#نیاز_به_تعلق 👈شادی و خوشبختی فردی نیست. در گرو جمع است. باهم بودن/ توجه به غیر و ... . حس تعلق به اجتماع (همکلاسی ها, مدرسه, جامعه و ...) و جمع گرایی (نه صرفا خانواده) از کودکی شکل می گیرد. برای تقویت حس تعلق: 👈 باید بچه ها را آن طور که هستند بپذیریم و دوست داشته باشیم (بلاشرط _ پذیرش خودِ انسانی ارزشمند و خدادادی شان ₹ عدم پذیرش رفتارهای منفی). در غیر اینصورت حس تعلق را از آنها می گیریم (سرکوبگری و فوران های نابجا و خودخواهانه). 👈 تعلق, توجه و تایید مثبت منجر به رشد و بروز افراد می شود. تغییرات باید در طول زمان و صبورانه ایجاد شود. اشتباهات را بپذیریم , فرصت دهیم , غیرمستقیم و درصورت نیاز مستقیم کمک کنیم. تعلق جمعی , زمینه ساز مسئولیت های اجتماعی , بشری و جهانشمول است. 👈 محدودیت های ""واقع بینانه و در حد توان"" / تاخیر در پاسخ به نیاز (در حد سن کودک) / منع از برخی خوراکی ها / تقویت تاب آوری و... برای رشد لازم است. انتخاب و اختیار/ عمل خودانگیخته , به معنی عدم محدودیت و محرومیت نیست. محرومیت باید در طول عمل باشد و مشروط به موضوع مشخصی نباشد. ➕ بدون تسلیم و خستگی در مقابل هوچی بازی ها / گفتگویی و اعتنا. ➕ نگذاریم حس مقابله جویی ایجاد شود. گزارشی آزاد از جلسه خانم #دکتر_خسروی استاد تمام روانشناسی مدیر مرکز مشاوره دانشگاه الزهرا 📩 #آکادمی_لوحه @lohe_academy