بعد از مرگ عثمان، علی علیه السلام در کوچه های مدینه قدم می زد که به خانه ای از بنی امیه رسیدند، صدای ناله و نوحه در عزای خلیفه مقتول بلند بود. امیر عبارت عجیبی فرمودند: «این دروغین‌ ترین ناله ی عزاست، بر مقتولی گریه میکنند که در مرگ او شاد اند» بله ! باید اعتراف کرد که خلیفه مقتول، بیش ترین عزاداران خوشحال را داشت. هرزگان و منفعت طلبانی که ظاهرا عزادار بودند اما هر کدام گوشه ای از پیراهن خونین او را به غنیمت میبردند. همه «دشمنانِ دیروز او» که لحظه ای در ملتهب کردن مدینه علیه او فروگذار نکردند، فردای قتلش عزادار او شدند... و تنها حامی واقعی او، علی علیه السلام فردای قتل، قاتلش شد... عجب ! رسانه چه میکند با ذهن مخاطب بی سلاح خودش... تاریخ تکرار می شود ... امروز این طفل بی گناه عزادارانی بس پرشمار دارد که همگی زیر نقاب غمگین خود، از مرگ او خوشحال اند و هر کدام به تکه ای از لباس خونین او چنگ می زنند... دلم برایت می سوزد #کیان که حتی مادرت هم عزادار تو نیست... #کیان_پیرفلک #طباخیان http://eitaa.com/m_mahdi_tabakhian