💠 جلوه رمضانی 🔹 مستحضرید که ماه رمضان دو جلوه دارد: یک جلوه‌ آن صوم و امساک است و یک جلوه آن افطار است. درست است که امشب شب اوّل ماه شوّال است و خدا را از اینکه این ماه عزیز بر ما گذشته است و ما هلال ماه شوّال را زیارت کرده ‌ایم و ـ إن شاء لله ـ #غفران_و_رضوان_الهی را به برکت این ماه درک کرده ‌ایم و این ماه، ماه صوم و ماه روزه است؛ امّا اوّل شوّال هم در حقیقت وصل به این یک ماه است، اوّل شوّال همان روز #عید_فطر را ما نتیجه و پایان این ماه مبارک رمضان بدانیم، چون عرض کردیم ماه رمضان دو جلوه دارد: یک جلوه آن صوم و امساک است و جلوه دیگر آن افطار و فطر است که فطرش را اوّل ماه شوّال داریم؛ لذا گفته‌ اند این روز را، یعنی روز اوّل شوّال که روز عید فطر هست را هم به همان منزلت و جایگاهی که برای روزها و شب ‌های ماه مبارک رمضان است به همان میزان ارج بنهیم و گرامی بداریم، بلکه بالاتر که «لَیلَةَ الْجَوَائِز»[1] است و خدای عالم محصول تلاش عبادی بندگانی که این ماه را برای خدا رعایت کردند، شئونات این ماه را حفظ کردند، آموزه هایی که برای این ماه بیان شده است را به جان پذیرفتند، قبول و باور کردند و تا آن جایی که در توانشان بود عمل کردند، این یک ماه ماه امساک است، فردا #روزه_فطر است که جلوه دیگر این سکه طلایی است و این هدیه ی آسمانی است. 🔹 ما با چه چیزی صوم و روزه را گرفتیم و صائم بودیم و با چه چیزی باید افطار کنیم؟ اینکه نخوردیم و نیاشامیدیم، اینکه روزه نیست، بلکه این یک #نماد است! مثلاً شما یک ساختمان عظیمی را، یک ساختمان مثلاً صد طبقه ای را در یک میدان بسیار وسیعی بخواهید بسازید ممکن است در یک شکل نمادین آن را در جای یک یا دو یا سه متری قرار بدهید، این یک میزان بسیار کوچکی است از مجموعه ای بسیار بسیار بزرگ؛ اولاً این زمینی، ظلّی و سایه است و امّا حقیقت ماه رمضان یک #حقیقت_علوی و آسمانی است، ماه رمضان این نیست که ما این جا داریم؛ آنی که در جان ما و در این ماه دارد قرار می‌گیرد و ما می گوییم صائم و روزه داریم، این یک نماد و یک ظاهری است از یک باطن پُرمغز و پُرحقیقتی؛ مثل این «کتاب الله» یعنی این قرآن عظیم که نازل شده، نازل شده، نازل شده تا در #فروترین_دست به عنوان یک امر مادی به صورت وجود لفظی یا وجود کتبی به نام قرآن در اختیار ما قرار گرفته است، و الّا حقیقت قرآن که این نیست! 🔹 حقیقت قرآن در دست خداست که فرمود: ﴿وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكیمٍ عَلیم﴾،[2] این لدن یعنی #نزد_خاص. در اصطلاح قرآنی ما یک «عند» داریم؛ یعنی نزد و یک «لدن» داریم، لدن؛ یعنی آن نزد خاص؛ قرآن از پیشگاه خاص ربوبی نازل می‌ شود. به پیغمبر گرامی اسلام می‌فرماید که آن قرآنی که تو آموختی این نیست! این یک ظاهر و یک نمادی است از قرآن، آن قرآن حقیقی که کلّ جهان هستی را دربر دارد و نظام تدوین «من الأوّلین و الآخرین» کتب همه أنبیاء، صحف همه اولیاء در این کتاب جمع هست، راه هدایت هستی است و #نشان_سعات_عالم_وجود هست، این در این قرآن آمده است؛ اما آن حقیقت قرآن در نزد خدای عالم است که مستقیماً به رسول الله آموخته است، بلکه القا فرموده است؛ نگفت که من به تو تعلیم کردم و تو قرآن را یاد گرفتی، بلکه فرمود: تو تلقّی کردی، من القا کردم؛ القا کردن یعنی تحویل دادن؛ یک وقت یک مطلبی را می آموزیم و تعلیم می ‌دهیم، یک وقت حقیقتی را به دیگری تقدیم می ‌کنیم. خدای عالم فرمود: حقیقت قرآن را تو از پیشگاه ما و نزد خاص ما دریافت کردی:﴿وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكیمٍ عَلیم﴾؛ حالا اینکه الآن به عنوان قرآن در نزد ما هست یک سایه ای است که ﴿أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیلَةُ الْقَدْر﴾[3] و تقدیم شده است که ما هم بتوانیم این #حبل_الهی را بگیریم و بالا برویم. [1]. الأمالی (للمفید)، ص232؛ «...لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّی لَیلَةَ الْجَوَائِزِ أَعْطَی اللَّهُ الْعَالَمِینَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ...». [2] . سوره نمل، آیه6. [3] . سوره قدر، آیه1. #استاد_مرتضی_جوادی_آملی ◀️ سخنرانی در ماه مبارک رمضان تاریخ: 1395/04/15 🆔 @m_vaezjavadi