«و ما قدروا الله حقّ قدره» قدرِ حق را کسی نمی‌شناسد، مگر آنکه انسانِ کاملی را که خداوند بر صورت خودش -که عبارت از خلافت است- آفریده، بشناسد. انسانِ کامل که خلیفه است، خدای را آنگونه که حقِ شناختنش است - از حیث ظاهر و باطن و صورت و منزلت و معنی- شناخته است. شیخ محی الدین ابن عربی فتوحات مکیه باب ۴۹۶: معرفت قطبِ 🌻💛 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

ای درویش مراد ما از آدم انسان کامل است، یعنی اینکه میگوییم کـه آدم جـام جهـان نمـا و آیینـۀگیتـی نمـای است، و مظهر صفات این نور است، مراد ما انسان کامل است، در موجودات بزرگوارتر و دانـاتر از انسـان کامـل چیزی دیگر نیست، از جهت آنکه انسان کامل زبده و خلاصۀ موجودات است از اعلی تـا باسـفل مراتـب انسـان کامل است و ملائکۀکروبیان و روحانیان و عرش وکرسی و سموات وکواکب جملـه خادمـان انسـان کامـل انـد و همیشه گرد انسان کامل طواف میکنند وکارهای انسان کامل بساز میدارند....   عزیزالدین نسفی 🌻💛 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

مُردم در این فراق و در آن پرده راه نیست یا هست و پرده دار نشانم نمی‌دهد زلفش کشید باد صبا چرخ سفله بین کان جا مجال بادوزانم نمی‌دهد چندان که بر کنار چو پرگار می‌شدم دوران چو نقطه ره به میانم نمی‌دهد حضرت حافظ 🌻💛 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنكُمْ ۖ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ترجمه: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از خدا (با پیروی از قرآن) و از پیغمبر (خدا محمّد مصطفی با تمسّک به سنّت او) اطاعت کنید، و از کارداران و فرماندهان مسلمان خود فرمانبرداری نمائید (مادام که دادگر و حقّگرا بوده و مجری احکام شریعت اسلام باشند) و اگر در چیزی اختلاف داشتید (و در امری از امور کشمکش پیدا کردید) آن را به خدا (با عرضه‌ی به قرآن) و پیغمبر او (با رجوع به سنّت نبوی) برگردانید (تا در پرتو قرآن و سنّت، حکم آن را بدانید. چرا که خدا قرآن را نازل، و پیغمبر آن را بیان و روشن داشته است. باید چنین عمل کنید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید. این کار (یعنی رجوع به قرآن و سنّت) برای شما بهتر و خوش فرجام‌تر است.» سوره نساء ایه ۵٩ 🌻💛 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

به خرابات روم بهر نگهداری دل به خرابات روم بهر نگهداری دل تا بر پیر کنم شکوه ز بیماری دل دل شب و روز بسوزد ز غم عشق بتان من بسازم به غم و رنج و گرفتاری دل اشک ن سرخ و رخم زرد شد و موی سپید روز من گشت چو شب بهر سیه کاری دل خواب راحت نکند آنکه دلش بیدار است ما شبی صبح نکردیم به بیداری دل ای فنا چاره دردت نتوان کرد مگر اشک خونین و نماز سحر و زاری دل این اشعار از سروده های آیت الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی (رحمه الله علیه) است. 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

#جلال_الدین_محمدیان 🎶همنشین دل 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

#سیدخلیل_عالی_نژاد 🎶آئین مستان 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

#علیرضا_قربانی 🎶عقیق 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

خیر مقدم به رهپویان و سالکان طریق معرفت 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 دوستان خود را به این کانال دعوت فرمایید https://eitaa.com/joinchat/1087439193C6e47996b93

توصیه‌هایی از علامۀ طباطبائی به سالکان راهِ خدا سؤال: آقا، نصیحتی بفرمایید. حضرت علاّمه (رض) فرمودند: فرشِ هر مجلس نشوید. هرکه هر صحبتی کرد، گوشه‌اش را نگیرید ادامه بدهید. با رفیقی که مثل خودتان است، رفیق بشوید. حضرت علاّمه (رض) فرمودند: غذاتان متوسّط باشد. صحبتتان متوسّط، نه آنقدر که لال بشوید. رفاقتتان متوسّط. حضرت علاّمه (رض) فرمودند: ذکر خدا بکنید تا توجّه مخصوصی به شما بکند. این ناچیز گوید: توجّه مخصوص کردن خداوند به بنده‌ای از بندگان، همان مفاد «أذکُرکُم» است؛ اگر انسان مفاد «فَاذکُرُونی» را تحقّق داد به توفیق خداوند (سبحانه‌وتعالی)، توجّه مخصوص که مفاد «أذکُرکُم» است محقّق می‌شود. منبع: اقیانوس علم و معرفت، محمدکریم پارسا، ص۲۵۹. علامه‌طباطبائی 🌺 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

﷽ سلطان العارفین بایزید بسطامی بایزید درباره تطهیر و تزکیه نفس می‌فرماید: کار زنان از کار ما بهتر است، چرا که ایشان در ماهی غسل کنند از ناپاکیها و ما در همه عمر غسل نکردیم از ناپاکی. پرسیدم خدایا راه به تو کدام است؟ فرمود‌: نفس خود ترک کن و بیا. و ندا رسید “فَاِذا اَنا هُو”، آنگاه من او بودم. ویژگی دیگر بایزید علم بایزید است، همانطور که می‌دانیم علم از جنس نور است، و محل آن قلب یا دل سالک است. علم در تصوّف کشفی، شهودی، ذوقی و سینه به سینه است و سالک و مرید از معشوق و پیر خود که خداوند این علم را به او عطا کرده است می‌گیرد. علم نبود غیر علم عاشقی مابقی تلبیس ابلیس شقی درباره علم بایزید ما می‌دانیم که دویست سال قبل از شیخ ابوالحسن خرقانی می‌زیست، امّا وقتی که به منطقه خرقان می‌رفت، می‌فرماید: نوری از بزرگی در این منطقه به ظهور می‌رسد و مژده ظهور شیخ ابوالحسن خرقانی را در منطقه خرقان داده بود. کاملان از دور نامت بشنوند تا به قعر تار و پودت در روند خود شیخ ابوالحسن خرقانی می‌فرماید: هرگاه به زیارت مزار بایزید می‌رفتم دعا می‌کردم، بار خدایا از آن خلعت که به بایزید داده‌ای ابوالحسن را بویی ده. آنگاه بایزید را در خواب دیدم که فرمود: ای ابوالحسن، آنچه مرا داده‌اند از برکات تو بود. چرا که ندا رسید ای بایزید به حرمت آن نور بوالحسن که شفیع است حاجتت برآید. بایزید می‌فرماید: مردمان علم را از مردگان گرفته‌اند و ما علم را از زنده‌ای گرفتیم که هرگز نمیرد. اهل معرفت در اصول ابتدایی یکسانند، پس از آن بنا بر مشیّت الهی متفاوت می‌گردند. بعضی‌ها علمشان فقط در عالم خلق است و شبه علم است، ولی بعضی علمشان شامل عالم خلق و عالم امر می گردد. ویژگی دیگر بایزید عشق، محبّت الهی و بلا دیدن است. تحمّل بلا اساس مکتب عشق در طریق الی الله در تصوّف اسلامی است. ناز پرورد تنعّم نبرد راه به دوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد آنقدر بایزید در عشق و محبّت طالب بلا بود که عرض می کند: الهی نان فرستادی، نان خورش می‌باید. بلایی فرست تا نان خورش کنیم. و بعد می‌فرماید کمال عارف در سوختن او باشد در دوستی حقّ. این حقیقت محبّت است و این سوختن بدون بلا امکان پذیر نیست. اهل محبّت حظّی از بهشت نمی‌‌برند بلکه محبوب محبّت خویشند. چون پیمانه‌ای از عشق بنوشند در بحر انس و لذّت قرب او غرق شوند. همانگونه که حافظ می‌فرماید: نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو که مستحقّ کرامت گناهکارانند این بهشت در نزد سالک عاشقی چون بایزید قرب الی‌الله است. بایزید در مرتبه عشق به مرتبه “سُبحانَ ما اَعظُمَ شأنِی” رسید. این اشارت روح و روان او الهی بود. او در تجربه درونی خود به مقام وحدت رسید، “کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ” (الرّحمان – آیه ۲۶) را به عینه دید. در این مرتبه هم عارف بود و هم معروف. خود بایزید در معراجش می‌فرماید: یک معراج روحانی داشتم که اوّل به وحدانیّت رسیدم. چون مرغی که جسمش از احدیّت و بالهایش از ازل و ابد باشد، همچنان در هوای روحانیّت می‌پریدم تا در میدان ازلیّت او وارد شدم و آنجا درخت احدیّت را دیدم، بر میدان نیستی درآمدم، ده سال آنجا پریدم تا از نیستی به نیستی درآمدم، و در نیستی شدم، تا اینکه همه خلق از عارف غایب بُوَد و هم عارف از خلق، نظر به دیدهء یقین کردم به صدق و فقط نور دیدم تا به حقیقت رسیدم و به حقّ در حقّ نظر کردم، حقّ تعالی از عزّت و جلال خود برای اینچنین سالکی خلق می‌کند و حقّ او را به صفت و افعال خویش متّصف می‌کند. وقتی به دیده قدرت در مولا نگریست، او را به مقام فناء رساند و در احد باقی گردانید. آنگاه او می‌گوید: گفتگو خاتمه یافت و سخن یکی شد و یکی می‌گفت: ”انا الحقّ” یا “سُبحانَ ما اَعظُمَ شأنِی”. در کتاب النّور نقل شده که اوّل بایزید مثل حلاج “انا الحَقّ” می‌گفت، سپس عرض کرد: گفتم من از تو ام، گفت اگر تو از منی پس من تو ام و تو منی و این حاصل حال فناست. بایزید همانگونه عمل کرد که اولیاء می‌بودند. از آنروی فرمود: در میان اولیای کامل، اَتَم کسی است که پس از ملبّس شدن به صفات الهی از آنها نیز بگذرد. و او گذشت. چرا که ابن عربی نقلی از بایزید دارد: مرا نه بامداد است و نه شامگاه، بامداد و شامگاه او راست که صفات از آن اوست، نه من که متّصف به صفتی نیستم. روح پر فتوح بایزید همچنان بر تارک دل سالکان حاکم است و در آسمان عشق همچون ستاره‌ای می‌درخشد. 💙 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی