🔴🔵دکترین #اسب_تروا در منطق عملگرایی مسئولان ✍ حسن مجاهدپیشه ♦️متاسفانه در سالهای اخیر که شاید قریب به سه دهه به درازا انجامیده ، ما شاهد تولید و صدور یک دین و اسلام جدید از سوی بدنه ای از مسئولان نظام و فرهیختگان و نخبگان محافل هرمی تربیت شده ی آنها در کشور هستیم. ما هر چه از دوران انقلاب اسلامی فاصله گرفته ایم خصوصا پس از بحران۸۸ ذهنیت حاکم بر دستگاه حاکمه (به استثنای رهبر معظم انقلاب و یاران معدود حزب الله در رجال سیاسی) از دین فاصله بیشتری گرفته است و با دو ابزار ملی گرایی و عرفی گرایی ، روز به روز شریعت و ابعاد عملیاتی و مداخله گری دین را محدود نموده تا سرمایه ی اجتماعی خود را احیا کند لذا با یک حالت "مرجئه مآبی" مستور و زیرخاکستر ، شتابان به سوی باطنی گری و مناسک گرایی که تداعی کننده ی سمبلیک دین اجتماعی است ، روی آورده و پیوسته و گَه آهسته سعی در تثبیت الگوی دین مناسکی در اذهان عامه ی مردم میکنند. مبتنی بر همین رویه ی فوق الذکر می بینیم که دقیقا جمهوری اسلامی در ابعاد فرهنگی همان مسائلی را که در بدو انقلاب و سالهای بعد حتی در دوران اصلاحات بدان حساس و معترض بود ، امروزه با افتخار همان سلسله مسائل را خودش در رسانه ملی و دستگاه های فرهنگی انجام داده و به صورت نرمالیزه و عادی سازی شده به رواج و تزریق آن در #قالبهای_انقلابی روی می آورد و به عنوان کار تمیز جذاب فاکتور میکند. لذا حاکمیت وقتی مثلا به جشنواره کن یا پدیده های غربی معترض میشود، روی ابعاد ضد ملیتی آن متمرکز است ، وقتی استکبار ستیزی اش را میخواهد توجیه کند آن را روی ابعاد ضدمنافع ملی اش بازتفسیر و موجه سازی میکند و دیگر سخن از ارتش مکتبی و بسط الگوی عدالت علوی و اخلاق فاضله ی انسانی الهی تکیه نمی‌کند؛ در تلویزیون اش یک شب برنامه ی حجاب و عفاف میگذارد فردا در برنامه هایی با الگوی عصر جدید ، استندآپ کمدی و رقص ورزشی و شوی خودنمایی و بدن نمایی زنان و... راه می اندازد. متاثر از این رویکرد متاسفانه قشری مآبی و مناسک زدگی و عدم توجه به احیای فرائض و دینمداری به عنوان برنامه ی جامع الاطراف مسلط بر جمیع شئون رفتاری و تحلیلی ( لااقل به عنوان یک پیشفرض مورد قبول ذهنی) در حال رشد در بدنه ی مذهبیون انقلابی به عنوان سرریز عملکرد حاکمیت شده چیزی که از نظر جامعه شناختی شاید تعبیر به دینداری موزائیکی و جزء المسئله ای از آن بشود. یعنی به تبع ذهنیت القایی از الگوی توسعه ی مدرن ، دین به عنوان یک بخشی از سنت زیسته و هویت جمعی و واجد کارکرد تسکین بخشی به آلام عارضی و یک عرفِ مقبولِ اجتماعی ، بایستی مورد تاکید و توجه باشد و نه بیشتر! این نگاه کجا و نگاه تئوری اداره ی بشر از گهواره تا گور و برنامه ی جامع سعادت معنوی و مادی ، اخروی و دنیوی و سبیل اقوم و صراط مستقیم کجا؟ یک روندی که کم کم ذهن ها آماده شود برای سبک نوینی از دینداری مدرن و متسالم و هماهنگ با این ذوائق عرفی در عصر ظلمانی عسرت بشری... النهایه بگویند دین هم بخشی از این زیست همگانی است که بالاخره کارکرد خودش را بازی کند. بالاخره باید به ناچار تحملش کنیم... این نظرگاه به میزان و کمیت و کیفیت دستگاه های کنونی کشور هم بستگی ندارد ، چقدر از افراد متدین وجود دارند که در فلان کارگروه و ستاد و شورای عالی و... مشغول فعالیتند ولی نرم افزار فکری و سیستمی آنها عوض شده است ، این سیستم به دینِ حاکمِ مرجعِ سیاستگذاری، قانونگذاری و تصمیم سازی توجهی ندارد. دانشجویان به ظاهر مومن و مذهبی اش همان درس ها و متد ها و مبانی غربی را در فکرِ پیاده سازی دارند و عملا دین و منظومه ی شریعت یک زینت المجالس و گذرنامه ی مشروعیت ساز سیاسی است. ♦️البته هنوز نیروهایی وجود دارند که در داخل این پیکره ی بیمار مشغول مقاومت اند و دینمداری را در راس حرکت خود قرار داده اند ولی در برابر" لشکرِ علوم انسانی غربی خوانده ی ظاهر الصلاح " که به نظرشان ایده های حدیدی برای تمشیت امور و حکمرانی نوین "ترجمه ای" دارند تحت فشار بسیارند و سرانجام این کشاکش و بسامد آینده ی قابل پیش بینی ای را در کوتاه مدت به دست نمیدهد. 👈👈بر این اساس من مواجهه ی فرهنگی و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی را در سالهای پس از انقلاب خصوصا دهه اخیر به یک #دژ تشبیه میکنم که مورد حمله واقع شده ولی با خود محاسبه میکند که در صورت مقاومت ، عده ای از سربازانش کشته میشود لذا درب قلعه را باز میکند تا ضربه نخورد و اسمش را میگذارد مصلحت و تساهل هوشمندانه ! چیزی که از آن به استراتژی #اسب_تروا تعبیر میشود و نظام حاکمه ما دقیقا در معرض این تهدید واقع شده و مدینه فاضله ی آرمانهایش در شعله های غفلت وی میسوزد ! حسبُنا الله و علیه توکلنا #ناتوی__فرهنگی ✅ کانال مبارزه با نفوذ و فساد و فحشا https://eitaa.com/mabnoof