۰۰:۰۰

آدم‌ها‌چطوردل‌از‌هم‌می‌ربایند‌وباخساست نزدخودنگهش‌می‌دارند؟چطورهمان‌هاکه دلت‌رابه‌خزانه‌دار‌دربارشان‌سپردی‌،بدون‌اینکه بدانندتوشب‌رادرکدام‌کاروان‌ازفکرش‌ نخوابیده‌ای،بابی‌رحمی‌دلت‌را‌بالا‌می‌آورندو محکم‌برزمینش‌می‌زنند؟ چطورازصدای‌شکستن‌دل‌و‌ضجه‌ی‌ناموزون نگاهت‌ازناباوری‌قصر‌‌پرنمیشود؟ چگونه‌میشودکه‌این‌کابوس‌اتفاق‌می‌افتد؟ این‌انتظارِطولانی‌برای‌پاسخ‌کافیست. خسته‌نباشی...تقویم‌همچنان‌به‌صفحات اخرش‌نزدیک‌میشودوبازدوباره‌ازنوشروع می‌کند. ؛چنان‌پرنده‌ای‌زخم‌خورده،که‌ازشوق‌پرواز خواب‌نداردوهنوزنمی‌داندکه، دوستانش بدون او کوچ کردند. - دست‌نویس؛

وچقدردردناک‌است... افتابی‌که‌نیامده‌غروب‌میکند. ماهی‌که‌کامل‌است‌وبرای‌تونه. تصورکن. دردلت‌پروانه‌هامی‌چرخندوازذوق‌دیدنش نفست‌بندمی‌ایدولی‌هیچ‌نمیگویی‌وبدون‌ توجه‌از‌او‌،رد‌میشوی.چون‌این‌عشق‌ یک‌طرفست. تجربه ای که هم شیرین است و هم تلخ... - دست‌نویس؛

من‌فریادهایم‌را‌به‌باد‌می‌سپارم. ولی،تو‌تنهافریادی‌هستی‌که‌درسینه‌ام نگهش‌داشتم‌و‌به‌بادش‌ندادم. - دست‌نویس؛

آدم‌هارا‌آدم‌ها‌پیر‌میکنند.

خداروشکر.

+خیلی‌سال‌گذشته! همینه‌دیگه:) اون‌الان‌زندگی‌خودشو‌داره. توهم‌زندگی‌خودت> باتقدیرکه‌نمیشه‌جنگید؛ /لحظه‌گرگ‌ومیش.

:)