#نهج_البلاغه | #حکمت ۴۶۸ 🏷️ مسؤوليّت سرمايه داران ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ قَالَ عليه‌السلام يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ عَضُوضٌ يَعَضُّ اَلْمُوسِرُ فِيهِ عَلَى مَا فِي يَدَيْهِ وَ لَمْ يُؤْمَرْ بِذَلِكَ قَالَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ لاٰ تَنْسَوُا اَلْفَضْلَ بَيْنَكُمْ تَنْهَدُ فِيهِ اَلْأَشْرَارُ وَ تُسْتَذَلُّ اَلْأَخْيَارُ وَ يُبَايِعُ اَلْمُضْطَرُّونَ وَ قَدْ نَهَى رَسُولُ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم عَنْ بَيْعِ اَلْمُضْطَرِّينَ ┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: مردم را روزگارى دشوار در پيش است كه توانگر اموال خود را سخت نگهدارد، در صورتى كه به بخل ورزى فرمان داده نشد. خداى سبحان فرمود: «بخشش ميان خود را فراموش نكنيد. بَدان در آن روزگار، بلند مقام و نيكان، خوار گردند و با درماندگان به ناچارى خريد و فروش مى‌كنند. در حالى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از معامله با درماندگان نهى فرموده. 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳

─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام (در پيشآمدهاى ناروا) فرموده است: (۱) مى‌آيد بر مردم، روزگار بسيار گزنده (دشوار) كه در آن توانگر بر آنچه در دو دست او است مى‌گزد (بمال و دارائى بخل ورزيده آنرا در راه خدا نمى‌دهد) و باين كار امر كرده نشده است، خداوند سبحان (در #قرآن_كريم س ۲ ى ۲۳۷) فرموده: «وَ لاٰ تَنْسَوُا اَلْفَضْلَ‌ بَيْنَكُمْ‌» يعنى فضل و احسان خدا را بين خود فراموش ننمائيد (بيكديگر كمك كنيد) (۲) در آن روزگار بد كاران برخاسته گردن مى‌كشند، و نيكوكاران بيچاره و خوار شوند، و با درماندگان خريد و فروش كنند (بآنها گران فروخته و از آنان ارزان خرند) (۳) و رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از فروختن (طعام) به درماندگان (يا داد و ستد با آنها) منع نموده است (چون بايد بآنان كمك كرد، يا با آنها چنان معامله و خريد و فروش نمود كه با آنكه درمانده و بيچاره نيست معامله مى‌نمايند) ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

📖 امام در اين گفتار پرمعنا كه جنبۀ پيشگويى زمان آينده را دارد اشاره به زمانى مى‌كند كه مردم در فشار شديد قرار مى‌گيرند و ارزش‌هاى اسلامى به فراموشى سپرده مى‌شود مى‌فرمايد: «زمانى بر مردم فرا مى‌رسد كه ثروتمندان بر آنچه در دست دارند دندان مى‌فشارند در حالى كه چنين دستورى به آن‌ها داده نشده است (بلكه به عكس) خداوند سبحان مى‌فرمايد: «احسان و بخشش را در ميان خود فراموش نكنيد» (و در آن زمان) اشرار و بدان بر مردم مسلّط مى‌شوند و نيكان و پاكان را خوار مى‌كنند و مردم بينوا، هستى خود را از روى اضطرار (به قيمت كم) مى‌فروشند در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله از چنين معامله‌اى نهى فرموده است»؛ (يَأْتِي عَلَى النَّاسِ‌ زَمَانٌ‌ عَضُوضٌ‌، يَعَضُّ‌ الْمُوسِرُ فِيهِ‌ عَلَى مَا فِي يَدَيْهِ‌ وَ لَمْ‌ يُؤْمَرْ بِذٰلِكَ‌، قَالَ‌ اللّٰهُ‌ سُبْحَانَهُ‌: « وَ لَا تَنْسَوا الْفَضْلَ‌ بَيْنَكُمْ‌ ». تَنْهَدُ فِيْهِ‌ الْأَشْرَارُ، وَ تُسْتَذَلُّ‌ الْأَخْيَارُ، وَ يُبَايِعُ‌ الْمُضْطَرُّونَ‌، وَ قَدْ نَهَىٰ‌ رَسُولُ‌ اللّٰهِ‌ صلى الله عليه و آله عَن بِيَعِ‌ الْمُضْطَرِّينَ‌). 💡 «عضوض» از مادۀ «عضّ‌» (بر وزن خزّ) در اصل به معنى گازگرفتن با دندان است، سپس اين واژه در مورد مشكلات طاقت‌فرسا كه انسان را شديداً تحت فشار قرار مى‌دهد اطلاق شده است و «عضوض» صيغۀ مبالغه از اين ماده است و معنى آن در كلام امام عليه السلام زمانى است كه بسيار مردم را تحت فشار قرار مى‌دهند. 💡 «تنهد» از مادۀ «نهد» (بر وزن مهد) به معنى برآمدن چيزى است و در كلام امام عليه السلام به معنى حاكميت اشرار است. امام عليه السلام دربارۀ مشكلات و مصائب آن زمان به چهار نكتۀ اساسى اشاره مى‌كند: نخست بخل و امساك ثروتمندان را مطرح مى‌كند. آن‌ها چنان دربارۀ اموالشان سختگير مى‌شوند كه گويا با دندان گرفته و فشار مى‌دهند. آنگاه مى‌فرمايد: اين برخلاف دستور #اسلام است. خداوند در آيات متعددى از قرآن با صراحت دستور به احسان و نيكى داده، از جمله در سورۀ بقره، آيۀ 237 به اين معنى اشاره فرموده كه هرگز مسلمانان نبايد احسان و بخشش را فراموش كنند گرچه گاهى در مورد مهريۀ زنان مطلقه مى‌باشد ولى حكمى كه در پايان آن آمده عام است و مخاطب آن، همۀ مسلمانان هستند... #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#قرآن_کریم 229 💫 سوره مبارکه هود [علی نبینا و آله و علیه السلام] ✨ آیات مبارکه 63 - 71 🎧 تلاوت 🎞 تصویری 🎙 تفسیر 📖 ترجمه ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ ✨ ثوابِ تلاوت این صفحه هدیه به #امام_جواد [علیه‌ آلاف التهیة و الثناء] ✨ جهت سلامتی و تعجیل در فرج #امام_زمان (عجّل الله تعالی فرجه و علیه‌السلام) و سلامتی و عزت و اقتدار نائب الامام امام خامنه‌ای مدّظله العالی صلوات ═════❖•°🌸 °•❖════ ✨ @Nafaahat ╰๛--- ‑ ‑ - -

┄═⊹❁❈【 ۲۲۹ 】 ❈❁⊹═┄ ╔═════════ قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ ۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ ﴿ ۶۳ ﴾ صالح گفت: «‌مردم! اگر معجزه‌ای از طرف خدا داشته باشم و از طرف خودش به من حقایقی داده باشد، چنانچه در رساندن پیامش کوتاهی کنم، آن‌وقت به‌نظر شما چه کسی در برابرش به من کمک خواهد کرد؟! این اصرار بی‌جای شما در ترک مسئولیتم جز ضرر، چیزی برای من ندارد! وَ يَا قَوْمِ هَٰذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ ﴿ ۶۴ ﴾ مردم! این ماده‌شتر که معجزۀ خداست، نشانۀ راستگویی من است. رهایش کنید تا در زمین خدا بچرد و آزاری به او نرسانید تا مبادا عذابی در همین روزها دامن‌گیرتان شود!» فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوا فِي دَارِكُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ ۖ ذَٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ ﴿ ۶۵ ﴾ ولی آن‌ها آن شتر را کشتند! صالح تهدیدشان کرد: «فقط سه روز دیگر فرصت دارید که در شهر و دیارتان از زندگی برخوردار شوید. این تهدید دروغ نیست!» فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ مِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿ ۶۶ ﴾ وقتی فرمان ما فرا رسید، صالح و مؤمنانِ همراهش را از سرِ لطفمان، از خواریِ آن روز نجات دادیم. بله، صاحب‌اختیار توست نیرومندِ شکست‌ناپذیر. وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿ ۶۷ ﴾ غرّشی وحشت‌زا بدکارها را فرا گرفت و زیر آوارِ خانه‌هایشان به‌زانو درآمدند. كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِثَمُودَ ﴿ ۶۸ ﴾ چنان نابود شدند که انگار در آنجا زندگی نکرده بودند! بدانید مردمِ ثمود خدا را باور نکردند. هان! نفرین بر مردم ثمود! وَ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ ۖ فَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ ﴿ ۶۹ ﴾ مأموران ما با مژدۀ بچه‌دارشدنِ ابراهیم، پیش او آمدند. سلام کردند. جواب سلامشان را به‌گرمی داد. طولی نکشید که گوساله‌ای بریان برای پذیرایی آماده کرد. فَلَمَّا رَأَىٰ أَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۚ قَالُوا لَا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمِ لُوطٍ ﴿ ۷۰ ﴾ وقتی دید دستشان را به‌طرف غذا دراز نمی‌کنند، احساس ناخوشایندی به او دست داد و از آنان ترسی به دل گرفت! گفتند: «نترس! ما فرشته‌ایم و ما را فرستاده‌اند برای عذاب مردم لوط.» وَ امْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِنْ وَرَاءِ إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ ﴿ ۷۱ ﴾ به ساره، همسر ابراهیم هم که داشت حرف‌ها را گوش می‌داد، مژدۀ پسری دادیم به‌نام اسحاق و نوه‌ای به نام یعقوب. او از شدت تعجب، خنده‌اش گرفت ══════❖•° 𑁍 °•❖══════ #قرار_روزانه | #تلاوت | #قرآن_کریم 🔗 مبـاحـث | فـقه و احـکام | تـلاوت | 🖱️ فـهرسـت سـور قـرآن کـریـم ╭══════════ ✨ @Nafaahat ╰๛--- ‑ ‑ - -

#لغات | #قرآن_کریم ❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄ 112 اِنْس: بشر خلاف جِنّ. در قرآن مجید پیوسته در مقابل جنّ به کار رفتهذ←«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الاِْنْسَ اِلاّ لِیَعْبُدُونَ» (56/ذاریات)، یعنی: من جن و انس را نیافریدم جز برای این که عبادتم کنند (و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند) ∆ واحد آن اِنسِیّ است مثل «فَلَنْ اُکَلِّمَ الیَوْمَ اِنْسِیّا» (26/مریم)، یعنی: و با احدی امروز سخن نمی گویم (این نوزاد خودش از تو دفاع خواهد کرد). ∆ جمع آن اُناس و اَناسیّ است. مثل «قَدْ عَلِمَ کُلُ اُناسٍ مَشْرَبَهُمْ» (60/بقره)، یعنی: به طوری که هر یک (از طوایف دوازده گانه بنی اسرائیل) چشمه مخصوص خود را می شناخت. «وَ اَناسِیّ کَثیرا»(49/فرقان)، یعنی: و انسان های بسیار. 🔄 اِنس 18 بار در قرآن و اُناس 5 بار و اِنسیّ و اَناسِیّ 1 بار در قرآن آمده است: از مجموع 18 محل در هفت محل، اِنس قبل از جنّ و در یازده محل، جنّ قبل از اِنس آمده است؛ بنابراین نمی شود گفت: چون جنّ پیش از انس به وجود آمده لذا پیش از آن ذکر می شود؛ زیرا در این صورت می بایست در همه جا، پیش از اِنس بیاید، قبل و بعد ذکر شدن آنها روی تقریب های به خصوصی است که با تدبّر در آیات روشن می شود. ┅───────────────┅ 113 اِنْسان: با مراجعه به موارد آن خواهیم دید که از آن جسد ظاهری و صورت ظاهری مراد نیست، چنان که در بشر مراد است، بلکه باطن و نهاد و استعداد و انسانیّت و عواطف او در نظر است، مثل «اِنَّ الاِْنْسانَ لَظَلُومٌ کَفّار» (34 / ابراهیم)، یعنی: انسان ستمگر و کفران کننده است. «وَ کانَ الاِْنْسانُ عَجُولاً» (11/اسراء)، یعنی: و انسان همواره عجول است. «وَ کانَ الاِْنْسانُ اَکْثَرَ شَیْءٌ جَدَلاً» (54/کهف)، یعنی: ولی انسان بیش از هر چیز به جدل می پردازد. «لَیْسَ لِلاِْنْسانِ اِلاّ ما سَعی» (39/نجم)، یعنی: برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. «وَ وَصَّیْنَا الاِْنْسانَ بِوالِدَیْهِ اِحْسانا» (15/احقاف)، یعنی: ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند. فرق مشروح میان انسان و بشر در بشر خواهد آمد. 🔄 (تکرار: 65). ┅───────────────┅ 114 اَنْف: بینی 👃 ← «وَ الْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَ الاَْنْفَ بِالاَْنْفِ» (45/ مائده)، چشم در مقابل چشم و بینی در مقابل بینی است. آنِفا: هم اکنون. «ماذا قالَ آنِفا» (16/محمد)، یعنی: هم اکنون چه گفت؟ 📖 در مجمع البیان گوید: آنِفا یعنی در اوّلین وقتی که به ما نزدیک است. 🔄 (تکرار: 1). ┅───────────────┅ 115 اَنام: خلق، جنّ و انس. مطلق خلق اعمّ از جنّ و انس (قاموس). «وَ الاَْرْضَ وَضَعَها لِلاَْنامِ» (10/رحمن)، یعنی: و زمین را برای خلایق آفریدیم. در مجمع البیان انسان ها معنی کرده و در کَشّاف مطلق آنچه در روی زمین از جنبندگان است، گفته. و چون سوره اَلرَّحْمن درباره جنّ و انس است احتمال قویّ آن است که مطلق جنّ و انس مراد باشد. 🔄 (تکرار: 1). ┅───────────────┅ 116 اَنّی: ظرف زمان و مکان است و برای بحث از آن دو باشد و در استفهام نیز به کار می رود، معنای فارسی آن: کی و کجا و چطور، است (اَیْنَ، مَتی، کَیْفَ) ←مثل «یا مَرْیَمَ اَنّی لَکِ هذا» (37 / آل عمران)، یعنی: ای مریم این طعام برای تو از کجاست؟ ← و مثل «اَنّی جِئْتَ» کی آمدی؟ ←و مثل «اَنّی یُحْیی هذِهِ اللّه بَعْدَ مَوْتِها» (259 / بقره)، یعنی: خدا این مردگان را چطور زنده می کند؟ ← «نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ اَنّی شِئْتُمْ» (223/بقره)، یعنی: زنان شما، محلّ بذرافشانی شما هستند؛ پس هر زمان که بخواهید، می توانید با آنها آمیزش کنید. 🔄 (تکرار: 28) ━━━━━━••••••••••••••••‌• #قرار_روزانه ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

١٤» وَ إِذا لَقُوا الَّذِينَ‌ آمَنُوا قالُوا آمَنّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى‌ شَياطِينِهِمْ‌ قالُوا إِنّا مَعَكُمْ‌ إِنَّما نَحْنُ‌ مُسْتَهْزِؤُنَ‌ و چون با اهل #ايمان ملاقات كنند گويند:ما(نيز همانند شما)ايمان آورده‌ايم. ولى هرگاه با(همفكران) شيطان‌صفت خود خلوت كنند، مى‌گويند: ما با شما هستيم، ما فقط‍‌(اهل ايمان را)مسخره مى‌كنيم.

#تفسیر #آیه_به_آیه #سوره_مبارکه_بقره | ۱۴ ______ 📝 🎙️ حجت‌الاسلام قرائتی ╭────๛- - - - - ┅╮ │ ✨ @Nafaahat ╰๛--- ‑ ‑ - -

نكته‌ها: 😈 «شيطان» از«شَطَن»به معناى دور شده از خير است و به هركَس القاى انحراف كند، اطلاق شده و به انسان‌هاى بدكار و دور از حقّ‌ نيز گفته مى‌شود.

پيام‌ها: ١- منافق، نان را به نرخ روز مى‌خورد. «قالُوا آمَنّا... قالُوا إِنّا مَعَكُمْ‌» ٢- گرچه اظهار #ايمان براى مسلمانى كافى است، ولى بايد مواظب عوامل #نفوذى بود. «قالُوا آمَنّا» ٣-منافق، شهامتِ‌ صداقت ندارد و از مؤمنان ترس و هراس دارد. «خَلَوْا» تماس و ارتباط‍‌ منافقان با مؤمنان،آشكار و علنى است ولى تماس آنان با كفّار يا سران و رهبران خود، سرّى و محرمانه، در نهان و خلوت صورت مى‌گيرد. ٤- دوستان منافقان، شيطان‌صفت هستند.«شياطينهم» ٥- كفّار و منافقان با همديگر ارتباط‍‌ تشكيلاتى دارند و منافقان از آنان خطّ‍‌ فكرى مى‌گيرند.«شياطينهم» ٦- منافقان، مؤمنان را به استهزا مى‌گيرند. «إِنَّما نَحْنُ‌ مُسْتَهْزِؤُنَ‌» ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────