⚛️ درباره ایمان و امید ✍️ محمدامین رضایی 🔹مرحوم آیت الله شاه آبادی استاد امام(ره) در شذرات المعارف(شذره اولی ص۴۵) در باب ریشه مشکلات و آسیب‌ها در جامعه اسلامی (اسباب ممرضه) از سه بیماری نام میبرند: ۱. غرور مسلمین به حقانیت خود ۲. #ناامیدی ۳. تفرقه و از بین رفتن رشته اخوت در جامعه. مساله ناامیدی درد بزرگ جامعه امروز ایران است. 🔸تحلیل مرحوم شاه آبادی این است که جامعه ای که «گرفتار چاه پرتگاه یاس» می‌شود و آرزوهای خود را از دست رفته یا غیر قابل دسترسی می یابد خود را «بری و عاری از تکلیف» می بیند. احساس «تکلیف گرایی» به ویژه در ساحت «امر جمعی» را از دست می‌دهد و طبیعتا به سکون مبتلا می شود. رخوت و فردگرایی افراطی هر دو محصول نامیدی اجتماعی است آنچه در جامعه‌ اجتماعی عمیقا شاهدیم. جامعه ای که «رویای جمعی» ندارند، یا رویا پردازی را ممکن نمی‌داند متوقف می‌شود و توقف زمینه انحلال است. 🟡به نظر آنچه ما را در ساحت فردی و اجتماعی می‌تواند از خطر ناامیدی دور کند دو امر است: 🔻۱. الاهیات امیدواری؛ این مساله بیشتر در ساحت فردی است. #ایمان_امید را می‌شود اینجا گنجاند. شیعه مبتنی بر گزاره های الاهیاتی در طول تاریخ نشکسته و استوار مانده است. در این باره در این یادداشت و صوت کوتاه به این امر پرداختم؛ بخوانید. 🔻۲. عمل گرایی و خلق امکان های جدید در جهت پویایی و امیدافزایی. این بیشتر وظیفه حکمرانی است. گشایش های اقتصادی-سیاسی بخشی عمده ماجراست. امروز خلقِ امید بیش از "حرف درمانی" عمل محسوس می‌خواهد. در این زمینه دولت باید روی چند کلان مساله با دایره مخاطب چند میلیونی مثل مسکن دست بگذارد و "پیشبرد میدانی" و "گزارش رسانه ای" را به عنوان دو خط ممتد جلو ببرد. در حوزه سیاسی ایجاد بسترهای گفتگوی آزاد واقعی در رسانه ملی، امکان تبادل نظر در قالب جلسات تخصصی بین نخبگان از سلایق مختلف با مسئولین در رده های مختلف، رفع فیلتر شبکه های مجازی و‌‌...نیز می‌تواند فضا را مثبت تر و امکان های دیگر را نیز فراهم کند. 🔸امروز هر رویکردی که موجب شود احساس "قفل شدگی" و "بی امکانی" برای اصلاح مساله ها در بین‌ نخبگان و توده مردم شکل بگیرد، یک خطر بزرگ برای جامعه ایران است. 👇کانال نشریه معارف:👇 https://eitaa.com/maarefmags_ir