✅ ۳- بحث در این نیست که مقاله بنویسیم یا ننویسیم و مقالاتمان را کجا چاپ کنیم. در این بحث مطالب فرعی از این قبیل که بسیاری مقالات بی‌مایه است. اگر از پنجاه هزار مقاله پنج هزار مقاله خوب باشد باید خشنود بود. آیا دانشمندان ما در سال پنج هزار مقاله حاوی و متضمن یافت‌ها و طرح‌های نو می‌نویسند؟ درباره علوم پزشکی و مهندسی و علوم پایه چیزی نمی‌گویم اما می‌دانم که در فلسفه و جامعه‌شناسی و حقوق و تاریخ و حتی در اقتصاد تعداد این قبیل مقالات بسیار اندک است. یک وجه آن هم که معمولاً به آن توجه نمی‌شود اینست که برای نوشتن مقاله در علوم انسانی مقاله‌نویس باید بتواند به زبانی که مقاله می‌نویسد فکر کند. دانشمندان علوم دقیقه و مهندسان چنین مشکلی ندارند. @maarefmags_ir ✅ ۴- در دانشگاه‌های جهانِ توسعه یافته هم به مقاله‌نویسی بخصوص در دهه‌های اخیر اعتنا شده است، اما تشخیص اعتبار مقاله با دانشگاهیان است و مقاله به صرف اینکه به فلان زبان در فلان مجله چاپ شده است، معتبر نمی‌شود. اعتنای آنها به مقاله تا حدودی هم برای منحل نشدن علم در بازار است. مدافعان مقاله‌نویسی دفاعشان اینست که آیا مقاله نوشتن بهتر از ننوشتن نیست؟ چرا بهتر است، مع هذا باید کاری کرد که علم، علم کارگشای توسعه باشد. اکنون بیشترین فایده‌ای که در کشور ما از مقاله‌نویسی عاید می‌شود فوائد اداری و استخدامی آن برای نویسندگان است. دانشجویان و دانشگاهیان برای گرفتن مدارک تحصیلی و ارتقاء شغلی ملزم به چاپ مقاله در نشریات خاص داخلی و خارجیند. در نظر آوریم که با وجود تقریباً یکصد و پنجاه هزار دانشجوی دکتری در این چند سال، هر سال در حدود چهل هزار داوطلب دکتری فارغ التحصیل می‌شوند. اینها حداقل باید چهل هزار مقاله بنویسند و چاپ کنند و این خود نمایش عظیمی است؛ ولی کاش در میان آنها مقالاتی باشد که به پیشبرد علم و نظر هم یاری کند. توجه باید کرد که: اولاً مقاله‌ای که با الزام و به حکم وظیفه اداری نوشته می‌شود به احتمال قوی توخالی و سست است. ثانیاً از میان انبوه داوطلبان کسب مدارک تحصیلی آنها که از عهده مقاله‌نویسی برنمی‌آیند به تقلّب و خرید مقاله رو می‌کنند و شاهدیم که کار به پدید آمدن بازار خرید و فروش مقاله و رساله کشیده است! ثالثاً وقتی علم را با آمار مقالات می‌سنجند فرق دوغ و دوشاب از میان می‌رود و مقالات پژوهشی ممتاز در میان انبوه نوشته‌های بی‌حاصل گم می‌شود. و بالاخره رابعاً وقتی مقاله نوشتن و مقاله چاپ کردن ملاک دانشمندی و ارتقاء در مراتب دانشگاهی است از دانشگاه نمی‌توان پرسید که چرا به فلان دانشجوی بی‌سواد یا کم سواد مدرک تحصیلی داده و در استخدام و ارتقاء اعضاء هیأت علمی صلاحیت‌های علمی و آموزشی داوطلبان را از نظر انداخته است. با غلبه ملاک کمیت مقالات، دانشگاه به یک اداره مبدل می‌شود! ✅ ۵- مقاله‌نویسی وقتی اهمیت یافت و حتی بر نوشتن کتاب تقدّم پیدا کرد که می‌بایست نتایج پژوهش‌ها هر چه زودتر مورد استفاده قرار گیرد. #تولیدعلم لینک متن کامل مقاله: http://rezadavari.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=706:----------1397&catid=36:2012-04-12-12-14-01&Itemid=66