. 🔆 درس بزرگ از ماجرای صلح #امام_حسن علیه السلام ✍ دلایل صلح مشخص است ، عدم همراهی یاران ، فتنه داخلی بین نیروهای خودی ، خطر خوارج ، خیانت فرماندهان داخلی و رفتن به سمت معاویه و... 👈 اما نکته دردناک ماجرا اینجاست که برخی #شیعیان اسم و رسم دارد زیر بار حکمت و تدبیر صلح امام نرفتند و با چنین القاب زشتی امام را یاد کردند. ✅ درس بزرگ اینجاست که بفهمیم قرار نیست ما حکمت و دلیل همه دستورات امام جامعه و در عصر امروز #ولی_فقیه را درک کنیم ، وظیفه ما #تبعیت و #اطاعت است ، هرچند اگر در عقل ما هزاران دلیل بر خلاف دستور #ولی_فقیه باشد. باید بدانیم او به دلیل تجربه بالا ، علم بالا ، دسترسی به اطلاعات کامل تر و دقیق تر و.... بهتر از من و شما صحنه را می بیند و تحلیل می کند و دستوراتش همراه با #حکمت است. 📌 قرار نیست هروقت نظرمان با رهبری یکی بود از ایشان تبعیت کنیم اوج ولایتمداری آنجاست که نظرمان با رهبری مخالف باشد اما تسلیم امر ایشان شویم. ❌ در ایام فتنه ضدواکسن ها ، در ایامی که رهبری مخالف استیضاح حسن روحانی بود ، در ایام تمجید و تعریف های بی نظیر رهبری از دولت شهید رئیسی در زمان زنده بودنش ، بارها و بارها دیدیم برخی #سوپرانقلابی ها چطور زیر بار حرفهای رهبری نرفتند... همه با چشم خودمان دیدیم... مراقب باشیم... ✍️ احسان_عبادی 🏴 #قرارگاه_پاسخ_به_شبهات_و_شایعات ................. «الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ إِمَامَانِ قَامَا أَوْ قَعَدا» (حسن(ع) و حسین(ع) هر دو امام هستند چه قیام کنند و چه بنشینند) روایتی از پیامبر اکرم(ص) است که به امامت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در حالت قیام و عدم قیام اشاره دارد.[۱] این حدیث در منابع متقدم امامیه توسط شیخ صدوق،[۲] شیخ مفید[۳] و خَزّاز قمی[۴] گزارش شده است؛ همچنین ابن عُقده کوفی[۵] از بزرگان زیدیه و قاضی نعمان مغربی،[۶] از عالمان اسماعیلیه، نیز این حدیث را نقل کرده‌اند. براساس نقل شیخ صدوق، امام حسن(ع) در پاسخ به کسی که از علت صلح با معاویه پرسید، علاوه‌بر بیان حکمت‌های صلح، به این گفته پیامبر(ص) اشاره کرد که حسن و حسین امام هستند چه قیام کنند و چه بنشینند. سپس امام حسن(ع)، صلح خود را مصداق قُعود (نشستن) شمرد.[۷] ابن‌عُقده کوفی این روایت را ذیل ماجرای دیگری نقل کرده است. در جنگ جمل برخی به ابوایوب انصاری خُرده می‌گیرند که تو با وجود جنگ‌هایی که در رکاب پیامبر(ص) با مشرکان داشته‌ای، امروز در مقابل مسلمانان صف کشیدی. وی در پاسخ آنان و تبیین حقانیت امیرالمؤمنین(ع) نقل می‌کند که از رسول خدا(ص) شنیدم: «حسن(ع) و حسین(ع) دو نوادهٔ من از این امت، امامند چه قیام کنند و چه بنشینند و پدرشان از آن‌ها بهتر است».[۸] نقل دیگری نیز توسط خَزّاز قمی صورت گرفته است: ابوذر غفاری در واپسین روزهای عمر پیامبر(ص)‌ به عیادت او رفت و پیامبر با اشاره به اتفاقات بعد از وفاتش و مظلومیت اهل بیت(ع)، به امامت حَسَنین(ع) در حال صلح و قیام اشاره می‌کند.[۹] در دو نقل اخیر تعبیر «و أَبوهما خیرٌ منهما» (و پدر آن دو از آن‌ها بهتر است) نیز وجود دارد.[۱۰] گزارش شیخ مفید با اندکی تفاوت به‌صورت «ابْنَای هَذَانِ إِمَامَانِ قَامَا أَوْ قَعَدَا» (این دو فرزند من [با اشاره به امام حسن(ع) و امام حسین(ع)] امام هستند چه قیام کنند چه بنشینند) آمده است.[۱۱] وی این روایت را نص در امامت حسنین(ع) می‌داند.[۱۲] ابن حیّون نعمان مغربی، فقیه اسماعیلی مذهب در قرن چهارم قمری، نیز به صورت «الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ إِمَامَا حَقٍّ قَامَا أَوْ قَعَدَا وَ أَبُوهُمَا خَیرٌ مِنْهُمَا» (حسن و حسین دو امام حق هستند چه قیام کنند و چه بنشینند و پدرشان از آن‌ها بهتر است) روایت کرده است.[۱۳] کتاب‌هایی که در رابطه نصوص امامت نوشته شده‌اند این روایت را نصّ در امامت حسنین(ع) قلمداد کرده‌اند.[۱۴] .