♦️ بخشی از مقدمه کتاب علل گرایش به مادیگری ⭕️ تا آنجا که من از تحوّلات روحی خودم به یاد دارم از سنّ سیزده سالگی این دغدغه در من پیدا شد و حسّاسیت عجیبی نسبت به مسائل مربوط به خدا پیدا کرده بودم. پرسشها- البتّه متناسب با سطح فکری آن دوره- یکی پس از دیگری بر اندیشه‏ ام هجوم می‌آورد. در سالهای اوّل مهاجرت به قم که هنوز از مقدّمات عربی فارغ نشده بودم، چنان در این اندیشه‌ها غرق بودم که شدیداً میل به «تنهایی» در من پدید آمده بود. وجود هم حجره را تحمّل نمی‌کردم و حجره فوقانی عالی را به نیم حجره ‏ای دخمه مانند تبدیل کردم که تنها با اندیشه‌های خودم بسر برم. در آن وقت نمی‌خواستم در ساعات فراغت از درس و مباحثه به موضوع دیگری بیندیشم، و در واقع، اندیشه در هر موضوع دیگر را پیش از آنکه مشکلاتم در این مسائل حل گردد، بیهوده و اتلاف وقت می‏شمردم. ⭕️ مقدّمات عربی و یا فقهی و اصولی و منطقی را از آن جهت می ‏آموختم که تدریجاً آماده بررسی اندیشه فیلسوفان بزرگ در این مسئله‌ بشوم. ⭕️ به یاد دارم که از همان آغاز طلبگی که در مشهد مقدّمات عربی می‌خواندم، فیلسوفان و عارفان و متکلّمان- هر چند با اندیشه‌هایشان آشنا نبودم- از سایر علما و دانشمندان و از مخترعان و مکتشفان در نظرم عظیم‏تر و فخیم‏تر می‏نمودند تنها به این دلیل که آنها را قهرمانان صحنه این اندیشه‌ها می‌دانستم. دقیقاً به یاد دارم که در آن سنین که میان 13 تا 15 سالگی بودم، در میان آن همه علما و فضلا و مدرّسین حوزه علمیه مشهد، فردی که بیش از همه در نظرم بزرگ جلوه می‏نمود و دوست می‌داشتم به چهره‌اش بنگرم و در مجلسش بنشینم و قیافه و حرکاتش را زیر نظر بگیرم و آرزو می‌کردم که روزی به پای درسش بنشینم، مرحوم «آقا میرزا مهدی شهیدی رضوی» مدرّس فلسفه الهی در آن حوزه بود. آن آرزو محقّق نشد، زیرا آن مرحوم در همان سالها (1355 قمری) در گذشت. ⭕️ پس از مهاجرت به قم گمشده خود را در شخصیتی دیگر یافتم. همواره مرحوم آقا میرزا مهدی را بعلاوه برخی مزایای دیگر در این شخصیت می‌دیدم؛ فکر می‌کردم که روح تشنه‌ام از سرچشمه زلال این شخصیت سیراب خواهد شد. اگر چه در آغاز مهاجرت به قم هنوز از «مقدّمات» فارغ نشده بودم و شایستگی ورود در «معقولات» را نداشتم، امّا درس اخلاقی که وسیله شخصیت محبوبم در هر پنجشنبه و جمعه گفته می‌شد و در حقیقت درس معارف و سیر و سلوک بود نه اخلاق به مفهوم خشک علمی، مرا سرمست می‌کرد. بدون هیچ اغراق و مبالغه‌ای این درس مرا آنچنان به وجد می‌آورد که تا دوشنبه و سه شنبه هفته بعد خودم را شدیداً تحت تأثیر آن می‌یافتم. ⭕️ بخش مهمّی از شخصیت فکری و روحی من در آن درس- و سپس در درسهای دیگری که در طی دوازده سال از آن استاد الهی فرا گرفتم- انعقاد یافت و همواره خود را مدیون او دانسته و می‌دانم. راستی که او «روح قدسی الهی» بود. 📚 مقدمه کتاب علل گرایش به مادیگری #علل_گرایش_به_مادیگری #شهید_مطهری #مهارتهای_طلبگی #هدف @maharathaye_talabegi 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸

بسم الله الرحمن الرحیم 📌جلسه اول دوره تقدیر و تدبیر زمان!! ✳️ هشت دقیقه مساوی هشت دقیقه نیست😳!! ⏰ زمان : چهار دقیقه و نه ثانیه. 🔰 شما می‌توانید با انتشار این مطلب یا معرفی کانال به دیگران، در ثواب این خدمت کوچک ما، سهیم باشید. #تقدیر_زمان #هدف #عمل #اقدام #تدبیر_زمان @eybyab

بسم الله الرحمن الرحیم 📌جلسه دوم دوره تقدیر و تدبیر زمان!! ✳️ درک زمان و بازی و ریاضی!! ⏰ زمان :12 دقیقه. 🔰 شما می‌توانید با انتشار این مطلب یا معرفی کانال به دیگران، در ثواب این خدمت کوچک ما، سهیم باشید. #تقدیر_زمان #هدف #عمل #اقدام #تدبیر_زمان #مدیریت_زمان #بازی_زمان @eybyab

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹عرض سلام و ادب 🌹 💠جلسه هشتم تقدیر و تدبیر زمان 📌شروع هدف گذاری!! 📌تعیین وضع مطلوب 📌لطفاً اگر قصد انتشار دارید با لینک کانال حتماً این کار را انجام بدهید. #تقدیر_زمان #تحصیل #عمل #اقدام #تدبیر_زمان #مدیریت_زمان #خودشناسی #آینده #چشم_انداز #طرح #هدف @eybyab

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹عرض سلام و ادب 🌹 💠جلسه نهم تقدیر و تدبیر زمان 📌دقیق سازی اهداف!! 📌مشخص کردن زمان... 💠اهداف کلی بدون دقیق سازی قابلیت دستیابی کمی دارد، انگیزه حرکت ایجاد نمی کند. 📌لطفاً اگر قصد انتشار دارید با لینک کانال حتماً این کار را انجام بدهید. #تقدیر_زمان #تحصیل #عمل #اقدام #تدبیر_زمان #مدیریت_زمان #خودشناسی #آینده #چشم_انداز #طرح #هدف @eybyab

💥 ریشۀ اصلی قیام عاشورا چه بود؟ 🔸حکومت یا شهادت یا انقلاب اسلامی؟ 🎙سخنرانی بسیار مهم آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله العالی) 1⃣ نه می‌توانیم بگوییم که حضرت برای «تشکیل حکومت» قیام کرد،و نه می‌توانیم بگوییم حضرت برای «شهید شدن» قیام کرد. امام حسین(ع)هدف دیگری داشت که رسیدنِ به آن #هدف، حرکتی را می‌طلبید که این حرکت، یکی از این دو #نتیجه را داشت. پس حکومت یا شهادت، هیچ‌کدام «هدف» نبودند، بلکه دو «نتیجه» بودند. 2⃣ هدف آن حضرت عبارت بود از انجام‌دادنِ یک واجب عظیم از واجباتِ دین که آن را هیچ‌کس قبل از امام حسین انجام نداده بود؛نه رسول اکرم این واجب را انجام داده بود،نه امیرالمؤمنین، نه امام حسن؛ چون زمینۀ انجام این واجب،در زمان امام حسین پیش آمد. 3⃣ دو نوع انحراف وجود دارد: گاهی مردم، فاسد می‌شوند،امّا احکامِ اسلامی از بین نمی‌رود، امّا گاهی هم مردم، فاسد می‌شوند،هم حکومت‌ها،هم علمای دین، به‌طوری‌که حقایقِ اسلام، تحریف و منکر را معروف و معروف را منکر،و خطّ اسلام را ١٨٠ درجه عوض می‌کنند. آن حکم، حکمِ «تغییرِ وضع» و «تجدیدِ حیات»، یا به‌تعبیرِ امروز، #انقلاب است که مربوط به «برگرداندنِ جامعۀ منحرف به خطّ اصلی» و «تضمین‌کنندۀ زنده‌شدنِ اسلام» است، بعد از آن‌که مُشرف به مردن است، یا مرده و ازبین‌رفته است. مسأله این است که اگر جامعۀ اسلامی «منحرف» شد و این انحراف، به‌جایی رسید که خوفِ انحرافِ کلّ اسلام بود، تکلیف چیست؟! 4⃣ افزون‌بر‌این‌که باید انحرافِ اساسی در دین رخ داده باشد، شرطِ دیگرِ انجامِ این حکم، آن است که «زمینه» و «موقعیّت» برای انجامِ آن، مساعد باشد؛ چون خدای‌متعال، به چیزی که «فایده» ندارد و «اثر» نمی‌بخشد، تکلیف نکرده است. البتّه مراد از فراهم‌بودنِ موقعیّت، این نیست که «خطر»ی در پی نباشد، بلکه غرض این است که «پیامِ» قیام، به مردم منتقل خواهد شد و مردم خواهند فهمید و در اشتباه، نخواهند ماند. وجودِ «خطر»، این «تکلیف» را ساقط نمی‌کند، بلکه این انجامِ این تکلیف، همیشه توأم با خطر است. در زمان ما، امام خمینی نیز از خطر نهراسید و هدف و تکلیفِ خود را قیام دانست. ازاین‎‌رو، انقلابِ اسلامی، پرتوی از قیامِ عاشورا است، با این تفاوت که آن قیام به نتیجۀ شهادت انجامید و این انقلاب،به نتیجۀ برپاییِ حکومتِ اسلامی. 5⃣ در زمانِ امام حسین -علیه‌السّلام- هم انحراف اساسی در اسلام به‌وجود آمد و هم فرصت مساعد برای اثرگذاری پیدا شد. اوّلاً، بعد از معاویه،کسی به حکومت رسید که حتّی «ظواهرِ اسلام» را هم رعایت نمی‌کرد،چنان‌که اهلِ شُرب خَمر و فسادهای جنسیِ واضح و شعرسرایی بر رّد دین و مخالفتِ علنی با اسلام بود،ولی چون به‌عنوانِ ریاست بر جامعۀ اسلامی در قدرت قرار گرفته بود،نمی‌خواست اسمِ اسلام را براندازد. حاکمِ فاسد،جامعه را نیز فاسد می‌کند؛چون بر جامعه و مردم، اثر می‌گذارد. ثانیاً، «زمینه» هم آماده است؛یعنی فضای جامعۀ اسلامی، طوری است که ممکن است «پیامِ» امام حسین به گوشِ انسان‌ها در همان زمان و در طولِ تاریخ برسد،درحالی‌که اگر در زمانِ معاویه، امام حسین می‌خواست قیام کند، پیامِ او دفن می‌شد؛ زیرا سیاست‌ها به‌گونه‌ای بود که مردم نمی‌توانستند حقّانیتِ سخن را دریابند. ازاین‌رو، ایشان ده سال در زمانِ خلافتِ معاویه، امام بود، ولی قیام نکرد. 6⃣ امام حسین قیام کرد تا آن واجبِ بزرگی را که عبارت از «تجدیدِ بنای نظام و جامعۀ اسلامی»،یا «قیام در مقابلِ انحرافاتِ بزرگ در جامعۀ اسلامی» است،انجام دهد،که این خودش، یک مصداقِ بزرگِ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر است. 7⃣ آن حضرت در مناسبت‌های مختلف، به همین معنا اشاره کرده است: وَعَلَی الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيد دیگر باید با اسلام، خداحافظی کرد، آن وقتی‌که اسلام به حاکمی مثلِ یزید، مبتلا گردد. وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّی وَ أَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ و همانا من براى سركشى و خودنمایی و فساد و ظلم‌، قیام نكردم،به‌یقین كه من برای اصلاح در میانِ امّتِ جدّم،قیام كردم و می‌خواهم به نیكی، سفارش و از بدی، نهی كنم، و مطابقِ سيرۀ جدّم،و پدرم على‌بن‌ابى‌طالب رفتار می‌نمایم. وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ، فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ و من شما را به کتابِ خدا و سنّتِ پیامبرش فرا مى‌خوانم؛ چراکه سنّتِ او را میرانده و بدعت را زنده کردند. 🔺خطبه‌ نمازجمعه،۱۹ خرداد ۱۳۷۴ #استحاله_فرهنگی #لبیک_یا_خامنه_ای #انقلاب_اسلامی مهارت‌های طلبگی | عضو شوید.