شهادت حضرت مادر ، فاطمه معصومه صلوات الله علیها را خدمت حضرت صاحب تسلیت عرض میکنم لقب معصومه از جانب حضرت امام رضا علیه‌السلام به دلیل مراتب تقوی و پرهیزگاری ـ تنها به فاطمه معصومه (س) در میان دختران حضرت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام ـ اعطا گردید؛ خانمی که در اقتدا به پدر بزرگوارش، بسیاری از ساعات زندگی‏اش، به عبادت و راز و نیاز با خدا سپری شد.

مرجع عظیم ‏الشأن مرحوم آیت‏ الله العظمی نجفی مرعشی رحمه‌الله فرمود: پدرم مرحوم آیت ‏الله علامه سیدمحمود مرعشی که در نجف اشرف می‏زیست علاقه ‏مند بود که به طریقی، محل قبر جده ‏اش حضرت زهرا (س) را بیابد، برای این مقصود ختم مجربی انتخاب نمود و چهل شب به آن مداومت نمود. شب چهلم بعد از انجام ختم و توسل فراوان به بستر خواب رفت، در عالم خواب به محضر امام باقر علیه‌السلام رسید، امام به او فرمود: «علیک بکریمه اهل البیت» به دامن کریمه اهل بیت چنگ بزن، ایشان تصور کرد منظور امام علیه‌السلام حضرت زهرا (س) است، عرض کرد: آری قربانت گردم من نیز ختم را برای همین امر گرفتم. امام فرمود: منظور من قبر شریف حضرت معصومه در قم است سپس افزود: بخاطر مصالحی خداوند اراده نموده که قبر حضرت زهرا (س) مخفی باشد از این رو قبر حضرت معصومه (س) را تجلیگاه قبر حضرت زهرا (س) قرار داده است. در زیارت نامه حضرت معصومه که بوسیله امام رضا علیه‌السلام نقل شده عنوان شده است ای دختر رسول خدا، ای دختر فاطمه و خدیجه و… این تعابیر در مورد حضرت معصومه آن هم از زبان امامی معصوم فقط بیانگر شرافت خانوادگی نیست بلکه علاوه بر آن اشاره به مقامات عالی و ملکوتی و معنوی حضرت دارد

امام رضا علیه‌السلام فرمودند: کسی که حضرت معصومه را در قم زیارت کند مانند آنست که مرا زیارت کرده است. امام ثواب زیارت خویش را با زیارت حضرت معصومه در یک حد و اندازه می‏داند و نیز اینکه نام مبارک حضرت، فاطمه کبری بوده و امام او را ملقب به صفت معصومه کرده است و این مطالب نشانگر اوج عظمت روحی و معصومیت حضرت فاطمه کبری است

حضرت مادر آنقدر کرامت و لطف دارند ولی به احترام حضرت رضا علیه السلام بروز نمیدن و همه را حواله به برادر میکنند هرچند عمیت عین لاتراها

مهم مهم مهم البته تاریخ شهادت و ولادت حضرت معلوم نیست راستش ، شب شهادت بودن امشب مجعول است و متقن اصلا نیست لکن یک روزی مثل فردا رو رجاء شهادت میگیریم ولی باز عرض میکنم متقن نیست بلکه جعلی است البته از ارادت شما به حضرت قطعا کم نمی‌شود برای همین اول مطالب بالا را آوردم بعد این نکته آخر رو إلهی خیر زیاد ببینین شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: ...أَلا إِنَّ لِلجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبوابٍ ثلاثَةٌ منها إِلى قُمَّ تُقبَضُ فیها امرَأَةٌ مِن وُلدي اسمها فاطمَةُ بِنتُ‏ موسى‏ و تدخلُ بشفاعتها شِيعَتِي الجَنَّة باجمعهم آگاه باشید بهشت هشت در دارد كه سه در آن به سوى قم است. بانویى از فرزندان من در آنجا وفات مى كند كه نامش فاطمه دختر موسى (سلام الله علیهما) است همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت مى شوند بحار الأنوار ج ‏57، ص 228 شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

شهید متفکر مطهری عزیز : 🔹 بنی‌العباس خیلی سیاستمدارتر و نیرنگ‌بازتر و منافق‌تر از بنی‌امیه بودند و تا حدّ زیادی به دنیا اعلام کرده بودند که خلافت آن‌ها جنبه‌ی تقدّس دارد... تا بعدها یک عالم بسیار روشن‌بین و روشنفکرِ شیعی پیدا شد که این سمبل دروغین را نیز درهم کوبید و او خواجه نصیرالدین طوسی بود. [گفت] این خلافت هیچ‌گونه تقدّسی ندارد، این قداستِ دروغین را ساخته‌اند. ولی سعدی این اشتباه را می‌کرد و می‌گفت: آسمان را حق بُوَد گر خون ببارد بر زمین از برای مرگ مستعصَم امیرالمؤمنین 🔸 اما خواجه نصیرالدین طوسی می‌گفت آسمان خون نخواهد بارید و حقّش هم نیست که خون ببارد. او چون یک عالم شیعی بود، به خودش چنین جرأتی داد که این خلافت غاصبانه اسلامی را به نفع اسلام درهم بکوبد ولو به دست مغول. کفرِ صریح بر کفرِ مستور خیلی ترجیح دارد. او هم همین است، مستعصم هم با چنگیز و مغول [در واقع] فرق نمی‌کند؛ فرقش این است که او یک پرده دروغین از اسلام روی چهره خودش کشیده ولی وی این پرده را ندارد. آن که این پرده را ندارد خطرش کمتر است از آن که این پرده را دارد. این اقدام، الهام از همان درسی است که حسین بن علی (علیه‌السلام) داد، پاره‌کردن این ماسکی که دشمنانِ اسلام به چهره خودشان زدند. 📚 مجموعه آثار، مطهری، مرتضی ج25 ص297 شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

🔹 «الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» عبارتی است که برخی از معاصرین آن را حدیثی از پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌و آله) پنداشته‌اند، لکن با تحقیق و بررسی به دست می‌آید که چنین روایتی «حدیث نبوی» نمی‌باشد. 🔸 گویا برای اولین‌بار در بین شیعه، مرحوم ملاصالح مازندرانی (متوفّای ۱۰۸۰ هجری) در شرح خود بر کافیِ شریف آن را حدیث نبوی دانسته است، در‌حالی‌که مرحوم علامه مجلسی(ره) در کتبِ مختلف خود وقتی این عبارت را آورده، آن را به پیغمبر اکرم(ص) نسبت نداده است، و حقّ هم همین است. 🔹 مرحوم نائینی در کتاب «تنبیه الامة» از این عبارت به «نصّ مجرّب» تعبیر می‌کند. 🔸 البته در این که مجرّب است، با ایشان موافقیم! یعنی با این‌که جمله «الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» فاقد سند معتبر از معصومین (علیهم‌السلام) است، اما مضمون آن با واقعیت‌های تاریخی و اجتماعی مطابقت دارد. تجربه نشان داده است که حکومت‌های مبتنی بر ظلم و ستم، در درازمدت پایدار نمی‌مانند و در نهایت به زوال می‌گرایند. ظلم صهیونیست سبب آن است که ان شا الله ریشه کن خواهد شد شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

✅ گزارش تنبیهِ «سعدی» توسط «خواجه طوسی» 🔹 گویند که خواجه نصیرالدین طوسی به شیراز رفت و در بالای خانه‌ای منزل کرد. پس سعدی شنید که خواجه آمده، به دیدن او رفت و چون از پلّه غرفه خواست بالا رود، پلّه پلّه «علی گویان» قدم میداشت و می‌گذاشت. چون به حضور خواجه رسید، سلام کرد. خواجه پرسید که: تو شیخ سعدی می‌باشی؟! گفت: آری. 🔸 خواجه از وی پرسید که: تو چه مذهب داری؟! سنّی هستی یا شیعه؟! گفت: من شیعه‌ام. خواجه فرمود که: اگر شیعه بودی، چرا خلفا {خلفای بنی‌العباس} را مدح کردی؟! 🔹 سعدی عرض کرد که: تقیّه کردم. خواجه فرمود: زمانی که ما مستعصم عبّاسی را کشتیم، تو از که تقیه کردی؟! و چرا از برای او مرثیه ساختی و گفتی: آسمان را حق بود گر خون ببارد بر زمین در عزای ملک مستعصم امیرالمومنین 🔸 سعدی جوابی نداشت، خواجه امر فرمود که: پاهای او را به فلک بستند و آن قدر چوب زدند که بدنش در زیر ریزه های چوب پنهان شد. پس او را به دوش کشیدند و به منزلش بردند، هفت هشت روز زنده بود تقریباً، از آن پس روحش با روح مستعصم عبّاسی هم آشیان شد. 📚 قصص العلماء ص375 و ✔️ علامه محمد تقی مجلسی(ره): 🔹 و در حديث ضعيفى نيز نديديم كه از حضرات ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) ترك اولىٰ صادر شده باشد و آن چه سعدى شيرازى ذكر كرده است از خطاى حضرت اميرالمؤمنين (صلوات اللَّه عليه) در مسأله، از مفترياتِ عوام عامه است... 🔸 پس ظاهر شد كه آنهايى كه اين افترا بسته‌اند، از خوارج بدترند و گمان ندارم كه سعدى نفهميده ذكر كرده باشد، بلكه چون «خواجه نصير الملة و الحق و الدين» او را كف‌پائى زده بود از جهة مرثيه مستعصم و دستش به خواجه نمى‌رسيد، تدارك آن به كفر خود كرد كه خواجه متاثر شود، قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ. 📚 لوامع صاحبقرانی ج8 ص718 حاشیه : دقت داشته باشید که سال وفات مرحوم خواجه طوسی سال ۶۷۲ و سال وفات سعدی بین۶۹۰ تا ۶۹۵ گزارش شده است.فافهم شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

خلود و رحمانیت خداوند مهربان شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

قدری تأمل خداوندا وقت ظهور قابل فهم ولی مطلقت نشده ؟یا ظرفیت ها هنوز هنوز قلیل است؟ شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14