هیچ‌کس در من جنونم را به تو باور نکرد.

فاجعه اونجاست که یه نفر رو به همه دنیا و آدماش ترجیح میدی، بعد همون یه نفر ساده‌ترین چیزها رو به تو ترجیح میده. به قول مهدی سهیلی که میگه: وای بر من، تو همانی که امیدم بودی؟

نوشت: عزیز من از امیدوار شدن می‌ترسم. حقیقت این است که از امیدواری‌هایم بیش از ناامیدی‌ها رنج کشیدم.

دردِ دوری از غمِ بی‌اعتنایی بهتر است ..

نوشت: بهترین لوکیشن جهان؟بغلش

شرایط دروغ‌اند ؛ اگر انسانی انسانِ دیگر را بخواهد برایش جنگ به‌پا میکند .

واقعیت اینه که همیشه هیچکس هیچیو از دلم درنیاورد همیشه خودم بیخیال ِقضیه شدم.

آسمان از ابر ِغم پوشیده است.

نوشت: نماندی وگرنه بیشتر می‌شد تو را دوست داشت.

+حالت چطوره؟ _فرض کن ک خوب نیسم، چیکار میکنی؟

‏دل پریشان، چشم گریان، طبع ویران، ذوق کور دست تنها مانده‌ام با این یتیمان در بغل ..

چشم‌هایت مثل غزلی‌ست که مولانا سروده باشد و شجریان بخواندش