از وصيّتهاى آن حضرت عليه السّلام است كه چگونه در دارائيهايش رفتار شود و آنرا پس از بازگشت از (جنگ) صفّين نوشته: اين است آنچه را كه بندۀ خدا علىّ‌ ابن ابى طالب پيشواى مؤمنين دربارۀ دارائى خود بآن فرمان داده براى بدست آوردن رضاء و خوشنودى خدا كه بسبب آن مرا ببهشت داخل نمايد و بر اثر آن، آسودگى (آخرت) را بمن عطاء فرمايد. قسمتى از آن وصيّت است: و (پس از من) حسن ابن علىّ‌ سفارش مرا انجام مى‌دهد (وصىّ‌ من است) از مال و دارائيم بطور شايسته (طبق دستور شرع در نيازمنديهاى خود) صرف ميكند، و به مستحقّين و سزاواران مى‌بخشد، و اگر براى حسن پيشآمدى نمود (از دنيا رفت) و حسين زنده است وصىّ‌ من بعد از حسن او است، و سفارشم را مانند او انجام مى‌دهد. و براى دو پسر فاطمه (حسن و حسين عليهما السّلام) از بخشش علىّ‌ (عليه السّلام) آن مى‌باشد كه براى سائر پسران علي است (از دارائى من بهمان مقدار كه به ديگر برادران مى‌دهند بردارند) و اينكه تصدّى اين كار را به دو پسر فاطمه دادم براى بدست آوردن خوشنودى خدا و تقرّب به پيغمبر اكرم و پاس احترام او و شرافت خويشاوندى با آن حضرت است. و (امام عليه السّلام) شرط‍‌ ميكند با آنكه تصدّى اين مال را باو داده (حسن عليه السّلام) اينكه اين مال را بهمان طورى كه هست باقى بگذارد (نفروشد) و ميوۀ آنرا در آنچه بآن مأمور گشته و راه نموده شده است، صرف نمايد و شرط‍‌ ميكند كه نهالى 🌱 از زاده‌هاى درخت خرماى🌴 اين دهها را نفروشد تا اينكه از جهت روييدن نخلها، زمين آن دِه‌ها مشتبه شود (انبوهىِ درخت بيننده را به گمان اندازد كه اين زمين غير از زمينى است كه پيشتر ديده). و هر يك از كنيزانم را كه با آنها همبستر بودم و فرزندى آورده يا باردار باشد، آن كنيز به فرزندش واگذار ميشود و از جملۀ نصيب و بهرۀ او است (أمّ‌ ولد يعنى كنيزِ فرزند دار به بهاى وقت به فرزندش واگذار ميشود، و چون كنيز به فرزندش واگذار شده آزاد مى‌گردد) و اگر فرزندِ آن كنيز بميرد و خود او زنده باشد (نيز) آزاد است (و فروش او جائز نيست، زيرا) كنيزى از او برداشته شده، و آزادى (انتقال به فرزند) او را آزاد نموده است. (سيّد رضىّ‌ «رحمه اللّه» فرمايد:) فرمايش آن حضرت عليه السّلام در اين وصيّت: أن لا يبيع من نخلها و ديّة يعنى شرط‍‌ ميكند كه نهالى از درختهاى كوچك آن ده را نفروشد. وديّة بمعنى فسيلة (نهال خرما) است، و جمع آن ودىّ‌ مى‌باشد، و فرمايش آن حضرت عليه السّلام: حتّى تشكل أرضها غراسا يعنى تا اينكه از جهت روييدن نخلها، زمين آن دهها مشتبه شود، اين فرمايش از فصيحترين كلام و نيكوترين گفتار است، و مراد آنست كه در آن دهها روييدن درخت خرما بسيار شود تا اينكه بيننده آنها را غير آنچه كه شناخته بود ببيند، و امر بر او اشتباه شود، و (از بسيارى درخت) پندارد كه اين زمين غير آن زمين است (كه پيشتر ديده بود.) #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #نهج_البلاغه_بخوانیم #نهج_البلاغه ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

📖 سمت عمدۀ اين وصيّت‌نامه همان‌گونه كه از لحن آن پيداست در واقع وقف‌نامه است نه وصيّت‌نامه. تنها بخش كوچكى مربوط به وصيّت مى‌شود و حاصل آن بيان متولى وقف يعنى فرزندان رشيد اميرمؤمنان عليه السلام امام حسن عليه السلام و بعد از او امام حسين عليه السلام و مصارف موقوفه و چگونگى تقسيم آن و نيز نحوۀ ادارۀ نخلستان‌هاست. 🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴 از مجموع اين وصيّت‌نامه استفاده مى‌شود كه امام نخلستان‌هاى متعدّدى در مناطق مختلف داشته كه يا از سهميۀ غنايم جنگى به دست آمده بود و يا با تلاش و كار و كوشش خود آن حضرت كه همۀ آنها را وقف خاص و در مواردى وقف عام نمود تا استفادۀ آن فراگير باشد. 📜 تنها در بخش أخير وصيّت‌نامه اشاره‌اى به كنيزان شده كه چگونه راه آزادى به روى آنها گشوده شود. 📃 در ضمن از كلام سيّد رضى در ذيل نامه استفاده مى‌شود كه آنچه را مرحوم سيّد نسبت به آن اهتمام مى‌ورزيده بخش‌هايى است كه از نظر فصاحت و بلاغت برجستگى خاصى داشته است. [ هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ‌ عَبْدُاللّٰهِ‌ عَلِيُّ‌ بْنُ‌ أَبِي طَالِبٍ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌ فِي مَالِهِ‌، ابْتِغَاءَ‌ وَجْهِ‌ اللّٰهِ‌، لِيُولِجَهُ‌ بِهِ‌ الْجَنَّةَ‌، وَ يُعْطِيَهُ‌ بِهِ‌ الْأَمَنَةَ‌. مِنْهَا: فَإِنَّهُ‌ يَقُومُ‌ بِذَلِكَ‌ الْحَسَنُ‌ بْنُ‌ عَلِيٍّ‌ يَأْكُلُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌، وَ يُنْفِقُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌، فَإِنْ‌ حَدَثَ‌ بِحَسَنٍ‌ حَدَثٌ‌ وَ حُسَيْنٌ‌ حَيٌّ‌، قَامَ‌ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ‌، وَ أَصْدَرَهُ‌ مَصْدَرَهُ‌. وَ إِنَّ‌ لِابْنَيْ‌ فَاطِمَةَ‌ مِنْ‌ صَدَقَةِ‌ عَلِيٍّ‌ مِثْلَ‌ الَّذِي لِبَنِي عَلِيٍّ‌، وَ إِنِّي إِنَّمَا جَعَلْتُ‌ الْقِيَامَ‌ بِذَلِكَ‌ إِلَى ابْنَيْ‌ فَاطِمَةَ‌ ابْتِغَاءَ‌ وَجْهِ‌ اللّٰهِ‌ وَ قُرْبَةً‌ إِلَىٰ‌ رَسُولِ‌ اللّٰهِ‌ صلى الله عليه و آله وَ تَكْرِيماً لِحُرْمَتِهِ‌، وَ تَشْرِيفاً لِوُصْلَتِهِ‌. وَ يَشْتَرِطُ عَلَى الَّذِي يَجْعَلُهُ‌ إِلَيْهِ‌ أَنْ‌ يَتْرُكَ‌ الْمَالَ‌ عَلَىٰ‌ أُصُولِهِ‌، وَ يُنْفِقَ‌ مِنْ‌ ثَمَرِهِ‌ حَيْثُ‌ أُمِرَ بِهِ‌ وَ هُدِيَ‌ لَهُ‌، وَ أَلَّا يَبِيعَ‌ مِنْ‌ أَوْلَادِ نَخِيلِ‌ هَذِهِ‌ الْقُرَىٰ‌ وَدِيَّةً‌ حَتَّىٰ‌ تُشْكِلَ‌ أَرْضُهَا غِرَاساً. وَ مَنْ‌ كَانَ‌ مِنْ‌ إِمَائِي - اللاتِي أَطُوفُ‌ عَلَيْهِنَّ‌ - لَهَا وَلَدٌ، أَوْ هِيَ‌ حَامِلٌ‌، فَتُمْسَكُ‌ عَلَىٰ‌ وَلَدِهَا وَ هِيَ‌ مِنْ‌ حَظِّهِ‌، فَإِنْ‌ مَاتَ‌ وَلَدُهَا وَ هِيَ‌ حَيَّةٌ‌ فَهِيَ‌ عَتِيقَةٌ‌، قَدْ أَفْرَجَ‌ عَنْهَا الرِّقُّ‌، وَ حَرَّرَهَا الْعِتْقُ‌]

‮همان گونه كه قبلا نيز اشاره شد اين وصيّت‌نامه عمدتا وقف‌نامه است و لذا اركان وقف از جمله واقف، موقوف عليهم، متولى و... در آن يكى پس از ديگرى بازگو شده است. نخست سخن از واقف و هدف اصلى او به ميان آمده است، مى‌فرمايد: «اين دستورى است كه بندۀ خدا على بن ابى‌طالب امير مؤمنان در مورد اموالش (و موقوفاتش) صادر كرده و هدفش جلب خوشنودى خداوند است تا از اين طريق او را وارد بهشت كند و امنيت و آرامش سراى ديگر را به او عطا فرمايد»؛ (هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ‌ عَبْدُاللّٰهِ‌ عَلِيُّ‌ بْنُ‌ أَبِي‌طَالِبٍ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌ فِي مَالِهِ‌، ابْتِغَاءَ‌ وَجْهِ‌ اللّٰهِ‌، لِيُولِجَهُ‌ بِهِ‌ الْجَنَّةَ‌، وَ يُعْطِيَهُ‌ بِهِ‌ الْأَمَنَةَ‌). از اين عبارت به خوبى استفاده مى‌شود كه يكى از شرايط وقف كه قصد قربت است در اين وقف‌نامه مورد توجّه قرار گرفته است و بلا فاصله بعد از ذكر نام واقف به آن اشاره شده است. تعبير امير مؤمنين عليه السلام بعد از ذكر نام مبارك خود براى اين است كه نشان دهد اين وقف‌نامه در ايام حكومتش تحرير يافته هر چند آن حضرت بعد از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله هميشه به عنوان امير مؤمنان - از سوى آگاهان - شناخته مى‌شد

سپس امام عليه السلام در بخش ديگرى از اين وصيّت‌نامه (وقف‌نامه) كه مرحوم سيد رضى آن را با تعبير به «منها» جدا ساخته است چهار نكته را بيان مى‌كند: در بيان شخص متولى و حق التوليه و مصارف وقف و كسانى كه بعد از وفات يا شهادت متولى اوّل، قائم مقام او مى‌شوند مى‌فرمايد: «سرپرستى اين موقوفه بر عهدۀ حسن بن على است كه به طور شايسته (دور از اسراف و تبذير) از درآمد آن مصرف كند و بخش ديگرى از آن را (در راه خدا) انفاق نمايد و اگر براى حسن حادثه‌اى رخ دهد، و (برادرش) حسين زنده باشد سرپرستى آن را بعد از وى به عهده مى‌گيرد و همان كارى را كه حسن انجام مى‌داد، برادرش انجام مى‌دهد»؛ (مِنْهَا: فَإِنَّهُ‌ يَقُومُ‌ بِذَلِكَ‌ الْحَسَنُ‌ بْنُ‌ عَلِيٍّ‌ يَأْكُلُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌، وَ يُنْفِقُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌، فَإِنْ‌ حَدَثَ‌ بِحَسَنٍ‌ حَدَثٌ‌ وَ حُسَيْنٌ‌ حَيٌّ‌، قَامَ‌ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ‌ وَ أَصْدَرَهُ‌ مَصْدَرَهُ‌). جملۀ « يَأْكُلُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ ؛ از آن به طور شايسته مصرف مى‌كند» ممكن است اشاره به حق التوليه باشد و ممكن است اشاره به استفاده از موقوفه به عنوان موقوف عليهم؛ ولى احتمال اوّل با توجّه به جمله‌هايى كه در آينده مى‌آيد شايسته‌تر است. از جملۀ « وَ يُنْفِقُ‌ مِنْهُ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ » به خوبى استفاده مى‌شود كه اين موقوفه هم جنبۀ وقف خاص داشته و هم وقف عام؛ بخشى از آن تعلق به فرزندان آن حضرت داشته و بخشى ديگر به همۀ نيازمندان و مؤمنان. جملۀ « وَ أَصْدَرَهُ‌ مَصْدَرَهُ‌ » اگر ضمير «مصدره» به موقوفه برگردد، مفهومش اين است كه امام حسين عليه السلام نيز همان گونه كه امام حسن عليه السلام دربارۀ درآمد موقوفه عمل مى‌كرد، عمل كند و اگر ضمير به امام حسن عليه السلام برگردد مفهومش اين است كه همان روش امام حسن عليه السلام را دنبال كند، گر چه نتيجۀ هر دو يكى است؛ ولى از نظر تفسير عبارت، با هم متفاوتند و در هر حال احتمال اوّل قوى‌تر به نظر مى‌رسد.

آن گاه امام عليه السلام به سراغ شرح بيشترى براى موقوف عليهم مى‌رود و مى‌فرمايد: «پسران فاطمه عليها السلام همان مقدار از اين موقوفه سهم دارند كه پسران على (از غير فاطمه عليها السلام) سهم دارند»؛ (وَ إِنَّ‌ لِابْنَيْ‌ فَاطِمَةَ‌ مِنْ‌ صَدَقَةِ‌ عَلِيٍّ‌ مِثْلَ‌ الَّذِي لِبَنِي عَلِيٍّ‌). اين جمله دو تفسير دارد: نخست همان كه در بالا اشاره شد كه استفادۀ امام حسن و امام حسين عليهما السلام از حق التوليه، مانع استفادۀ آنها از درآمد آن موقوفه به عنوان موقوف عليهم نيست. آنها هم متولى هستند و هم در زمرۀ موقوف عليهم. تفسير دوم اينكه امتيازى در استفادۀ از اين موقوفه ميان هيچ يك از فرزندان على عليه السلام نيست؛ چه آنها كه از نسل فاطمه عليها السلام هستند و چه آنها كه از همسران ديگر امير مؤمنان عليه السلام. امام عليه السلام در اين جمله نمى‌فرمايد: «فرزندان من از نسل فاطمه» بلكه مى‌گويد فرزندان فاطمه عليها السلام و اين براى نهايت احترام به مقام شامخ آن حضرت است. امام عليه السلام در ادامۀ، به بيان اين نكته مى‌پردازد كه چرا توليت را به فرزندان فاطمه عليها السلام سپرده است نه ساير فرزندانش؛ مى‌فرمايد: «و من سرپرستى‌آن را به پسران فاطمه واگذاردم فقط براى خدا و به جهت تقرب به رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله و تكريم احترام او و گرامى‌داشت پيوند خويشاونديش»؛ (وَ إِنِّي إِنَّمَا جَعَلْتُ‌ الْقِيَامَ‌ بِذَلِكَ‌ إِلَى ابْنَيْ‌ فَاطِمَةَ‌ ابْتِغَاءَ‌ وَجْهِ‌ اللّٰهِ‌، وَ قُرْبَةً‌ إِلَىٰ‌ رَسُولِ‌ اللّٰهِ‌ صلى الله عليه و آله، وَ تَكْرِيماً لِحُرْمَتِهِ‌، وَ تَشْرِيفاً لِوُصْلَتِهِ‌). در واقع امام عليه السلام چهار دليل بر اين انتخاب بيان فرموده كه همه با هم مرتبط است: جلب خشنودى خدا، تقرب به رسول اللّٰه صلى الله عليه و آله، اكرام و احترام او و بزرگداشت پيوند خويشاونديش. به گفتۀ ابن ابى الحديد هنگامى كه كارها بعد از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به نزديك‌ترين افراد شايستۀ او سپرده شود، پذيرش آن از سوى مردم بهتر خواهد بود، زيرا آنها بهتر از هر كس ديگر از آيين پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله باخبرند و بهتر از هركس مى‌توانند آن را پاسدارى نمايند

در آخرين بخش از اين وقف‌نامه، امام عليه السلام از چگونگى نگهدارى و رسيدگى به اين موقوفات سخن مى‌گويد و دو دستور مهم در اين زمينه صادر مى‌كند؛ نخست مى‌فرمايد: «(بندۀ خدا على بن ابى‌طالب) با كسى كه اين اموال در دست اوست شرط مى‌كند كه اصل اين اموال را حفظ نمايد و تنها از ميوه و درآمدش در راهى كه به او دستور داده شده و راهنمايى گرديده انفاق كند»؛ (وَ يَشْتَرِطُ عَلَى الَّذِي يَجْعَلُهُ‌ إِلَيْهِ‌ أَنْ‌ يَتْرُكَ‌ الْمَالَ‌ عَلَىٰ‌ أُصُولِهِ‌، وَ يُنْفِقَ‌ مِنْ‌ ثَمَرِهِ‌ حَيْثُ‌ أُمِرَ بِهِ‌ وَهُدِيَ‌ لَهُ‌). آنچه را امام عليه السلام در اينجا بيان فرموده قاعده‌اى كلى در تمام موقوفه‌هاست كه بايد اصل آن مال سالم بماند و تنها درآمدش در موارد وقف صرف شود. حتى اين تعبير گاه به هنگام اجراى صيغۀ عقد وقف، گفته مى‌شود كه « ان لا يباع و لا يوهب » يا در تعريف وقف مى‌گويند: « الوقف حبس العين و تسبيل الثمرة » ولى امام عليه السلام به عنوان تأكيد آن را بيان فرموده مبادا كسانى از موقوف عليهم به اين فكر باشند كه بخشى از نخلستان را بفروشند و از ثمن آن استفاده كنند. در دومين دستور مى‌فرمايد: «و (شرط نمود كه) چيزى از اولاد نخل‌هاى اين آبادى‌ها را نفروشد تا همۀ اين سرزمين زير پوشش نخل قرار گيرد (و يك پارچه آباد شود)»؛ (وَ أَلَّا يَبِيعَ‌ مِنْ‌ أَوْلَادِ نَخِيلِ‌ هَذِهِ‌ الْقُرَىٰ‌ وَدِيَّةً‌ حَتَّىٰ‌ تُشْكِلَ‌ أَرْضُهَا غِرَاساً). «وديه» به معناى نهال كوچكى است كه از كنار نخل بيرون مى‌آيد و تدريجاً ريشه مى‌دواند و قوى‌تر مى‌شود تا زمانى كه جدا كردن آن ميسر باشد آن گاه آن را جدا كرده و در جاى مناسبى غرس مى‌كنند و تعبير به «أَوْلَادِ نَخِيلِ‌» به همين مناسبت است و اين كار دو فايده دارد: نخست اينكه فضاهاى خالى نخلستان بدين وسيله پر مى‌شود و به گفتۀ امام عليه السلام « تُشْكِلَ‌ أَرْضُهَا غِرَاساً »

امام عليه السلام در پايان اين وصيّت‌نامه و بعد از بيان مسائل مربوط به موقوفات به مسائل مربوط به همسران كنيز خود پرداخته و وضع آنها را روشن مى‌سازد، به گونه‌اى كه بعد از او همه آزاد شوند؛ مى‌فرمايد: «و هر كدام از كنيزانم كه با آنها آميزش داشته‌ام صاحب فرزند يا باردار است، از سهم ارث فرزندش آزاد مى‌شود و اگر فرزندش بميرد و او زنده باشد، او نيز آزاد است و بند بردگى از گردنش برداشته شده و به آزاد شدگان ملحق مى‌شود»؛ (وَ مَنْ‌ كَانَ‌ مِنْ‌ إِمَائِي - اللَّاتِي أَطُوفُ‌ عَلَيْهِنَّ‌ - لَهَا وَلَدٌ أَوْ هِيَ‌ حَامِلٌ‌، فَتُمْسَكُ‌ عَلَىٰ‌ وَلَدِهَا وَ هِيَ‌ مِنْ‌ حَظِّهِ‌، فَإِنْ‌ مَاتَ‌ وَلَدُهَا وَ هِيَ‌ حَيَّةٌ‌ فَهِيَ‌ عَتِيقَةٌ‌، قَدْ أَفْرَجَ‌ عَنْهَا الرِّقُّ‌، وَ حَرَّرَهَا الْعِتْقُ‌). در آن زمان امام عليه السلام چندين كنيز كه در حكم همسران آن حضرت بودند در اختيار داشت و فرزندان متعدّدى از آنها متولد شدند و شايد هدف امام عليه السلام از تكثير اولاد اين بود كه آل على و بنى هاشم فزونى يابند و خطراتى كه از سوى دشمنان آنها را تهديد مى‌كرد سبب انقراض اين نسل شريف نگردد. به هر حال امام عليه السلام در اين بخش از وصيّت‌نامه تكليف كنيزانى را كه فرزندى داشتند يا باردار بودند معين نموده و طبق قاعدۀ فقهى معروف كه مورد اتفاق همۀ فقهاست، اين‌گونه كنيزان از سهم الارث فرزندشان آزاد مى‌شوند و يا به تعبير ديگر جزء سهم الارث فرزند قرار مى‌گيرند و بلافاصله آزادى شامل حال آنها مى‌شود، زيرا هيچ كس نمى‌تواند مالك پدر و مادر خود شود. ولى دربارۀ كنيزانى كه صاحب فرزند نبودند، در اين عبارت حكمى ذكر نشده و در روايات ديگرى كه از اين وصيّت‌نامه در كتاب كافى و جز آن به گونۀ مشروح‌ترى آمده، تكليف آنها نيز مشخص شده است كه امام عليه السلام دستور آزادى همۀ آنها را داده‌اند ولى مرحوم سيد رضى به خاطر تلخيص و گزينش، تنها به اين بخش قناعت كرده است

‮مرحوم سيّد رضى در پايان اين وصيّت‌نامه مى‌گويد: « قال الشريف: قوله عليه السلام في هذه الوصية: «و ألا يبيع من نخلها ودية»، الودية: الفسيلة، و جمعها وديّ‌. و قوله عليه السلام: حتّى تشكل أرضها غراسا» هو من أفصح الكلام، والمراد به أن الأرض يكثر فيها غراس النخل حتى يراها الناظر على غير تلك الصفة التي عرفها بها فيشكل عليه أمرها و يحسبها غيرها ». تعبير امام عليه السلام به «وديه» به معناى نهال نخل است كه جمع آن «ودى» (بر وزن على) است. و جملۀ ديگر حضرت كه مى‌فرمايد: « حتى تشكل أرضها غراسا » از فصيح‌ترين سخنان است و مفهوم آن اين است كه آنقدر درختان و نهال‌هاى خرما زياد شود و صحنۀ نخلستان را بپوشاند به گونه‌اى كه هر كس آن را قبلا ديده باشد تشخيص آن بر او مشكل شود و گمان كند به سرزمين ديگرى گام نهاده است»

⛔ «تبرج ممنوع!» 🎙️ علی‌اکبر رائفی پور #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🎥 #امام_خامنه_ای مدّظلّه العالی؛ ⏯️ مردم امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را میبینند؛ اما نمیشناسند. مانند حضرت یوسف (علی نبینا و آله و علیه السلام) که برادرانش او را میدیدند، روی فرش آن‌ها راه میرفت، ولی نمیشناختند. #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

😈 فتنه شیاطین در #آخرالزمان #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

❌ استوری #ایمان_اکبرآبادی ؛ بزودی بشر شاهد حضور چنین موجوداتی خواهد بود! ▫️ این مسئله در احادیث اهل البیت علیهم السلام هم اشاره شده. 🔄 فعلأ در حال زمینه سازی هستند... #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🎞️ آخرالزمان و افزایش حضور شیاطین جن و انس بر روی زمین 🎙️ استاد محمد شجاعی همه باید #صحیفه_سجادیه جامعه رو داشته باشن ما باید ایمانمون رو در آخرالزمان تقویت کنیم اگه اهل سحر و دعا نباشید کم میاریم. @misagallah_313 ┄┅═✧❀💠❀✧═┅┄ #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

‌🔴 ایمنی از شبهات در زمان غیبت 🔹 آیت الله مجتبی تهرانی (ره) : 🔺 شفاف می‌گويم براي اينكه در زمان غيبت #امام_زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) يكسری شبهات در شما اثر نكند، دستور اين است، سند روايت هم خيلی معتبر است: 🌕 هر روز بگوييد: 📿 "یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ" ⏱️ دو سه ثانيه هم بيشتر طول نمی كشد، لذا اين را هر روز بخوانيد تا دلتان به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام و أرواحنا فداه) قرص شود. #لبیک_یا_خامنه_ای #آخرالزمان 🍃🌸✿●•۰▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 📖 @feqh_ahkam ✦‎࿐჻ᭂ჻ᭂ࿐✦

🔚 عاقبت انقلاب اسلامی چه خواهد بود... 🎙️ استاد عالی #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای #برای_ظهور 🇮🇷 ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#امام_خامنه_ای مدّظلّه العالی ما مأمور به انتظاریم؛ انتظار یعنی چه؟ انتظار به معنای مترصّد ‌بودن است. در أدبیات نظامی یک‌چیزی داریم به نام «آماده‌باش»؛ انتظار یعنی «آماده‌باش»! باید «آماده‌باش» باشیم. انسان مؤمن و منتظر، آن‌کسی است که در حال «آماده‌باش» است. اگر امام شما که مأمورِ به ایجاد عدالت و استقرار عدالت در کل جهان است، امروز ظهور بکند، باید من و شما آماده‌باشیم. این «آماده‌باش» خیلی مهم است؛ انتظار به این معنا است. انتظار به معنای بی‌‌صبری کردن و پا به زمین کوبیدن و چرا دیر شد و چرا نشد و مانند این‌ها نیست، انتظار یعنی باید دائم در حال «آماده‌باش» باشید. 🗓️ ۱۳۹۶/۰۲/۲۰ #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#انتظار یعنی آماده باش! چرا دیر شد و چرا نشد نداریم! ➕ به همراه نقل قول اولین فرمانده سپاه از صحبت‌های قابل تامل امام (ره) در مورد ظهور #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🎧 پیشگویی آیت الله قاضی رضوان الله تعالی علیه (آینده انقلاب) 📄 روایـت امـام باقـر علیه السلـــام و پیشگویی مرحوم قاضــــــی درباره آینده انقلاب و ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام ⁉️ آیا آماده ظهور حضرت هستیم ⁉️ 🎙️ حجت‌الاسلام امیرحسین دریایی‌شو #امام_زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه #لبیک_یا_خامنه_ای ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

📝 علمِ زندگی‌ساز 🚩 «اسلام ما را به علم نافع فرا میخواند، علم نافع از سوئی جوان ایرانی را به ابزارهای لازم برای پیشرفت و اعتلای کشور و ملتش مجهز میسازد، و از سوئی به او هویت می‌بخشد.» ۱۳۹۹/۰۲/۱۲ 👈 بازخوانی بیانات رهبر انقلاب درباره‌ی «علم نافع» به مناسبت هفته‌ی پژوهش ⏪ «یقیناً یکی از پایه‌های مهمّ هر تمدّنی علم است -علم نافع- و ما که تکرار میکنیم «تمدّن نوین اسلامی»، قطعاً یکی از پایه‌هایش پیشرفت علمی است؛ ما خودمان را آماده کنیم برای آن.» ۱۴۰۰/۰۸/۲۶ ❇️ «فرهنگ نوآوری در دانشگاه باید گسترش پیدا کند... دانشگاه‌ها باید درگیر مسائل کشور باشند. هدف از علم این است که نفع برساند. باید علم برای مردم نافع باشد؛ از برکات آن علم بایستی استفاده کنند.»۱۳۹۰/۰۶/۰۲ 🔍 متن کامل این گزیده بیانات را از اینجا بخوانید👇 https://khl.ink/f/51506