«او مرد جنگ‌های روانی بود؛ در تله روانی نیفتید!» یادداشت صبح امروز روزنامه جوان https://www.javanonline.ir/fa/news/1254610

برخیر و باز انگشت اشاره‌ات را بلند کن سید. برخیر و بگو بین‌ ما و بین شما، میدان و شب‌ها و روزها باقی است. برخیز و در مقابل‌ دوربین‌ها ظاهر شو و بگو « تل‌آویو را نگاه کنید؛ موشک‌ها درحال فرود بر سر صهیون‌هاست». برخیز سید. برخیز و آتش‌باران شیعه بر فرق سر یهود را تماشا کن و باز به‌لهجه‌ فصیح فریاد کن که «نحن شیعة علی‌‌بن‌ابی‌طالب». قسم به قدس، قسم به گودی قتلگاه تو در ضاحیه و قسم به خونِ هنوز گرم و تازه‌ات، که از سرهاشان کوه می‌سازیم و از شهرهاشان خرابه؛ و خون‌خواه تو می‌شویم باز. امشب در گوش جهان بگویید که خون عاشقان سید جوشیده و جز به ریختن خون قاتلانش آرام نخواهد گرفت. قطعا سننتصر.

به آن‌ها که این چند روز، ما را ریشخند می‌زدند و تحقیر می‌کردند و «یا مذل المومنین» می‌گفتند و ما صابرانه دندان بر دندان می‌ساییدیم بگویید که سیدعلی خامنه‌ای دست بر ماشه برده و عصای خود را میان مارهای ساحره‌های یهود انداخته؛ پس بیایید و عزت شیعه در عالم را تماشا کنید.

سوگند به شادی شبانگاهی قلب صاحب‌الزمان؛ سوگند به لحظه پرصلابت امضای دستور حمله توسط آیت‌الله خامنه‌ای؛ سوگند به لحظه درخشش موشک‌ها در تاریکای آسمان ناامید غزه و لبخند طفلان فلسطینی. سوگند به فریادهای «الله اکبر» و «یاعلی مدد» شیعیان بغض‌کرده و مجروح بیروت و ضاحیه؛ که ما مرد تبدیل غم‌های بزرگ به حماسه‌های جاودانیم. ما پی همه‌چیز را بر تن‌هامان مالیده‌ایم. فکر همه‌جایش را کرده‌ایم. نه امشب؛ که از چهل سال قبل. از شب بیعت با خمینی فکر آخرش را کردیم؛ و او از بین دو انگشتانش عاقبت ما را و عاقبت شما را نشانمان داده. عمله‌های فارسی زبانتان را بی‌جهت مأمور نکنید که خوف پاسخ احتمالی شما را بین خلق بیندازند. ورق برگشته؛ نظم‌ جدید منطقه را نه سربازان پوشک‌بسته‌ی پناهگاه‌های حیفا، که فرزندان پرصلابت و سبزپوش خامنه‌ای تعیین می‌کنند. پس چشم باز کنید و گشوده‌شدن دروازه جهنم در آسمان‌تان را تماشا کنید.

این روزها کشورهای مقاومت از لبنان و فلسطین تا سوریه و یمن، برای کشاندن نوبتی خط مقدم به شهرهای خودشان در رقابت‌اند. گاه ضاحیه داوطلبانه خط مقدم میشود، گاه دمشق و گاه صنعا؛ این بار اما صلاة ظهر جمعه، آن مصلای وسیع و نیم‌ساخته تهران، خط مقدم تقابل با رژیم صهیون خواهد بود. آیت‌الله خامنه‌ای در اوج تهدیدهای جانی متمرکز بر او، عبا بر دوش و سلاح بر دست در محراب، امام خواهد بود و میلیون‌ها مومن شانه‌به‌شانه پشت کتف‌های استوار او، قامت خواهند بست. بی‌ترس. تکبیرگو. شاید تا موعد اقامه صلاة در صحن مسجدالأقصی، این مهم‌ترین کنش عبادی_سیاسی ما باشد. خود را ملزم بدانیم که از تهران و شهرهای دور و نزدیکِ اکناف، توشه اندکی برداریم، دست دیگران را هم بگیریم و مقصد مصلی تهران حرکت کنیم. چه به تکبیرة‌الاحرام آیت‌الله برسیم و چه نه، اجر حضور در خط مقدم را خواهیم داشت و تلوزیون‌های جهان را میخکوب خواهیم کرد. وعده عشاق مقاومت، به‌وقت اولین الله اکبر ظهر تهران بر مأذنه‌های بلند مصلی. قطعا سننتصر. «مهدی مولایی»

من امروز توفیق داشتم که به عنوان عضوی از گروه رسانه‌ای دفتر رهبر انقلاب توی نمازجمعه حاضر بشم. من از نزدیک‌ترین زاویه ممکن، از میان جایگاه مسئولین در جلوترین صفوف نمازجمعه، شاهد مرد بزرگی بودم که ابهت و صلابتش چندین برابر تصاویر رسانه‌ها و تصور من بود. مردی که در تهدیدآمیز ترین زمان و مکان ممکن، آرام آرام بود و تمام حرکات و سکناتش سرشار از آرامش و شجاعت بود؛ ذکر می‌گفت، قرآن می‌خوند، لبخند می‌زد و زیر آفتاب ظهر تهران می‌نشست. انگار که یک روز عادی در پایتخت است و او امام جماعت مسجدی کوچک در میانه‌های شهر. در نقطه‌ای که هرآن امکان برخورد چندین کلاهک منفجره یا انفجارهای انتحاری از بین جمعیت وجود داشت، او بقدری باطمأنینه بود که از لحظه ورودش، تمام دل‌ناگرانی‌ها و اضطراب‌های ما فراموش شد. ما همه در میان خطبه‌ها، دیگر فراموش کرده بودیم که در یکی از امنیتی‌ترین تجمع‌های ممکن نشسته‌ایم و شاهد مردی هستیم که در صدر لیست سرخ تروریست‌هاست. او امروز، خود آرامش بود و از آن بالکن بزرگ مصلی، با نگاه نافذش، آرامش را تا صفوف انتهایی نمازگزاران بسط می‌داد. من امروز دوباره آرام شدم و دوباره، از نزدیک‌تر، شیفته آیت‌الله خامنه‌ای شدم. «مهدی مولایی»

📩این هم رجز آخر! ✍روایتی از مراسم اقامه نماز جمعه به امامت رهبر انقلاب 💬...آقا تکبیرة‌الاحرام می‌گویند. الله اکبر. و صدای خاطره‌انگیز مکبر همیشگی پشت بلندگو می‌رود. «اقامه نمازجمعه به امامت ولی‌امر مسلمین جهان.» آقا «ولاالضالین» سوره حمد را که می‌کشند، تلاوت سوره جمعه را آغاز میکنند. می‌شد که با قرائت سوره کوتاه‌تری نماز را مختصرتر و سریع‌تر تمام کرد. اما همچنان پایبند به رعایت مستحبات جمعه هستند و ابایی از طولانی‌تر شدن حضورشان نداردند. ▪️قنوت را آرام‌تر زمزمه می‌کنند. گوش تیز می‌کنم به کنجکاوی. احتمالاً عبارت «اللهم انصر الاسلام و المسلمین و اخذل الکفار و المنافقین وارحم شهدائنا...» را قرائت کردند. نماز که تمام می‌شود، جماعت زود سرپا می‌شود برای تماشای خروج رهبر انقلاب و بدرقه‌ی ایشان با شعارهایش. ▪️باز هم اما برخلاف رویه‌ی سابق که معمولا آقا نمازجمعه را اقامه می‌کردند و نماز عصر به امامت شخص دیگری اقامه می‌شد، این‌بار قصد دارند که نماز عصر را هم خودشان اقامه کنند. دقایقی بعد تکبیرة‌الاحرام نماز عصر را هم می‌گویند. چند دقیقه بعد که نماز عصر تمام می‌شود جلوتر می‌روم به تماشا. در اوج آرامش و بی‌عجله هنوز سر سجاده نشسته‌اند. ▪️دست روی مهر تربتشان می‌کشند و صورت و بدنشان را متبرک می‌کنند و زیر لب به زمزمه ذکری. بعد هم که از جا برمی‌خیزند با طمأنینه برمی‌گردند به احوالپرسی و صحبت با حضار. گویی که می‌خواهند بفهمانند من زودتر از همیشه آمدم؛ طولانی‌تر از همیشه خطبه خواندم؛ هر دو نماز را خودم اقامه کردم و دیرتر از همیشه رفتم. این هم رجز آخر. 🔍متن کامل https://khl.ink/f/57832

📩 این هم رجز آخر! ✍ روایتی از مراسم بزرگداشت پرچمدار مقاومت شهید سیدحسن نصرالله و اقامه نماز جمعه به امامت رهبر انقلاب 💬 ...آقا تکبیرة‌الاحرام می‌گویند. الله اکبر. و صدای خاطره‌انگیز مکبر همیشگی پشت بلندگو می‌رود. «اقامه نمازجمعه به امامت ولی‌امر مسلمین جهان.» آقا «ولاالضالین» سوره حمد را که می‌کشند، تلاوت سوره جمعه را آغاز میکنند. می‌شد که با قرائت سوره کوتاه‌تری نماز را مختصرتر و سریع‌تر تمام کرد. اما همچنان پایبند به رعایت مستحبات جمعه هستند و ابایی از طولانی‌تر شدن حضورشان نداردند. ▪️قنوت را آرام‌تر زمزمه می‌کنند. گوش تیز می‌کنم به کنجکاوی. احتمالاً عبارت «اللهم انصر الاسلام و المسلمین و اخذل الکفار و المنافقین وارحم شهدائنا...» را قرائت کردند. نماز که تمام می‌شود، جماعت زود سرپا می‌شود برای تماشای خروج رهبر انقلاب و بدرقه‌ی ایشان با شعارهایش. ▪️باز هم اما برخلاف رویه‌ی سابق که معمولا آقا نمازجمعه را اقامه می‌کردند و نماز عصر به امامت شخص دیگری اقامه می‌شد، این‌بار قصد دارند که نماز عصر را هم خودشان اقامه کنند. دقایقی بعد تکبیرة‌الاحرام نماز عصر را هم می‌گویند. چند دقیقه بعد که نماز عصر تمام می‌شود جلوتر می‌روم به تماشا. در اوج آرامش و بی‌عجله هنوز سر سجاده نشسته‌اند. ▪️دست روی مهر تربتشان می‌کشند و صورت و بدنشان را متبرک می‌کنند و زیر لب به زمزمه ذکری. بعد هم که از جا برمی‌خیزند با طمأنینه برمی‌گردند به احوالپرسی و صحبت با حضار. گویی که می‌خواهند بفهمانند من زودتر از همیشه آمدم؛ طولانی‌تر از همیشه خطبه خواندم؛ هر دو نماز را خودم اقامه کردم و دیرتر از همیشه رفتم. این هم رجز آخر. ▪️جمعیت رفته رفته در حال ترک مصلی است. جمعیتی که تنه می‌زند به اجتماعات میلیونی مردم شجاع یمن. کاش لبنانی‌ها این جمعیت انبوه را دیده باشند یا ببینند. مردمی که بدون هراس از تهدیدها، دور هم جمع شدند تا شهادت پرچمدار مقاومت را تعزیت بگویند و پشت سر رهبر مقاومت، نماز خیبرشکن بخوانند. ▪️ردیف جلو که خلوت‌تر می‌شود می‌روم به نقطه‌ای که سجاده‌ی آقا پهن بود و دقیقاً در همان جایگاه می‌ایستم به دو رکعت نماز شکر برای آرامش و امنیت کشورم و برای به نمایش درآمدن این عظمت و شجاعت امام و امت... الله اکبر. 🔍 متن کامل khl.ink/f/57832

بین تمام متن‌ها و یادداشت‌هایی که در تمام این سال‌ها نوشتم، از مطبوعات و روزنامه‌ها تا برنامه‌های تلوزیونی و رادیویی و حتی انشای یواشکی بچه‌های دبستانی فامیل، این حاشیه‌نگاری از مراسم پرشور نمازجمعه این هفته رو یه‌جور دیگه‌ای دوست دارم. براش صبح زود بیدار شدم و چندین ساعت مشتاقانه بین صفوف جمعیت قدم زدم و بعد از برگشت به خونه هم با تمام دقت و ظرافتی که ازم برمیومد روی کاغذ آوردمش. بخونید و نوش‌جان کنید. متن کامل در سایت رهبری: https://farsi.khamenei.ir/news-content?id=57832

بر آستانهٔ پرتگاه! یادداشت صبح امروز روزنامه جوان به مناسبت سالگرد عملیات طوفان الأقصی https://www.javanonline.ir/fa/news/1256286

در بیروت و غزه و دمشق موشک می‌زنند؛ در تلگرام و اینستاگرام و توییتر خبر فیک منتشر می‌کنند. الجزیره و اسکای‌نیوز و میدل‌ایست آی، فاحشه‌وار اعتبار چندین ساله خود را به دلارهایی فروخته‌اند و خبرهای مضحک روی آنتن می‌برند. «قاآنی تحت بازجویی سپاه است»؛ «قاآنی در بازداشت خانگی است»؛ «قاآنی در بیروت شهید شده». رسانه‌های ایرانی و فعالان مجازی انقلابی هم دست روی دست گذاشته‌اند به انتظار، تا خود سردار مقابل دوربین‌ها ظاهر شود و خط رسانه‌ای را هم بشکند. در تقابلی که دشمن، بزرگترین بنگاه‌های خبری را در خدمت عملیات روانی خود گرفته، در این‌سوی میدان باید منتظر بمانیم تا فرماندهان نظامی از مشغله‌های میدانی خود فارغ شوند و جنگ رسانه‌ را هم مدیریت کنند. و در این انتظار، خبرهای فیک آنقدر منتشر می‌شود که تبدیل به یک باور عمومی می‌شود. حتی میان توده انقلابیون. انگار که رسانه‌های عریض و طویل و پرمدعا و بودجه‌بگیر انقلابی مرده‌اند. مرد این نبرد شماها نیستید. همچنان مشغول نماهنگ‌ساختن و پوسترزدن و تسویه‌حساب‌های زمان انتخابات بمانید.