فردا که برسه، من فقط یک ماه با کنکور و همینطور با ۱۸ سالگی فاصله دارم. ترسناکه.
کتابهایی که میخونم رو نصفه رها میکنم.
نقاشیهام سه چهار ماه طول میکشه تکمیل بشه.
یه فیلم دو ساعته رو یکی دو روز طول میکشه تا کامل ببینم. سریالهام ماهها طول میکشه تا تمومشون کنم.
انگار یه چیزی توی وجودم از بین رفته...
انگار هیچی برام نمونده. هیچ جونی، هیچ رمقی، هیچ نشاطی...
پناه بر تو
از خاطراتی که گاه و بیگاه
به قصد اَشک سراغم را میگیرند.
رقیه برومند