سخت ترین و حرص درآرترین شعار اینه که وسط غمهات بخند! یه جوری که دلت میخواد یکی بخوابونی زیر گوش طرفو و بگی تو از دردای من چی میدونی که نشستی اون بالا فقط میگی خدا هست... خدا میبینه... خدا میشنوه... خدا اینه... خدا اونه... گور بابای دنیا بخند بابا...! کجا دیدی غمها بمونن؟! کجا دیدی شبی صبح نشه؟! یادته پارسال این وقت شب تو همین ساعت و ثانیه سر چی دلت گرفته بود؟! یادته غصه چیو میخوردی؟! یادته سر چی با خدات قهر بودی؟! یا احیانا یکم بالشتت از گریه خیس بود؟! دیدی... هیشکی یادش نیست! ولی خدا یادشه چطوری از اون حال رسوندت به اینجا... دیدی هیشکی با دردا نمرده؟! دیدی خدا حواسش بود! یه آن به این فکر نکنین که خدا شما رو یادش رفته... به خودش قسم الان... همین ثانیه داره نگامون میکنه... صدای نفس های آروممونو میشنوه... از بغضی که هست خبر داره، از حالی که هست... از بود و نبودن آدمای خوب زندگیمون و... #رفیق ما از خداییم و به خدا بازمیگردیم... پدر مادر دایی عمو و...کل اونایی که فکر میکنی از دست دادی رو یه روز دیگه میبینی... پ‌ با دست پر به دیدنشون برو با اعمال خوب 😉 با غم خوردن و ناراحتی چیزی حل نمیشه... فرصت جمع آوری توشه برای اونا تموم شده اما تو هنوز فرصت داری که براشون و برای خودت اندوخته ای داشته باشی و بادست خالی به دیدارشون نری...🌱 یادت باشه خدا حواسش بهت هست و کمکت میکنه❤️