🔈برنامه 118، آیه 26 ـ 31 🌺چکیده این برنامه: 🔹«اِبا کردن» که از منظر لغوی به معنای امتناع و نپذیرفتن است، گاهی مصداق «نافرمانی» و «معصیت» است و گاهی این طور نیست؛ مثلاً: 👈درباره ابلیس در آیات مورد بحث، آن ابایی به کار رفته است که مصداق نافرمانی و معصیت خداوند است. برخی از مفسران، چنین ابایی را «ابای استکباری» نامیده‌اند؛ زیرا ابلیس از سر استکبار، از سجده خودداری کرد. 👈درباره عرضه‌ی امانت به آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها، آن ابایی به کار رفته که مصداق نافرمانی و معصیت خداوند نیست؛ زیرا امتناع آنها از پذیرفتنِ امانت، از سر استکبار و نافرمانی نبود؛ بلکه از سر عجز و ناتوانی بود. از این رو، آن را «ابای اشفاقی» نامیده‌اند (ناظر به فراز «فأبین أن یحملنها و أشفقن منها»). 🔹متأسفانه در برخی از رفتارهای ما «ابای استکباری» وجود دارد؛ مثلاً در جایی که باید به وظیفه عمل کنیم، امتناع می‌کنیم و همچنین «ابای اشفاقی» وجود ندارد؛ مثلاً در جایی که باید از پذیرفتن مسؤولیتی امتناع کنیم، امتناع نمی‌کنیم. #آرشیو #سوره_حجر #ابلیس #ابای_استکباری #ابای_اشفاقی #پذیرفتن_مسؤولیت 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani