.📄دقت کنید ،وقتی تنهاییم، یه جورایی احساس راحتی و امنیت بیشتری داریم. خیالمون راحته که کسی نگاهمون نمیکنه و قضاوتمون نمیکنه، برای همین راحتتر میتونیم احساساتمون رو بروز بدیم. اما تو جمع، ممکنه نگران این باشیم که بقیه چی فکری میکنن و این باعث میشه جلوی گریهمون رو بگیریم..▫️
.۲
📄وقتی تنها هستیم، حواس پرتی کمتری داریم و میتونیم حسابی روی روضه و مصائب اهل بیت (ع) تمرکز کنیم. این تمرکز باعث میشه احساساتمون بیشتر تحریک بشه و در نتیجه گریهمون بگیره▫️
.۳
📄تو خلوت، یه جورایی حس میکنیم که خیلی به روضه و اهل بیت (ع) نزدیکتریم. این حس نزدیکی و صمیمیت باعث میشه اشکمون راحتتر جاری بشه.▫️
.۴
📄وقتی بقیه پیشمون هستن، ناخودآگاه به جای اینکه روی روضه تمرکز کنیم، حواسمون به رفتار و واکنش خودمون در برابر بقیه است. این موضوع باعث میشه نتونیم راحت گریه کنیم.▫️
.۴
📄بعضی از آدما کلاً راحتتر از بقیه احساساتشون رو بروز میدن. این دسته از آدما چه تو خلوت و چه تو جمع، بیشتر گریه میکنن▫️
.۵
راهکار👇🏻
🔓سعی کنید تو جمعهایی که بهشون اعتماد دارید و احساس راحتی میکنید، شرکت کنید و کم کم سعی کنید احساساتتون رو تو این جمعها هم بروز بدید.▫️
.۷
🔓روضه ها رو حفظ کنید ،حداقل ۱۰ بار باید یک روضه در جمع های کوچک خوانده شود تا تمرکز بر آن روضه پیدا شود.▫️