🌸 قسمتی از منبر امروز : خداوند به حضرت داود ع فرمود: أوحَى اللَّهُ إلى‏ داودَ عليه السلام: يا داودُ، لَو يَعلَمُ‏ المُدبِرونَ عَنّي كَيفَ انتِظاري لَهُم ورِفقي بِهِم وشَوقي إلى‏ تَركِ مَعاصيهِم لَماتوا شَوقاً إلَيَّ، وتَقَطَّعَت أوصالُهُم مِن مَحَبَّتي، يا داودُ، هذِهِ إرادَتي فِي المُدبِرينَ عَنّي، فَكَيفَ إرادَتي فِي المُقبِلينَ عَلَيَّ؟! يا داودُ، أحوَجُ ما يَكونُ العَبدُ إلَيَّ إذَا استَغنى‏ عَنّي، وأرحَمُ ما أكونُ بِعَبدي إذا أدبَرَ عَنّي، وأجَلُّ مايَكونُ عَبدي إذا رَجَعَ إلَيَّ اى داود! اگر آنان كه از من رويگردان شده‏ اند، می دانستند كه چگونه در انتظارشان هستم و چه مهرى نسبت به آنان دارم و چه قدر #مشتاقم كه معصيتشان را ترك كنند، از اشتياق من می مردند و در راه محبّتم، بند از بندشان جدا می شد. اى داود! اين اراده من است درباره كسانى كه از من رويگردان شده‏ اند. پس اراده‏ ام درباره روى‏آورندگان به من، چگونه است؟ اى داود! بيشترين نياز بنده به من، هنگامى است كه از من احساس بى نيازى كند. بيشترين مهربانى من به بنده، هنگامى است كه از من رويگردان شود و بيشترين ارجمندى بنده‏ ام نزد من، هنگامى است كه به سوى من بازگردد. المحجةالبیضاء ج ۹ ص ۶۲