✨️

Pov:

قلبم؛

مود این ساعات روز

خب دوستان ی تعداد از تقدیمی هارو آماده کردم✨️

ملکه تنهایی از غمت روز و شب به تنهایی. مونس عاشقان سودایی عاشقان را ز بیخ و بن برکند آتش عشقت از توانایی عشق با نام و ننگ ناید راست ندهد عشق دست رعنایی عشق را سر برهنه باید کرد بر سر چارسوی رسوایی بس که خفتند عاشقان در خون تا تو از رخ نقاب بگشایی تا ز ما ذره‌ای همی ماند تو ز غیرت جمال ننمایی در حجابیم ما ز هستی خویش ما نهانیم و تو هویدایی هستی ما به پیش هستی تو ذره‌ای هستی است هر جایی هستی ما و هستی تو دویی است راست ناید دویی و یکتایی نیست عطار را درین تک و پوی هیچ راهی به جز شکیبایی عطار

داداش کایکو ‌دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود تا کجا باز دلِ غمزده‌ای سوخته بود رسم عاشق‌کُشی و شیوهٔ شهرآشوبی جامه‌ای بود که بر قامتِ او دوخته بود جانِ عُشّاق سپندِ رخِ خود می‌دانست و آتشِ چهره بدین کار برافروخته بود گر‌چه می‌گفت که زارَت بِکُشم می‌دیدم که نهانش نظری با منِ دلسوخته بود کفرِ زلفش رَهِ دین می‌زد و آن سنگین‌ دل در پِی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود حافظ

پیشی در جنگل های پاییزی مثل ماهی که درون سایه ابری مبهم است گاه عشق یک فرشته در دل یک آدم است سیلی از امواج خوردن عادت هر روزه ی صخره های ایستاده ،صخره های محکم است خسته از این روزهای تلخ و مسموم و غریب یک نفر احوال می پرسد مرا آنهم غم است آنچه که تو بر سرت کردی و رفتی روسری آنچه که من بر سرم شد آه ... خاک عالم است از زمختی های این روح ترک خورده نترس مرد زیبایی که می بیند دلش ابریشم است تو دو شانه داری و اندوه انبوه مرا فرش پانصد شانه ی تبریز هم باشد کم است حامد عسگری