نزد طبیب رفتم و درمان تورا نوشت ؛ یک کربلا مرا ببری خوب می‌شوم :)

در آغوشم بگیر ؛ که این زخم ها عمیق‌ اند و استخوان هایم خسته ..

آقای امام رضا .. تنها چیزی که میتونه حالمو خوب کنه ؛ حرم شماست :)

خوشا به حالِ‌ چشمی که ؛ در حالِ تماشایِ توست ‌..

تا کسی به خدا پناهنده نشود به هیچ جا نخواهد رسید ؛ جز خدا همه‌ی پناه ها و تکیه گاه ها سست اند .. -استاد‌صفایی‌حائری-

چی شد که کم نیاوردی؟ - او را دیدم که می بیند و همین بشدت کافی ست :)!

-

آقای امام رضا .. ما تو زندگی خیلی ضربه خوردیم ؛ از آدمای دورمون .. از کسایی که انتظار نداشتیم ؛ ولی بین این دلشکستی ها ؛ این بی قراری‌ها ، این دل‌آشوب‌ها بین این سختی‌ها ؛ ما دلمون به این خوشه که شما رو داریم :) شما رو داریم که مثل بقیه نیستید ؛ شما همونی هستید که نام و یادش یک آرامشِ واسه دل‌هایِ خسته و بی‌قرارِ ما ؛ شما یک دلخوشی هستید واسه این دل هایِ شکسته :)

چیزی نبود که با حرف ها بگویم ؛ باید در آغوشت گریه می کردم :)

فرش‌هایِ حرم امام‌رضا .. اگر زبان داشتند ؛ راوی قصه‌هایِ بسیاری می‌شدند :)