دِلُوم سی خُوم میسوزه
کِه به تو امید بَسوم
تونی که نا امیدترین آدمی بیدی
که بش امیدوار بیدُوم :)
‹ مَبـهوت ›
.
با بغض میخوند : [ توکه آخر گره رو وامیکنی
امام رضا .. پس چرا امروزو فردا میکنی .. ] .
گفتی جهان به منزلهی سکهای دو روست،
باشد به ما ك روی خوشش را نشان نداد!
الان اونجاییم که شاعر میگه :
خنده هایم را نبین ، اصلا خبر داری که من
بر خلاف چهره ام ، دارم چه دردی می کشم ؟!