#معارف_اهل_البیت_علیهم_السلام 🔰 اهل‌بیت علیهم‌السلام، «شبانه» و در زیر «بارش باران»، برای کسانی که حتّی «شیعه» هم نبودند، ترحّم نموده و کمک‌رسانی می‌کردند... مُعلّی بن خُنَیس گوید: شبی بارانی، امام صادق علیه‌السّلام از منزل به قصد سایه‌بان بنی ساعده بیرون رفتند. من نیز به دنبال ایشان راه افتادم؛ دیدم که آن حضرت، چیزی در راه گم کرده و با خود می‌گوید: «بسم اللَّه؛ خدایا! گم‌شده ما را برگردان.» 🔸من جلو رفتم و سلام کردم؛ حضرت‌ پس از جواب سلام فرمودند: ای معلّی! با دستت جستجو کن؛ هر چه پیدا کردی به‌من بده؛ وقتی دست کشیدم، دیدم نان روی زمین افتاده، هر چه یافتم به‌ایشان تقدیم کردم؛ آن گاه دیدم آن حضرت، کیسه‌ای پُر از نان، به همراه خود برداشته است. 🔹عرض کردم: فدایتان شوم! اجازه بدهید من بردارم؟ إمام علیه‌السلام فرمود: نه؛ من سزاوارترم که آن را بردارم؛ ولی بیا با هم برویم. معلّی گوید: آمدیم تا رسیدیم به زیر سایبان بنی ساعده؛ دیدم عدّه‌ای در خواب هستند؛ فَجَعَلَ یَدُسُّ الرَّغِیفَ وَ الرَّغِیفَیْنِ تَحْتَ ثَوْبِ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ حَتَّی أَتَی عَلَی آخِرِهِمْ 🔻آن حضرت با دستان مبارک‌شان برای هر نفر، یک یا دو قرص نان، زیر جامه‌اش پنهان می‌کردند تا برای همه آن‌ها نان گذاشتند و بعد برگشتیم. در راه برگشت عرض کردم: فدایتان شوم آیا این‌ها «امامِ بر حقّ» را می‌شناسند!؟ ( آیا شیعه و معتقد به ولایت شما هستند؟! ) إمام صادق علیه‌السلام فرمود: لَوْ عَرَفُوا لَوَاسَیْنَاهُمْ بِالدُّقَّةِ 🔻اگر امام‌ْشناس بودند که حتی نمک غذای‌مان را هم، با آن‌ها تقسیم می‌کردیم.(کنایه از اینکه تمام اموال‌مان - حتی نمک غذای‌مان - را هم با آن‌ها تقسیم می‌کردیم) 📚ثواب الأعمال ص ۱۲۹ 📚تفسیر العیاشی ج۲ ص۱۰۷ 📚بحارالانوار ج۴۷ ص۲۱ .