. #فاطمیه #حضرت_زهرا_ی این شعر روضه است،نه از آن فراتر است این شعر نذر مادر گلهای پر پر است این شهر بی مقدمه از در شروع شد از آن دری که هر چه که داریم از آن در است دیوار با خبر شده از عمق فاجعه امن یجیب خوانده ولی باز مضطر است دیوار سر به زیر ترین شاهد جهان دیوار سر به مُهرترین راز کوثر است دیوار تکیه گاه تنی غرق التهاب دیوار خشت خشت وجودش مکسر است این شعر ابتدای سکوتی شبیه بغض این شعر امتداد غمی کوه پیکر است فریاد بی صدای علی را شنیده ای؟ از هر زبان که می شنوی نامکرر است بر ساق عرش با خط زیبا نوشته اند هر کس که دوستدار علی نیست ابتر است هر کس که راه فاطمه را بست شرک محض هر کس که حق فاطمه را برد کافر است در آیه ی لیذهب عنکم نخوانده اند؟ او طاهره ،مطهره،زهرای اطهر است خوشبخت آن کسی که فقط گفت فاطمه خوشبخت آنکه دست به دامان حیدر است آه ای بلال جان محمد اذان بگو آرام جان فاطمه الله اکبر است با نغمه های اشهد ان محمدا حال و هوای شهر لطیف و معطر است یک قطره از فضایل بی حد فاطمه شرح هزار خطبه و هفتاد منبر است ای دختر بهشت پس از پر کشیدنت این غربت علی است که چندین برابر است مکه اگر مکرمه شد از قدوم توست تنها ب این دلیل مدینه منور است زهرای من به دور و بر خود نگاه کن امشب شب وداع تو و شام آخر است اسما کجاست،فضه چرا گریه می کند؟ سلمان چرا شبیه ابوذر مکدر است؟ در بیت بیت شعر قلم گریه میکند با این طریق ،شعر سرودن زمانبر است شاعر میان خلوت خود تکیه ساخته مداح اشک و سینه زنش میز و دفتر است اینجا حسن کنار حسین ایستاده است زینب نشسته است پرستار مادر است این سمت ناله های جگر سوز مجتبی آن سمت سیدالشهدا ی دلاور است وقت گریز آمد و این شعر ناگزیر مجنون و مست در پی ساقی و ساغر است پا جای پای حضرت حیدر گذاشته این ماه با شکوه که خورشید لشکر است این کشته ی فتاده به هامون حسین توست این شعر ناب باز ترین روضه ی سر است ترس و شکست راه ندارد به هیچ وجه در لشکری که اصغر آن نیز اکبر است زینب به درک فیض شهادت رسیده بود زخم زبان برنده تر از تیغ و خنجر است این خانواده مرد نبَردند و فاطمه شیر آفرین و شیر زن و شیر پرور است باید دوباره راهی شهر مدینه شد این شعر فاطمی است فقط نذر مادر است آغوش وانموده و در انتظار اوست آن دست های خسته که دست پیمبر است تابوت اوست کعبه ی عشاق بی نشان دل کندن از طواف اگر نا میسر است این خانه وقت بودن زهرا بهشت بود حالا بهشت بی نفس او محقر است حاجی که نیستم ولی از سال های دور دور و بر بقیع دل من کبوتر است او ناخدای کشتی پهلو شکستگان او معنی شقایق در خون شناور است او مرکز توجه پروردگار عشق او در حدیث قدسی لولاک محور است قبر نهان و قدر نهانش بدون شک راز بزرگ هستی و در دست داور است موسی به امر حضرت حق گفت بارها هارون وصی بعد من است و پیمبر است از این سخن پیمبر ما استفاده کرد فرمود بعد من ولی الله حیدر است درشهرمن همیشه پرازعطرفاطمه ست آن فاطمه که دخترموسی بن جعفراست وقتی که ماه یازدهم میکند غروب در سال های شمسی ما ماه آخر است عیدی بزرگ‌می رسد از راه و این جهان در انتظار دیدن یک ماه دیگر است #احمدعلوی .