#زمینه #امام_صادق_ع دلم شکسته و دوباره زائر مدینه‌م توو مسجد النبی خودم رو دارم می‌بینم بال ملائکه فرش پای اهل علمه به پای منبر امام صادق می‌شینم یه گوشه جابر ابن حیان نشسته رو به روی خورشید یه گوشه محو « قُلْ هُوَ اللَّهُ » مفضّل و حدیث توحید سرفرازم؛ شده دین تو مذهب من سرفرازم؛ شده راه تو مکتب من سرفرازم؛ شده که شده ذکر رو لب من واویلا واویلا واویلا واویلا شبیه تشنه‌ای که پا به دریا می‌ذاره کنار منبر آقا نشسته زُراره یه گوشه انگار ابو بصیر رو می‌بینم حدیث کربلا شنیده و بی‌قراره حدیث غربت امام‌و باید شنید از این مدینه که غربت امام صادق؛ مثل امیرِ مؤمنیه سرفرازم؛ شده دین تو مذهب من سرفرازم؛ شده راه تو مکتب من سرفرازم؛ شده که شده ذکر رو لب من واویلا واویلا واویلا واویلا [شهادت امام صادق (ع) ۱۴۰۰.۰۳.۱۵] #شهادت_امام_صادق

#زمینه #امام_صادق_ع پسرِ زهرا، دلِ شب تنها داره زیر لب، گله از دنیا توو شهری که حتی یهودی‌ها در امونن بیا ببین خونه‌ی ماها رو می‌سوزونن امون از این روزگار نمی‌بینن سفیدی موهامو یادم آوردن دوباره غم‌هام رو وقتی که بستن توی کوچه رامو واویلا واویلا، واویلا واویلا (غریب مدینه امام صادق) حقمو خوردن، منو آزوردن از در خونه، بی‌عبا بُردن اوناییکه حُرمت و شأن منو شکستن جلو چشه اهل حرم دست و پامو بستن امون از این روزگار تا شکستن در خونه‌ی ما رو خراب کردن رو سرم دنیا رو می‌شنیدم ناله‌ی «یا زهرا» رو واویلا واویلا، واویلا واویلا (غریب مدینه امام صادق) [#شهادت_امام_صادق (ع) ۱۴۰۲.۰۲.۲۵] حاج‌ابوذر‌بیوکافی