پرسیدید چرا مَه در مُحآق... اولین بار که این عبارت رو دیدم در این بیت بود : مه در محاق رفت و دلِ آسمان گرفت خورشید تیره گشت و زمین و زمان گرفت.. یاد حال و روز دنیا بعد از شهادت حضرت زهرا س افتادم. توی شبهای محاق، وقتی که ماه نیست، انگار آسمونِ شب تیره‌تر از همیشه‌ست، ستاره‌ها محو‌ میشن و سکوت حاکم میشه... انگار یه غمی زمین و آسمون رو میگیره... درست مثل غمی که با رفتن حضرت زهرا(س) زمین و آسمون رو فراگرفت.. این روزا هم مثل همون شب‌های محآقِ، دیگه زمین و آسمون نوری نداره و زمین و آدماش بدجوری توی سکوت رفتن... سکوتِ بعد از دیدن ظلم... و فقط یه امید دارم، اونم این‌که با ظهور امام‌زمان، دنیا از این تاریکی دربیاد و روشن بشه، مثل وقتی که ماه از پشت سایه‌ها بیرون میاد و آسمون رو پر از نور می‌کنه. #سوالات_شما #مه_در_محاق با روایت‌های ما از لبنان همراه باشید. https://eitaa.com/mah_dar_mahagh_313