میاز و مناز و متاز و مرنج چه تازی به کین و چه نازی به گنج که بهر تو اینست زین تیره‌گوی هنر جوی و راز جهان را مجوی که گر بازیابی به پیچی بدرد پژوهش مکن گرد رازش مگرد چنین است کردار این چرخ تیر چه با مرد برنا چه با مردپیر #فردوسی

«سرایِ سپنج‌ست هرچون‌که هست بدو اندر اِیمِن نشاید نشست هنر جوی و با پیر دانا نشین چو خواهی که یابی ز بخت آفرین گرامی کن او را که در پیشِ تو سپر کرده جانْ بر بداندیش تو به دانش گشای و به نیرو ببند چو خواهی که از بد نیابی گزند همیشه یکی دانشی پیش دار ورا چون روان و تن خویش دار»                 #فردوسی         پند و اندرز شاهنامه: «جَهان بر کِهان و مِهان بگذرد خردمندْمردم چرا غم خورد؟» 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

میاز و مناز و متاز و مرنج چه تازی به کین و چه نازی به گنج که بهر تو اینست زین تیره‌گوی هنر جوی و راز جهان را مجوی که گر بازیابی به پیچی بدرد پژوهش مکن گرد رازش مگرد چنین است کردار این چرخ تیر چه با مرد برنا چه با مردپیر #فردوسی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

«سرایِ سپنج‌ست هرچون‌که هست بدو اندر اِیمِن نشاید نشست هنر جوی و با پیر دانا نشین چو خواهی که یابی ز بخت آفرین گرامی کن او را که در پیشِ تو سپر کرده جانْ بر بداندیش تو به دانش گشای و به نیرو ببند چو خواهی که از بد نیابی گزند همیشه یکی دانشی پیش دار ورا چون روان و تن خویش دار»                 #فردوسی         پند و اندرز شاهنامه: «جَهان بر کِهان و مِهان بگذرد خردمندْمردم چرا غم خورد؟» 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

#ابیاتی_که_مصراع_دوم_آنها_مشهورتر_است گر دایره ی کوزه زگوهر سازند از کوزه همان برون تراود که در اوست. (#باباافضل) . با سیه دل چه سود گفتن وعظ نرود میخ آهنین در سنگ (#سعدی) . هر دم که دل به عشق دهی خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست (#حافظ) . چنین است رسم سرای درشت گهی پشت به زین و گهی زین به پشت (#فردوسی) . امیدوار بُوَد آدمی به خیر کسان مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان (#سعدی) . صوفی نشود صافی ، تا در نکشد جامی بسیار سفر باید ، تا پخته شود خامی (#سعدی) . در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب یارب مباد آن که گدا معتبر شود (#حافظ) . در محفل خود راه مده همچو منی را افسرده دل افسرده کند انجمنی را (#قائم_مقام) . مرو به هند و بیا با خدای خویش بساز به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است (#صائب_اصفهانی) . خلوت دل نیست جای صحبت اضداد دیو چو بیرون رود فرشته در آید (#حافظ) . زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی، چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی (#صائب_اصفهانی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

میاز و مناز و متاز و مرنج چه تازی به کین و چه نازی به گنج که بهر تو اینست زین تیره‌گوی هنر جوی و راز جهان را مجوی که گر بازیابی به پیچی بدرد پژوهش مکن گرد رازش مگرد چنین است کردار این چرخ تیر چه با مرد برنا چه با مردپیر #فردوسی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

🎙سخنان مولا علی علیه السلام #بسیار_عالی_و_آموزنده👏👏 با دقت این کلیپ رو ببینید وکمی تامل کنید 👌👌 💫🌺💫🌸💫🌼 زمانه سراسر فریب است و بس نباشد به سختیش فریادرَس جهان را نمایش چو کردار نیست بدو دل سپردن سزاوار نیست #فردوسی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

بيا تا جهان را به بد نسپريم به كوشش همه دست نيكی بريم نباشد همی نيک و بد پایدار همان به كه نيكی بود يادگار #فردوسی درود بزرگواران فرهیخته! بامدادتان نورافشان عشق و نیکبختی، بهمن ماهتان خوش خبر و شادی ارمغان و ناب و دلنواز و پربار و به یاد ماندنی؛ بهترین های پروردگار جهان هستی پیشکشتان. 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

‌ هنر در جهان از من آمد پدید چو من نامور، تخت شاهی ندید جهان را بخوبی من آراستم چنان گشت گیتی که من خواستم خور و خواب و آرامتان از من است همه پوشش و کامتان از من است بزرگی و دیهیم و شاهی مراست که گوید که جز من کسی پادشاست؟ گرایدون که دانید من کردم این مرا خواند باید جهان‌آفرین شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی ۲۵ ارديبهشت‌ماه روز بزرگداشت «حكيم ابوالقاسم #فردوسی» شاعر و سخن‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه گرامی باد.... فردوسی بزرگ‏ترين حماسه‌سرای ايران و يكی از حماسه‌سرايان بزرگ جهان است ‌ ‌🌺🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه معارف

✍️ مهران صولتی 🖊 چرا اشعار فردوسی، سعدی و حافظ هم‌چنان برای ایرانیان تازگی دارند؟ در سرزمینی که شاعرانگی وجه ممتاز فرهنگ و تمدن آن بوده و دیوان شاعران زینت‌بخش خانه‌های ساکنان آن به شمار می‌روند تازه‌بودن پیام فردوسی، سعدی، و حافظ امری متعارف و قابل انتظار تلقی می‌شود. برخی اما این تازگی را نشان از سکون و رکود جامعه‌ای گرفته‌اند که هم‌چنان در نوعی بن‌بست فکری به سر می‌برد. اما یک نگاه عمیق‌تر شاید بتواند پاسخی برای این پرسش فراهم آورد که؛ چرا هنوز فردوسی، سعدی، و حافظ برای جامعه ایران کهنه نشده‌اند؟!  ✅ تداوم مسائل جامعه ایران در طول تاریخ: جامعه ایران در سالیان متمادی درگیر مسائلی هم‌چون استبداد حاکمان، تزویر عالمان، نابرابری ارباب - رعیت، و حاشیه‌نشینی زنان بوده است. اگر چه بخش قابل توجهی از این مسائل در بستر نوعی پدر‌سالاری نهادینه شده در فرهنگ این اقلیم قابل دفاع به نظر می‌رسیده اند ولی گذشت زمان موجب توجیه‌ناپذیری آن‌ها شده است. مشکل اما از جایی بروز کرده که به‌رغم پیشرفت‌های جامعه این مسائل هم‌چنان به‌نحوی مزمن ادامه یافته‌اند. ✅ فقدان افق‌گشایی برای حل مسائل جامعه: این‌که فردوسی دغدغه ایرانی‌ماندن ما را پس از هجوم اعراب دارد و سعدی بعد از حمله مغولان، این‌که حافظ و سعدی در پی اندرز دادن به حاکمان و نقد قدرت‌اند، این که حافظ هم‌چنان از خشکی دماغ فقیهان می‌گوید و تزویر عالمان بر آفتاب می‌افکند، و سعدی دغدغه لزوم درایت در حکم‌رانی را فاش می‌گوید همه و همه نشان از تازه‌‌‌ماندن مولفه‌های؛ هویت، "قدرت، و دیانت به عنوان مسائل اصلی این سرزمین دارد که هنوز افق روشنی برای حل و فصل آن‌ها گشوده نشده است. ✅ بی‌تعادلی ناشی از مواجهه با مدرنیته برون‌زا: مدرنیته بعد از پیدایش آتشی در خرمن تعادل جوامع مختلف افکند و آن‌ها را دچار بی‌تعادلی ساخت. در خود غرب اما تحولات ناشی از ظهور آن به شکل‌گیری تعادل نوینی انجامید که توانست توسعه، آزادی و رعایت حقوق‌‌ بشر برای آن‌سامان به ارمغان آورد. اتفاقی که در کشورهای پیرامونی از جمله ایران رخ نداد و همان بی‌تعادلی نخستین ادامه یافت. شاید اگر تجدد در ایران جنبه‌ای درون‌زا یافته بود امکانی برای حل و فصل برخی از مسائل مهم فراهم می‌آمد. ✅ نقش مخرب حکومت‌ها در بحرانی شدن مسائل: اگر جامعه مجال می‌یافت که بدون دخالت حکومت‌ها به زیست طبیعی خود ادامه دهد بسیاری از ناسازگاری‌ها مرتفع می‌شد. اگر به داستان هویت‌ و زیست ایرانیان ذیل سه فرهنگ؛ ایرانیت، اسلامیت، و مدرنیت نگاه کنیم می‌توانیم نشانه‌هایی از یک تلفیق سازنده را ببینیم. اما تلاش نافرجام حکومت‌ها در ایران معاصر به تفوق برخی از این جنبه‌ها انجامیده و مسئله هویت ایرانی را بحرانی ساخته است. داستان قدرت و دیانت هم از این جنس‌اند که هم‌چنان مزمن، کژکارکرد و حل‌نشده باقی مانده‌اند. 🔹 نکته پایانی: تازه بودن اشعار فردوسی، حافظ و سعدی برای جامعه ایران ناشی از حل‌نشدن مسائل مرتبط با هویت، قدرت و دیانت برای ماست. به عبارت دیگر شاعرانگی نهفته در ژرفای روح‌جمعی ایرانیان آن‌جایی که اشعار این بزرگان را تلنگری بر دردهای بی‌درمان و گره‌های نا‌گشوده خود تلقی می‌کند آن‌ها را هم‌چنان سرشار از تازگی و درس‌آموزی می‌یابد. #فردوسی #سعدی #حافظ 🌺🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه معارف

.            سراینده باش و فزاینده باش          شب و روز، با رامش و خنده باش           چنان رَوْ که پرسَدْت روزِ شمار            نپیچی سر از شرمِ پروردگار            به داد و دِهِش گیتی آباد دار             دلِ زیردستانِ خود شاد دار          که بر کس نمانَد جَهان جاوْدان           نه بر تاجدار و نه بر موبدان         تو از چرخِ گَردان مَدان این ستم          چُن از باد خیزی گذاری به دَم                #فردوسى بخش ۲             همی‌خواهم از کَردْگار جَهان              شناسنده‌ی آشکار و نهان              که باشد زِ هَر بد نگهدارتان               همهْ نیک‌نامی بُوَد یارتان "با درود و آرزوی اینکه در این روز پاییزی دست و دلتان از مهر و مهربانی لبریز"       🌹🌺🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه معارف

به نام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین #فردوسی 🔸️"...خداوند، خالق همه موجودات است ولی فردوسی از آفریده شدن جان که اشرف همه موجودات است سخن می گوید. او در مصرع دوم همین بیت از اهمیت سخن و نقش بزرگ زبان، سخن گفته و آن را از آثار رحمت حکمت الهی به شمار آورده است. حکمت خداوند سبحان در همه موجودات جهان ظاهر و آشکار است ولی هیچ موجودی در جهان به اندازه سخن که از آثار عقل است و بر زبان جاری می شود، نمی تواند بر آثار حکمت الهی دلالت داشته باشد و درباره آن سخن بگوید. اهمیت سخن آن چنان است که گفته شده اول کلمه بود و کلمه خدا بود. خداوند سبحان خود را از طریق سخن که به صورت وحی بر پیغمبران نازل شده نشان داد و ارتباط خود را با خلق از این طریق آشکار ساخت..." 📘ابراهیمی دینانی، اندیشه می اندیشید، ص۳۲۰ 🌻💛🍃🕊💚 @maarefat11