#زنگ_مادری "اعتماد به نفس" چه وقت و چطوری شکل می گیره؟ یکی از فاجعه بارترین توصیه هایی که گاهی به پدر و مادرهای جوان می شه، اینِ که کودکتون رو زیاد توی آغوش نگیرین،چون "بغلی" می شه. *** اریک اریکسون، روان شناس بزرگ آلمانی نظریه ای داره به نام "مراحل رشد هشت گانه اجتماعی". که توی این نظریه، زندگی انسان رو به ۸ قسمت تقسیم می کنه: ۱ - از تولد تا یک سالگی ۲ - سال دوم و سوم زندگی ۳ - سال سوم تا ششم زندگی ۴ - سال ششم تا دوازدهم زندگی ۵ - سال دوازدهم تا سال بیستم زندگی ۶ - سال بیستم تا چهلم زندگی ۷ - سال چهلم تا شصت و پنجم زندگی ۸ - از شصت و پنج سالگی به بعد توی۱۲ ماه اول زندگی، موضوع "اعتماد یا عدم اعتماد" توی فرد، تعیین تکلیف می شه. اگه شرایط زندگی کودک توی سال اول زندگی اش، مناسب باشه، تا آخر عمر، یه فردی میشه که دنیا رو جایی مناسب واسه زندگی و موفقیت میدونه، می تونه روابط مبتنی بر اعتماد و هوشیاری با افراد برقرار کنه و در نهایت، به خودش اعتماد کنه و همین اعتماد به نفس، زیرساخت توسعه فردیش توی تمام زندگی اش میشه. واسه همینه که اریکسون اسم سال اول زندگی رو، مرحله "اعتماد در برابر عدم اعتماد" گذاشته. ادامه دارد... "مامان باید شاد باشه" https://eitaa.com/madaranee96

#زنگ_مادری 👇👇👇

#زنگ_مادری نوزاد، از محیط امن و آرام رحم مادر وارد دنیای پرهیاهوی انسان ها می شود. بنابر این در سال نخست زندگی اش، در حال سنجش محیط جدید است که آیا می توان در این محیط به خوبی زندگی کرد؟ هر چیزی که آرامش و امنیت کودک را در سال اول زندگی اش به خطر بیندازد، یک ضربه به نرم افزار اعتماد او می زند. فریادی که بر سر او کشیده می شود، دعوایی که پدر و مادر در حضور او می کنند، گرسنگی و تشنگی کودک، دمای نامناسب اتاقی که کودک در آن زندگی می کند، دردهایی که کودک می کشد (به هر علتی مانند بیماری، سوختگی، شکستگی، عرق سوز شدن پا)، بی اعتنایی اطرافیان به کودک و ... همه و همه دست به دست هم می دهند تا عنصر اعتماد در کودک تضعیف شود. از این روست که توصیه می شود به ویژه در سال نخست زندگی کودک، امنیت و آرامش محیط زندگی او با وسواس ویژه ای تأمین شود تا کودک هیچ درد و استرسی را تجربه نکند. در سال اول زندگی، کودک هر چه بیشتر توسط پدر و مادرش در آغوش گرفته شود، اعتماد به نفس او بیشتر تقویت می شود. کودک در ارزیابی محیط جدید زندگی اش، هر اندازه احساس کند به اطرافیانش نزدیک است و حمایت و تأیید آنها را دارد، آرامش و اعتماد غنی تری به دست خواهد آورد. حتی مشاوران خبره به پدر و مادرها توصیه می کنند که تا حد امکان، حائل لباس را نیز بین خود و نوزاد حذف کنند و تماس پوست به پوست با او برقرار کنند. بنابر این کودک زیر یک سال را اصطلاحاً خیلی تحویل بگیرید، مدام او را بغل کنید، با او صحبت کنید، لبخند بزنید، مراقب سلامتی اش باشید، حواس تان به نیازهای غذایی اش باشد، نگذارید از خیس بودن پوشک عذاب بکشد و دچار التهاب پوستی شود، پیرامون او دعوا و جنجال نباشد، به او نهیب نزنید، با او بازی کنید و ... . 👌 بدانید که اعتماد یا عدم اعتماد در انسان، در همان ۱۲ ماه نخست زندگی اش تعیین تکلیف می شود و این، اطرافیان کودک هستند که نقش اصلی را در شکل گیری یا انهدام اعتماد او ایفا می کنند. ادامه دارد... "مامان.باید شاد باشه" https://eitaa.com/madaranee96

#زنگ_مادری فرض کنید وقت خواب کودکتان است و او مدام جیغ می کشد و می گوید که می خواهد تلویزیون نگاه کند. بسیاری از پدر و مادرها در برابر این رفتارها، ابتدا تحکم می کنند و بعد از چند دقیقه که گریه های کودک دل شان را به رحم آورد، تسلیم می شوند: باشه! ولی فقط چند دقیقه می توانی تلویزیون تماشا کنی... ❓در چنین مواقعی به لحاظ روانی چه اتفاقی برای کودک می افتد؟ او به کارآمدی روش خود یعنی جیغ و داد برای رسیدن به اهدافش اعتماد می کند و بدین ترتیب، رفتار نادرستِ جیغ زدن در او تقویت می شود. بنابر این دفعه بعد هم از همین روش برای رسیدن به خواسته های نامطلوب اش استفاده می کند. ❓پس چه باید کرد؟ ✅ ۱. توضیح ساده باید به کودک توضیح دهیم که چرا در حال حاضر امکان تحقق خواسته اش وجود ندارد. این روش برای خردسالان چندان میسر نیست ولی هر چه سن کودک بالاتر برود، این روش کارآمدتر می شود ولی باز نمی توان برای همیشه از این روش استفاده کرد. ضمن این که استفاده از "پیشنهاد جایگزین" می تواند به توافق شما و کودک تان کمک کند: به جای تماشای تلویزیون، برایت در رختخواب قصه می گویم. ✅۲. بی اعتنایی اول باید به کودک تان بگویید که برآورده کردن خواسته اش میسر نیست. اگر همچنان به اصرار خود ادامه داد، کاملاً بی اعتنا باشید. این کار منافاتی با مهربانی شما به عنوان پدر و مادر ندارد زیرا دارید او را تربیت می کنید و تربیت همیشه با لبخند و خوشی همراه نیست. کودک شما بار اول، به گریه و خواسته اش ادامه می دهد. بار دوم و سوم نیز این کار را می کند ولی رفته رفته می فهمد که نمی تواند با روش نامطلوب گریه و لجبازی، به خواسته اش برسد. بنابراین رفتار گریه و لجبازی در او تقویت نمی شود و از آن دست بر می دارد. توجه داشته باشید که در روش بی اعتنایی، فقط یک بار باید به کودک توضیح داده شود و بعد از آن، باید خود را به ندیدن و نشنیدن بزنید، مثلاً با همسر خود درباره موضوعی دیگر صحبت کنید. نکته مهم این است که این روش وقتی که رفتار خطرسازی از کودک سر می زند، اجرایی نیست، مثل زمانی که به قابلمه داغ روی اجاق نزدیک می شود یا درصدد شکستن صفحه تلویزیون است. ✅۳. رفتار آینه وار در این روش بر عکس "بی اعتنایی" ، باید در برابر هر بار تقاضای کودک، یک بار پاسخ منفی خود را تکرار کنید: الان وقت خوابه، باید بری به رختخوابت" . این جمله را مدام تکرار کنید، درست مانند آینه ای در برابر رفتار کودک. آنقدر تکرار کنید که کودک بفهمد هیچ راهی جز پذیرش ندارد. در هر سه روش پیشنهادی، آنچه مهم است این که نباید در نهایت کوتاه بیایید. اگر کودک به تجربه دریابد که بعد از مدتی لج بازی و گریه به هدفش می رسد، این کار را خواهد کرد. او اگر بداند که بعد از 5، 10 یا 15 بار تکرار تقاضا، به هدفش می رسد، کارش را ادامه خواهد داد. بنابراین، وقتی تصمیمی گرفتید تا آخر روی تصمیم تان بمانید. 📌با توجه به این که باید روی تصمیم تان بمانید، حتماً قبل از تصمیم به "نه" گفتن به کودک، جوانب آن را بسنجید و "نه" الکی به او نگویید. نکته نهایی: در "نه" گفتن به کودک تان با سایر اعضای خانواده هماهنگی رفتار داشته باشید و این گونه نباشد که وقتی پدر نه گفت، مادر به او بله بگوید و بالعکس. "مامان باید شاد باشه" https://eitaa.com/madaranee96

#زنگ_مادری استقلال طلبی در کودک یک ساله دلبستگی و احساس تعلق مهمترین حادثه ی نخست زندگی است. اگر کودک تا پایان نخستین سال زندگی اش از مهر و محبت کافی برخوردار شود، گامی استوار در روابط انسانی برداشته در موقعیتی قرار می گیرد که میتواند در مسیر استقلال گام بردارد. ۱- مانع کنجکاوی سالم نشوید: بی خطر کردن محیط زندگی کودک( جمع آوری اشیاء خطرناک و..) یکی از راههای به حداکثر رساندن آزادی عمل و کنجکاوی اوست. هر چه در این زمینه بیشتر دقت کنید، هر چه فضای سالم تر و ایمن تری به وجود آورید به محدودیت های کمتری نیاز خواهید داشت و به همین اندازه امکان سیر و سیاحت مورد علاقه ی کودک تازه به راه افتاده را بیشتر خواهید کرد. ۲- محدودیت ها را آموزش بدهید: کودکان تازه به راه افتاده در مرحله ی یادگیری همه جانبه هستند، دنیای خویش را نظام می دهند و قوانین حاکم بر آن را پیدا می کنند و در همین ایام که زمان یادگیری است باید با محدویت ها آشنا شود و از طرز کار نظام جهان مطلع گردد. لازمه ی رسیدن به این اصل مداومت پدر و مادر است. اگر قرار است نه بگویید باید هر بار که کودک رفتار ناپسند مورد اشاره را انجام داد، فرمان ” نه” را از زبانتان بشنود. کم استقامتی شما کودک را گیج می کند و شرایطی فراهم می آید که نتواند رفتار خوب و بد را از هم تمیز دهد. شاید هم به این نتیجه برسد که او را بازی می دهید. می بیند رفتاری یکبار بد و همان رفتار در زمان دیگر خوب می شود. ۳- پیشنهاد دیگری بدهید: راه دیگری برای احترام گذاشتن به بچه ها این است که در ازاء منع آنها از انجام هر کار، کار دیگری را متقابلا به آنها پیشنهاد کنیم. ۴- توجه کودکان را جلب کنید: کودکان تازه براه افتاده، محتاج وضع محدودیت از سوی بزرگترها هستند تا با اطلاع از رفتار درست و نادرست، بدانند که همیشه و لزوما نمی توانند هر طور که خواستند رفتار کنند. با این حال باید مراقب بود که وضع محدودیت به مبارزه بی ثمر تحمیل خواسته ها منجر نشود. برای اجتناب از این موقعیت روشی را به شما توصیه می شود با جواب منفی به خواسته های فرزند خود پیشنهادی بدهید که نظرش را جلب کند: ” به چاقو دست نزن، به به چه بشقاب قشنگی است، ببین چه گلهایی زیبایی دارد.” ۵- نقش مهم تشویق: به رفتار خوب کودک تازه به راه افتاده خود ارج بگذارید. تشویق رفتار مطلوب کودک، بر روابط او با پدر و مادرش تاثیر می گذارد. ۶- در صورت امکان، رفتار بد کودک را ندیده بگیرید: از کنار بداخلاقی و غرولند فرزند تازه به راه افتاده بی تفاوت بگذرید. طوری رفتار که انگار متوجه بدخلقی او نشده اید. ۷- در صورت لزوم، جریمه ای برای بدرفتاری در نظر بگیرید: اما این جریمه باید منطقی باشد و در صورت امکان ارتباط روشنی میان رفتار بد کودک و نتایج ناشی از آن وجود داشته باشد. "مامان باید شاد باشه"‌ https://eitaa.com/madaranee96