مثلن دلت بگیره و کزکنی یه گوشه ی خلوت . نگاه کنی ببینی چقد دستات خالیه... چقدر کوله بارت سنگین! اصن روت نشه سرت رو بالا بگیری. یهو یاد حضرت مادر بیفتی و دلت بشکنه. " یه گوشه ی چشمی عزیزِ دلِ رسول... یه دستی به دلمون بکش قاطی تمام خوبان و یارانت این کمترینِ گنهکار رو هم ببین. چقدر توبه کردم و آدم نشدم. چقدر قول دادم و زدم زیر عهدی که با تو بستم.. اما میخوام بدونی: "تو مثل من سر کویت هزارها داری... ولی بدان که گدایت فقط تورا دارد" ایام، ایامِ گدایی هست! هرکس غفلت کنه و نره در خونه ی حضرت زهرا باخته! خانومی که طعامشون رو به گرسنه میدن در حالی که خودشون افطار نکردن مگه میشه ما که گرسنه و تشنه ی محبت و عشق و توحید هستیم رو دست خالی بذارن... "ما دوستتون داریم خانوم جان... ما دلمون به حبّ شما گره خورده. دستمون به دامانِ پر از مهر ِتون! امید بستیم که شما این روسیاهِ گنهکار رو رد نمیکنید!" اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ آخ ...بعدش دعای توسل بخونی و حس کنی چقد سبک شدی! تجربه اش کنیم👌🏻 #دلنویس @m_fayaz96

#دلنویس مادر بودن ًفقط یک نسبتِ خونی نیست ! مادر بودن یک احساسِ عمیق عاشقانه است نسبت به کسی که بندِ دلت وصله به تک تک لحظه هاش...به غم هاش...به لبخندهاش... به رنج هاش...به رازهاش... مادر رفیقِ بی کلک بوده همیشه... کسی که شنونده ی خوبی هست درکت میکنه... اشکاتو پاک میکنه و آغوشِ گرمش پناه میشه برای لحظه های تلخ و شیرینت. مادر اون کسی هست که دلت رو میزنی به دریا و از زمین و آسمون براش میگی و غر میزنی و اون صبورانه میشنوه! مادر کسی هس که پیشش خودِ خودتی! چون میدونی قضاوتت نمیکنه. و هر کاری هم کرده باشی بازم دوستت داره و براش عزیزی چون تو رو از خودش میدونه. این ذره ای از شرحِ دلِ من بود از احساسِ خوبِ مادربودنم برای دونه دونه ی دخترام... مادری که بیش از هشت هزار دخترِ دهه هشتادی داره... و قلبش برای دونه دونه شون میزنه! به داشتن تک تکتون افتخار میکنم... و ممنونم که هستید♡ پی نوشت: بابت تمامِ تبریکهایی که پیامکی و تلفنی و اینترنتی گفتید بیکران سپاس‌... کاش میتونستم همه شون رو بذارم توی کانال اما خیلیییییییییییییی زیادن😅 به نیابت از همه شون این کپشن رو نوشتم.👌🏻

#دلنویس همیشه داشتن به حضور فیزیکی نیست... همیشه باهم بودن به کنار هم بودن نیست... چندسالیه که یاد گرفتم حتی حرف زدن به شنیدن صدا و دیالوگهای رودر رو نیست... تجربه کردم برای همراه و همدم شدن نیازی نیست به گپ های رودر رو و گرفتن محکم دستاش به نشانه ی اینکه داری حرفاشو میشنوی و بهش توجه داری ... تجربه کردم برای همدردی و تسکین دردهای آدمها لازم نیست اونا رو درآغوش بکشی یا شونه بشی برای اشکاشون... من این چندسال توی مجازی ترین نوع ارتباط با حقیقی ترین آدمهای زندگیم تمامِ خوبهای دنیا رو تجربه کردم... بی دیدار... بی صدا... بی آغوش... دخترای دهه هشتادیم✋🏼