وَلاتَسْتَوى الْحَسَنَةُ وَلا السَّیئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ اَحْسَنُ فَاِذا الَّذِى بَینَكَ وَ بَینَهُ عَدوَةٌ كَاَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِیمٌ * وَ ما یلَقّیها اِلاَّ الَّذِینَ صَبَرُوا وَ ما یلَقّیها اِلاَّ ذُوحَظٍّ عَظِیم (فصلت ۳۴-۳۵)
ترجمه: «و هرگز امر نیك (از اعتقاد و كردار و گفتار) با امر بد یكسان نیست؛ (پس بدى هایى را كه به تو مى رسد) با بهترین روش دفع كن، به طورى كه به ناگاه آن كه میان تو و او دشمنى است (چنان شود كه) گویى دوستى گرم و خویشاوند است * و این (صفت پاسخ بدى را به نیكى دادن) جز به كسانى كه صبر ورزیده اند القا و اعطا نمى شود و جز به كسى كه سهم بزرگى (از كمال انسانیت) دارد داده نمى شود».
🕋 #معارف_قرآن | خلق و خوی محمدی صلیاللهعلیهوآله
🔹️مسلمان در رفتار با دیگران، در تربیت و هدایت آنان باید خلق و خوی محمدىصلیاللهعلیهوآله داشته باشد؛ ملایم، مهربان و دلسوز باشد. همانند طبیبى به مداواى بیمار خود همت گمارد و از خشونت و خشم بى‌جا دورى کند تا او با گوش دل و از اعماق جان، تحت تأثیر سخنان وى قرار گیرد و در غیاب او هم جانب او را نگاه دارد. ...تنها آنان که به مقام صبر رسیده‌اند و داراى بهره وافرى از کمال لایق انسانى هستند، قادر به چنین عکس‌العملى در برابر دیگران خواهند بود.
📚 اخلاق در قرآن جلد۳، صفحه۳۸۱
وَٱقصِد فِي مَشيِكَ وَ ٱغضُض مِن صَوتِكَ إِنَّ أَنكَرَ ٱلأصواتِ لَصَوتُ ٱلحَمِيرِ (لقمان، ۱۹)
ترجمه:«و در رفتن و رفتار خود ميانه رو باش، و از صداى خود بكاه، كه بدترين صداها، صداى خران است».
🕋 #معارف_قرآن | زشتی بلند سخن گفتن
🔸️سخن‌گفتن براى این است که شنونده بشنود، پس بلندکردن صدا بیش از این اندازه، جز زیان، اثر دیگرى در برندارد و علاوه بر این که کار بیهوده‌اى است، آثار بدى برآن مترتب مى‌شود، شنونده را مى‌آزارد و خسته مى‌کند، مزاحمت ایجاد مى‌کند و مانع سخن‌گفتن دیگران مى‌شود. خداوند ضمن یک تشبیه و مثال کوتاه و گویا، زشتىِ بلند سخن‌گفتن را براى انسان بیان کرده است.
📚اخلاق در قرآن، جلد۳، صفحه۳۲۷
#اخلاقی