eitaa logo
مداحی عالمانه
950 دنبال‌کننده
77 عکس
65 ویدیو
6 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃 همانا علی(ع) از من است و من از اویم الإمام الصادق(ع): «اِنهَزَمَ النّاسُ یومَ اُحُدٍ عَن رَسولِ اللّهِ(ص)، فَغَضِبَ غَضَبا شَدیدا، قالَ: وکانَ إذا غَضِبَ انحَدَرَ عَن جَبینَیهِ مِثلُ اللُّؤلُؤِ مِنَ العَرَقِ، قالَ: فَنَظَرَ فَإِذا عَلِی(ع) إلی جَنبِهِ فَقالَ لَهُ: اِلحَق بِبَنی أبیک مَعَ مَنِ انهَزَمَ عَن رَسولِ اللّهِ! فَقالَ: یا رَسولَ اللّهِ، لی بِک اُسوَةٌ، قالَ: فَاکفِنی هؤُلاءِ. فَحَمَلَ فَضَرَبَ أوَّلَ مَن لَقِی مِنهُم. فَقالَ جَبرَئیلُ(ع): إنَّ هذِهِ لَهِی المُؤاساةُ یا مُحَمَّدُ! فَقالَ: إنَّهُ مِنّی وأنَا مِنهُ. فَقالَ جَبرَئیلُ(ع): وأنَا مِنکما یا مُحَمَّدُ.» «فَنَظَرَ رَسولُ اللّهِ(ص) إلی جَبرَئیلَ(ع) عَلی کرسِی مِن ذَهَبٍ بَینَ السَّماءِ وَالأَرضِ وهُوَ یقولُ: «لا سَیفَ إلّا ذُو الفَقارِ، ولا فَتی إلّا عَلِی.» امام صادق(ع) فرمودند: «در جنگ اُحُد، مسلمانان از گرد پیامبر خدا(ص) پراکنده گشتند و ایشان، سختْ خشمگین شد. پیامبر(ص) هرگاه خشمگین می‌شد، عرق، مانند دانه‌های مروارید از پیشانی‌اش سرازیر می‌گشت.» پیامبر(ص) نگاه کرد و علی(ع) را در کنار خویش دید. به او فرمود: «تو نیز با کسانی که از گرد پیامبر خدا پراکنده‌اند، به پسران پدرت بپیوند!» علی(ع) گفت: «ای پیامبر خدا! الگوی من شمایید.» پیامبر(ص) فرمود: «پس اینان را از من دور کن.» علی(ع) حمله کرد و بر نخستین کس از دشمن که رسید، ضربتی فرود آورد. جبرئیل(ع) گفت: «این است مواسات (فداکاری)، ای محمّد!» پیامبر(ص) فرمود: «همانا او از من است و من از اویم.» جبرئیل(ع) گفت: «و من نیز از شما دو تن هستم، ای محمّد!» پیامبر خدا به جبرئیل(ع) نگریست که بر او رنگی از طلا در میان آسمان و زمین، نشسته بود و می‌گفت: «شمشیری جز ذوالفقار نیست و جوانمردی جز علی نیست.» 📚منبع اصول کافی، شیخ کلینی، ج ۸، ص ۱۱۰ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4816
🍃 تبرک خاک کوی علی(ع) رسول خدا خطاب به حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: «اى على! اگر من از آن ترس نداشتم که گروه‌هایى از مسلمانان درباره تو همان را بگویند که مسیحیان درباره عیسى(ع) مى‌گویند (که او پسر خداست) لَقُلتُ فیکَ الیومَ مَقالا لاتَمَر بِمَلإ مِنهُم الا اخذوا التُرابَ من تَحتِ قَدمیک امروز سخنى در شان و مقام بلند تو مى‌گفتم که به هیچ گروهى از مسلمانان نگذرى، مگر اینکه خاک زیر پایت را به عنوان تبرک بردارند.» 📚منبع ارشاد، شیخ مفید, ص۸۴۴ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4816
دومین یادواره ۱۴۰ شهید مداح زمان:جمعه ۲۸ دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۴ الی ۱۸ مکان: میدان بهارستان، نرسیده به چهار راه سرچشمه، کوچه شهید صیرفی پور، یادمان شهدای هفتم تیر لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7539
🌱 اهمیت ایام البیض بِیض جمع «ابیض» به معناى سفید است. بنابراین «اَیّامُ البیض» به معنای روزهای سفید (شب‌های مهتابی) است. از آن‌جا که نور ماه در شب‌های سه روز سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه‌های قمری از شب‌های دیگر بیشتر است، مطابق رسم عرب در نام‌گذاری روزهای مختلف ماه به تناسب روشنایی شب‌ها، بدین نام (اَیّام البیض) خوانده شده‌اند. (۱) تعریف ایّام البیض به این سه روز در میان فقیهان مشهور است. (۲) در روایتی از پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله چنین آمده است: «وقتی حضرت آدم علیه‌السلام دچار آن خطا (ترک اولی) گردید، بدنش سیاه شد سپس به او الهام گردید که این سه روز یعنی روزهای ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ ماه را روزه بگیرد و هر روز از این سه روز را که روزه گرفت یک قسمت از بدنش سفید گردید یعنی پس از سه روز، تمام بدنش سفید شد و به همین علت به این سه روز، روزهای سفید گفته شد.» (۳) نزد شیعیان، ایام البیض ماه رجب و در مرتبه بعد، ماه شعبان و ماه رمضان، از اهمیتی ویژه برخوردار است.(۴) روزه سه روز در هر ماه، در دوران پیش از اسلام نیز امری پسندیده بوده و روزۀ حضرت ابراهیم(ع) دانسته شده است.(۵) پیامبر(ص) از مردم خواسته است که روزه گرفتن ماهیانه خویش را در ایام بیض قرار دهند.(۶) 📚منبع (۱) تفسیر ابن‌کثیر، ج۳، ص۵۷۳ (۲) الحدائق الناضرة، یوسف بن احمد دَرازی، ج۱۳، ص ۳۶۱ (۳) بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۱۱، ص ۱۷۱ (۴) المراقبات، ملکی تبریزی، ج ۱، ص۶۲ (۵) الطبقات الکبری، ابن سعد، ج ۱، ص۴۳ (۶) سنن نسائی، احمد بن شعیب النسائی، ج۴، ص ۲۲۰ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4830
▪️زندگی سراسر حزن و‌ اندوه حضرت زینب(س) حضرت زینب کبری(س) پس از گذشت حدود ۱۸ ماه بعد از شهادت امام حسین(ع)، در دمشق شام چشم از جهان فرو بست. در تاریخ وفات حضرت زینب کبری(س) سومین فرزند امیرمومنان حضرت علی(ع) اختلاف‌نظر وجود دارد، اما مشهور این است که آن حضرت در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری پس از تحمل مصائب کربلا و رنج‌های اسارت در ۵۷ سالگی به دیدار معبود شتافتند و در جوار حضرت حق آرام گرفتند. بحر المصائب نوشته است: حضرت زینب(س) بعد از واقعه کربلا و رنج شام و محنت ایام، چندان گریست که قدش خمیده شده و گیسوانش سفید گردید و زندگی‌ای سراسر حزن و‌ اندوه داشت تا به سرای دیگر رخت بربست. 📚منبع بحرالمصائب، جعفربن سلطان احمد تبریزی، ص۲۵۳ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4842
▪️هجرت حضرت زینب(س) به شام عمرو بن سعید اشرق که از سوی بنی‌امیه به عنوان حاکم مدینه منصوب شده بود طی نامه‌ای به یزید، مطلب را به اطلاع او رساند و او را از ماجرای برپایی مجالس عزا با خبر کرد. در نامه او به یزید چنین آمده بود: همانا که وجود زینب در میان مردم مدینه اذهان را می‌آشوبد. او زنی سخنور و عاقل و خردمند است و عزم کرده تا با هوادارانش انتقام خون حسین را بگیرد. یزید در پاسخ به او دستور داد که میان حضرت زینب(س) و مردم مدینه جدایی‌ اندازد. او نیز به آن حضرت اعلام کرد که از مدینه خارج شود و در هر جای دیگری که مایل است، زندگی کند. حضرت زینب(س) به ناچار مدینه را در روزهای پایانی ذی‌الحجه سال ۶۱ هجری در حالی که هنوز سالگرد برادرش نرسیده بود همراه با دختران امام حسین(ع) (فاطمه و سکینه) و فضه خادمه(س) ترک کرد و به سوی شام روانه شد. 📚منبع زینب الکبری من المهد الی الحد، سیدکاظم قزوینی، ص۶۱۴ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4842
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دکتر حسین محمدی فام طی یادداشتی با موضوع «اعتکاف» نوشت: ❇️ نگذاریم اعتکاف خالی از خلوت با خدا شود. این یادداشت را می توانید از طریق آدرس زیر مطالعه کنید: 🌍 https://tn.ai/3236970 لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7546
🏴 امام کاظم(ع) صاحب ساق خرد شده در اثر حلقه‌های زنجیر امام کاظم(ع) را با سه سلسله زنجیر با سنگینی سی رطل (حدود ۲۴ کیلوگرم) زندانی کرده بود. به گونه‌ای که این زنجیرها بدن حضرت‌شان را زخم کرده بود. در زیارت‌نامه‌ای به این نکته مهم اشاره شده است: “ذِی السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیود؛ صاحب ساق خرد شده در اثر حلقه‌های زنجیر.» 📚منبع دلائل الحجج علی البشر، سيد هاشم بحرانى، ج۶، ص۳۷۵ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹۹، ص۱۷ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4882
🏴 در زیارت آن حضرت که سيّد جليل على بن طاووس(رضى) در كتاب‏ «مصباح الزائر» آن را نقل کرده آمده است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِیِّ الْأَبْرَارِ وَ إِمَامِ الْأَخْیَارِ وَ عَیْبَةِ الْأَنْوَارِ وَ وَارِثِ السَّکِینَةِ وَ الْوَقَارِ وَ الْحِکَمِ وَ الْآثَارِ الَّذِی کَانَ یُحْیِی اللَّیْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُوَاصَلَةِ الاسْتِغْفَارِ حَلِیفِ السَّجْدَةِ الطَّوِیلَةِ وَ الدُّمُوعِ الْغَزِیرَةِ وَ الْمُنَاجَاةِ الْکَثِیرَةِ وَ الضَّرَاعَاتِ الْمُتَّصِلَةِ وَ مَقَرِّ النُّهَى وَ الْعَدْلِ وَ الْخَیْرِ وَ الْفَضْلِ وَ النَّدَى وَ الْبَذْلِ وَ مَأْلَفِ الْبَلْوَى وَ الصَّبْرِ وَ الْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ وَ الْمَقْبُورِ بِالْجَوْرِ وَ الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِیرِ ذِی السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیُودِ وَ الْجَنَازَةِ الْمُنَادَى عَلَیْهَا بِذُلِّ الاسْتِخْفَافِ وَ الْوَارِدِ عَلَى جَدِّهِ الْمُصْطَفَى وَ أَبِیهِ الْمُرْتَضَى وَ أُمِّهِ سَیِّدَةِ النِّسَاءِ.» «خدایا درود فرست بر محمّد و اهل بیتش و درود فرست بر موسى بن جعفر، جانشین نیکوکاران و پیشواى خوبان‏ و خزانه انوار و وارث آرامش و متانت و حکمت‌ها و آثار، آنکه همواره شب را با بیدارى‏ تا سحر، با به هم پیوستن استغفار زنده مى‌‏داشت، هم‌‏پیمان سجده‌‏هاى طولانى و اشک‌هاى سرشار و راز و نیاز بسیار و ناله‌‏هاى به هم پیوسته و قرارگاه خرد و عدالت و خوبى و کرم و بذل و خوگرفته به بلا و صبر، پایمال شده به ستم و دفن شده به بى‌‏عدالتى و معذّب در عمق زندان‌ها و تاریکی‌هاى زیرزمین‌ها، با ساق کوبیده، به حلقه‏‌هاى زنجیرها و جنازه‌‏اى‏ که با خوارى و سبک انگاشتن بر آن‏‌جار زده شده، وارد شونده بر جدّش مصطفى و پدرش مرتضى و مادرش‏ سرور بانوان.» 📚منبع مصباح الزائر، سید بن طاووس، زیارت‌نامه امام کاظم علیه‌السلام بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۹۹، ص ۱۷ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4882
🏴 مرا از دست هارون‌الرشید خلاص کن از روایات استفاده می‌شود که امام موسی بن جعفر(ع) را در زندان و در میان سیاه‌چال‌ها شکنجه می‌دادند و غل و زنجیر آهنین به پای مبارکش بسته بودند. سختی زندان سندی بن شاهک به گونه‌ای بود که دعاهای آن حضرت عوض شد و با خدا چنین مناجات می‌فرمود: « … یا مخلص الشجر من بین رمل و ماء و طین. یا مخلص النار من بین الحدید و الحجر. یا مخلص اللبن من بین فرث و دم. یا مخلص الولد من بین مشیمة و رحم. یا مخلص الروح من الأحشاء و الامعاء خلصنی من ید هارون الرشید.» «ای خداوندی که گیاه را از بین آب و گل و ریگ نجات می‌دهی. ای خداوندی که آتش را از بین آهن و سنگ، رهایی می‌بخشی. ای خداوندی که شیر را از بین غذاهای هضم شده و خون خلاص می‌کنی. ای خداوندی که بچه را از میان پرده رحم نجات می‌بخشی. ای خداوندی که روح را از میان و درون حجاب‌ها، خلاص می‌کنی. مرا از دست هارون‌الرشید خلاص کن.» 📚منبع عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج ۱، ص ۹۴ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4882
✅ امام هدایتگر است زمان حضرت موسی بن جعفر(ع) نوه‌ای از عمر بود که مدام موسی بن جعفر(ع) را اذیت می‌کرد، هم به او فحش می‌داد و هم می‌دانست موسی بن جعفر(ع) کاظم است و کظم غیظ می‌کند، برای اینکه جگرِ حضرت موسی بن جعفر صلوات الله علیه را آتش بزند به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه جسارت می‌کرد. اطرافیان حضرت عرض کردند: آیا می‌خواهید او را مجازات کنیم؟ او ناصبی است و مهدور الدّم، می‌توانیم خون او را بریزیم. «نَهَاهُمْ عَنْ ذَلِكَ أَشَدَّ اَلنَّهْيِ، وَ زَجَرَهُمْ أَشَدَّ اَلزَّجْرِ.» فرمود: «به هیچ وجه!» حضرت طوری تندی کردند که این اطرافیان مبهوت شدند، عرض کردند: او به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فحش می‌دهد و شما با ما تندی می‌کنید؟ حضرت فرمودند: «شما کاری به او نداشته باشید.» عرض کردند: چشم! ما می‌خواستیم شما اذیت نشوید. امام کاظم(ع) با یاران خود تندی کردند، سپس فرمودند: «شغل او چیست؟» عرض کردند: او کشاورزی می‌کند، زمین بزرگی دارد و در حال کشاورزی است . حضرت با استر خود به زمین آن شخص رفت. حضرت همین‌طور با آن استر به وسط محصولات او رفت، این شخص که دشمنِ حضرت بود، دوباره شروع کرد به فحاشی و گفت: من بدهی دارم. حضرت با یک لبخندی فرمود: «بدهی تو چقدر است؟» عرض کرد: صد دینار. (یعنی صد مثقال طلا) حضرت فرمودند: «امید تو این است که از این زمین، چقدر پول بدست بیاوری؟» عرض کرد: من علم غیب ندارم. حضرت فرمودند: «گفتم چقدر امید داری!» عرض کرد: دویست مثقال طلا. حضرت یک کیسه‌ی سیصد دیناری به او دادند! خیلی شرمنده شد و خجالت کشید. حضرت فرمودند: «بار زمین هم برای خودت.» فردا صبح به مسجد رفتند و دیدند او در گوشه‌ای از مسجد حلقه‌ای زده است و از امیرالمؤمنین(ع) دفاع می‌کند و مناظره می‌کند! دوستان قبلی او به او هجوم برده بودند و او از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دفاع می‌کرد. وقتی حضرت موسی بن جعفر(ع) وارد شد، گفت: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ؛ (۱) خدا می‌داند چه کسی امام است! امام هدایتگر است.» وقتی در حال برگشتن بودند، حضرت به آن شیعیان غیور فرمودند: «آن مسیری که شما می‌خواستید بروید، او را کشته بودید. یک فحش از سرِ ما کم می‌کردید، اما بعداً دوستان او فحش می‌دادند.» 📚منبع دلائل الإمامه، محمد بن جریر طبری، ج ۱، ص ۳۱۱ (۱) سوره مبارکه انعام، آیه ۱۲۴ (وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آيَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُوا يَمْكُرُونَ لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7570