eitaa logo
🥀این صاحبنا؟🥀
1.6هزار دنبال‌کننده
8.8هزار عکس
7.2هزار ویدیو
98 فایل
روشونه‌هات‌دنبال‌بال‌پروازنباش. انگیزه‌ی‌‌پروازباید‌تودلت‌باشه^^🕊 •جایی •درحوالی •خُـدا و امام‌زمان♥️ ┅ 🌿تبلیغات و خدمات: @hich_club ⛔ادمین تبادل: @m_haydarii 🌿کپی با ذکر صلوات
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔آیا آفرینش بر اساس برهان و نظم پدید آمده است؟ ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... 🔹در آیه ۵۳ سوره طه آمده است؛ همان خدایی که زمین را آسایشگاه شما قرار داد و در آن راه‌ها برای شما پدید آورد؛ و هم از آسمان آب نازل کرد تا به آن آب آسمانی انواع نباتات مختلف از زمین برویانیدیم. 🔹می‌توانید تفسیر این آیه را در متن زیر بخوانید: ◽️بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتَّىٰ 💢تفسیر آیه ۵۳ سوره طه: عبارت «سَلَکَ لَکُمْ» را می‌توان دو گونه معنا کرد؛ الف:راه‌ها و جاده‌هایی که خداوند برای عبور انسان در زمین قرار داده است. ب:راه‌های کسب درآمد. حضرت موسی (ع) در معرفی خداوند به فرعون فرمود:پروردگار ما کسی است که همه چیز را آفرید و هدایت کرد و در این آیات به نمونه‌هایی از هدایت الهی در طبیعت اشاره می‌فرماید؛ زمینی که مهد آسایش انسان هاست، راه‌های زمینی که وسیله ارتباط و اتصال مناطق به یکدیگرند، باران و گیاهان گوناگون که قانون زوجیّت را به همراه دارند. زمانی نعمت‌های خداوند متعال را بهتر می‌شناسیم که خلاف آن را فرض نماییم، مثلاً اگر این زمین، آرام نبود وحرکتش کُند یا تند بود، باران نمی‌بارید یا زمین آن را جذب نمی‌کرد، روییدنی‌ها و چشمه‌ها در آن نبود، آیا باز هم «مَهد» به شمار می‌رفت؟! 🔽پیام‌های آیه ۵۳ سوره طه: ۱-همان گونه که طفل، در مهد و گهواره برای زندگیِ خارج از آن رشد می‌یابد، انسان نیز باید در مهد زمین برای زندگی بیرون از زمین یعنی جهان آخرت رشد کند. «مَهْداً» ۲-زمین، آسایشگاه انسان است، همه نیاز‌های او را تأمین می‌کند، مرده و زنده او را حمل کرده و به امر الهی مسخّر اوست. «مَهْداً» ۳-آفرینش و شرایط زمین هدفدار و برای انسان است. «جَعَلَ لَکُمُ ... سَلَکَ لَکُمْ» ۴-نظام آفرینش بر اساس اصل علیت و سبب و مسبب است. «فَأَخْرَجْنا بِهِ» ۵-توجّه به قانون زوجیّت در گیاهان، از معجزات علمی قرآن است. «أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ»
🤔عاقبت بخیری انسان در گرو چیست؟ ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... 🔹در آیه ۶۶ سوره نساء آمده است؛ و اگر ما به آن‌ها حکم می‌کردیم که خود (یعنی یکدیگر) را بکشید یا از دیار خود (برای جهاد) بیرون روید به جز اندکی اطاعت امر نمی‌کردند، و اگر به آنچه پندشان می‌دهند عمل می‌کردند البته نیکوتر و کاری محکم و با اساس‌تر برای آن‌ها بود. 🔹می‌توانید تفسیر این آیه را در متن زیر بخوانید: ◽️بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَلَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِیَارِکُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِیلٌ مِنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا یُوعَظُونَ بِهِ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِیتًا 💢تفسیر آیه ۶۶ سوره نساء: این آیه اشاره دارد به تکلیف‌های سختی که برای امّت‌های پیشین بوده است، مثلاً خدا به کیفر گوساله پرستی بنی اسرائیل، فرمان داد یکدیگر را بکشند. چون برای گناهی بزرگ مثل بت پرستی، جبرانی عظیم مانند کشتن یکدیگر و بیرون رفتن از شهر و دیار خود لازم بود. 🔽پیام‌های آیه ۶۶ سوره نساء: ۱-مؤمنان باید خود را بسنجند که اگر فرمان سختی صادر شد، در برابر آن چگونه خواهند بود؟ «وَ لَوْ أَنّا کَتَبْنا عَلَیْهِمْ» ۲-هنگام امتحان، افراد کمتری از عهده انجام تکلیف و اثبات ادعا برمی آیند. «ما فَعَلُوهُ إِلاّ قَلِیلٌ» ۳-فرمان کفر به طاغوت و رجوع به پیامبر و تسلیم قضاوت او بودن، موعظه و خیرخواهی الهی است. «ما یُوعَظُونَ بِهِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ» ۴-خیر و سعادت در گرو عمل است «فَعَلُوهُ - خَیْراً» ۵-احکام الهی (اوامر و نواهی) مواعظ خداوند است. «فَعَلُوا ما یُوعَظُونَ بِهِ» ۶-هرچه در راه خدا گام برداریم، ثبات قدم و ایمان بیشتر می‌شود. «فَعَلُوهُ ... أَشَدَّ تَثْبِیتاً» ۷-عمل، در نفس و روح اثر دارد. عمل به احکام، سبب پایداری ایمان است. «فَعَلُوهُ ... أَشَدَّ تَثْبِیتاً» ۸-تکالیف الهی هرچند به ظاهر ناخوشایند و سخت باشد، ولی به خیر و صلاح انسان است. «وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ... لَکانَ خَیْراً لَهُمْ»
🤔چرا خطا در علم خداوند راه ندارد؟ ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... 🔹در آیه ۵۲ سوره طه آمده است؛ موسی پاسخ داد که احوالشان به علم ازلی خدای من در کتاب (لوح محفوظ) ثبت است؛ هرگز از حال احدی خدای مرا خطا و فراموشی نیست. 🔹می‌توانید تفسیر این آیه را در متن زیر بخوانید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّی فِی کِتَابٍ ۖ لَا یَضِلُّ رَبِّی وَلَا یَنْسَى 💢تفسیر آیه ۵۲ سوره طه: وقتی فرعون از حال اقوام قبلی ومردگان پرسید، موسی (ع) با اینکه می‌توانست به تفصیل جواب دهد، امّا، چون می‌دانست مردم نسبت به نیاکان خویش غیرت و حساسیّت دارند، در جواب آنان کلّی گویی کرده و به اجمال، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به «قَوْلاً لَیِّناً» عمل کرده باشد و هم وسیله‌ای برای بهانه و اشکال به دست آنان نداده باشد. 🔽پیام‌های آیه ۵۲ سوره طه: ۱-انبیا هر چه را نمی‌دانستند، یا گفتن آن را به صلاح نمی‌دانستند، علم آن را به خداوند نسبت می‌دادند. «عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی» ۲-مربّی باید با سیاست، بعضی پاسخ‌ها را کلّی و یا با سکوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاویز دشمن نگردد. «عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی» ۳-در تشکیلات الهی، همه چیز حساب وکتاب دارد. «فِی کِتابٍ» ۴-کتاب الهی بسیار با عظمت وبزرگ است. «کِتابٍ» نکره آمده است. ۵-در علم خداوند خطا راه ندارد. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی» (سهو و خطا در مورد کسانی است که واقعیت را نمی‌دانند، امّا در مورد خداوندی که ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه که هست می‌داند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.) ۶-علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه می‌فهمد و حقیقت را گم می‌کند و یا بعد از فهمیدن فراموش می‌کند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی» ۷-کسی حقّ ربوبیّت دارد که انحراف و فراموشی در او راه نداشته باشد. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی»
🤔اطاعت چه کسانی موازی با اطاعت از خداوند است؟ ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... 🔹در آیه ۲۳ سوره اسراء آمده است؛و خدای تو حکم فرموده که جز او را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید و چنانکه یکی از آن‌ها یا هر دو در نزد تو پیر و سالخورده شوند (که موجب رنج و زحمت تو باشند)زنهار کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگو و بر آن‌ها بانگ مزن و آن‌ها را از خود مران و با ایشان به اکرام و احترام سخن‌گو. ◽️بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم وَقَضَىٰ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا 💢تفسیر آیه ۲۳ سوره اسراء: در احادیث، در مورد احسان به والدین بسیار سفارش شده و از آزردن آنان نکوهش به عمل آمده است: پاداش نگاه رحمت به والدین، حج مقبول است. رضایت آن دو رضای الهی و خشم آنان خشم خداست. احسان به پدر و مادر عمر را طولانی می‌کند و سبب می‌شود که فرزندان نیز به ما احسان کنند. در احادیث آمده است:حتّی اگر تو را زدند، تو «افّ» نگو، خیره نگاه مکن، دست بلند مکن، جلوتر از آنان راه نرو، آنان را به نام صدا نزن، کاری مکن که مردم به آنان دشنام دهند، پیش از آنان منشین و پیش از آنکه از تو چیزی بخواهند به آنان کمک کن. مردی مادرش را به دوش گرفته طواف می‌داد، پیامبر (ص) را در همان حالت دید، پرسید:آیا حقّ مادرم را ادا کردم؟ فرمودند:حتّی حقّ یکی از ناله‌های زمان زایمان را ادا نکردی. از پیامبر اکرم (ص) سؤال شد:آیا پس از مرگ هم احسانی برای والدین هست؟ فرمودند: آری، از راه نماز خواندن برای آنان و استغفار برایشان و وفا به تعهّداتشان و پرداخت بدهی هایشان و احترام دوستانشان. مردی از پدرش نزد پیامبر شکایت کرد. حضرت پدر را خواست و پرسش نمود، پدر پیر گفت:روزی من قوی و پولدار بودم و به فرزندم کمک می‌کردم، امّا امروز او پولدار شده و به من کمک نمی‌کند. رسول خدا (ص) گریست و فرمودند:هیچ سنگ و شنی نیست که این قصه را بشنود و نگرید! سپس به آن فرزند فرمودند: «انت و ما لک لا بیک» تو و دارایی ات از آنِ پدرت هستید. در حدیث آمده است:حتّی اگر والدین فرزند خود را زدند، فرزند بگوید: «خدا شما را ببخشد» که این کلمه همان «قول کریم» است احسان به والدین، از صفات انبیاست. چنانکه در مورد حضرت عیسی (ع)، توصیفِ «بَرًّا بِوالِدَتِی» ودر مورد حضرت یحیی (ع) «بَرًّا بِوالِدَیْهِ» آمده است. والدین، تنها پدر و مادر طبیعی نیستند. در برخی احادیث، پیامبر اکرم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) پدر امّت به حساب آمده اند. همچنان که حضرت ابراهیم، پدر عرب به حساب آمده است. «مِلَّهَ أَبِیکُمْ إِبْراهِیمَ» اگر والدین توجّه کنند که پس از توحید مطرحند، انگیزه دعوت فرزندان به توحید در آنان زنده می‌شود. «قَضی رَبُّکَ أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»
🔽پیام‌های آیه ۲۳ سوره اسراء: ۱-توحید، در رأس همه سفارش‌های الهی است. «قَضی رَبُّکَ أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ» ۲-خدمتگزاری و احسان به پدر و مادر از اوصاف موحّد واقعی است. «أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۳-فرمانِ نیکی به والدین مانند فرمانِ توحید، قطعی ونسخ نشدنی است. «قَضی» ۴-احسان به والدین در کنار توحید و اطاعت از خداوند آمده است تا نشان دهد این کار، هم واجب عقلی و وظیفه انسانی است، هم واجب شرعی. «قَضی رَبُّکَ أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۵-نسل نو باید در سایه ایمان، با نسل گذشته، پیوند محکم داشته باشند. «أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۶-در احسان به والدین، مسلمان بودن آن‌ها شرط نیست. «بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۷-در احسان به پدر و مادر، فرقی میان آن دو نیست. «بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۸-نیکی به پدر ومادر را بی واسطه و به دست خود انجام دهیم. «بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۹-احسان، بالاتر از انفاق است و شامل محبّت، ادب، آموزش، مشورت، اطاعت، تشکّر، مراقبت و امثال این‌ها می‌شود. «بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» ۱۰-احسان به والدین، حدّ و مرز ندارد. «بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» (نه مثل فقیر، که تا سیر شود، وجهاد که تا رفع فتنه باشد و روزه که تا افطار باشد.) ۱۱-سفارش قرآن به احسان، متوجّه فرزندان است، نه والدین. «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»، زیرا والدین نیازی به سفارش ندارند و به طور طبیعی به فرزندان خود احسان می‌کنند. ۱۲-هرچه نیاز جسمی وروحیِ والدین بیشتر باشد، احسان به آنان ضروری‌تر است. «یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ» ۱۳-پدر و مادر سالمند را به آسایشگاه نبریم، بلکه نزد خود نگهداریم. «عِنْدَکَ» ۱۴-وقتی قرآن از رنجاندن سائل بیگانه‌ای نهی می‌کند، «أَمَّا السّائِلَ فَلا تَنْهَرْ» تکلیف پدر و مادر روشن است. «وَ لا تَنْهَرْهُما» ۱۵-هم احسان لازم است، هم سخن زیبا و خوب. «إِحْساناً ... قُلْ لَهُما قَوْلاً کَرِیماً» (بعد از احسان، گفتار کریمانه مهم‌ترین شیوه‌ی برخورد با والدین است.) ۱۶-در احسان به والدین و قول کریمانه، شرط مقابله نیامده است. یعنی اگر آنان هم با تو کریمانه برخورد نکردند، تو کریمانه سخن بگو. «وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کَرِیماً»
🤔آیا همسر و فرزندان فتنه هستند؟ ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... 🔹در آیه ۱۴ سوره تغابن آمده است؛ ‌الا‌ای اهل ایمان، زنان و فرزندان شما هم (برخی که شما را از طاعت و جهاد و هجرت در دین باز دارند) دشمن شما هستند، از آنان حذر کنید، و اگر عفو و آمرزش و چشم‌پوشی کنید خدا هم (در حق همه شما) بسیار آمرزنده و مهربان است. 🔹می‌توانید تفسیر و روایت امام باقر (ع) مرتبط با این آیه را در متن زیر بخوانید: ◽️بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلَادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ 💢تفسیر آیه ۱۴ سوره تغابن: ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) می‌گوید: سخن خداوند: «إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ وَ أَوْلادِکُمْ عَدُوّاً لَکُمْ»؛ درباره گروهی نازل شد که خواستند هجرت کنند، ولی زنان و اولادشان آن‌ها را از هجرت بازداشتند. «عفو» به معنای گذشت و «صفح» به معنای ترک سرزنش و «مغفرت» به معنای از یاد بردن و به فراموشی سپردن است و این سه امر (عفو و صفح و مغفرت) سه گام در برخورد با خطا‌های دیگران و از جمله همسر و فرزند است. امام باقر (ع) فرمودند:هنگامی که مسلمانان مکه بنای هجرت را گذاشتند، بعضی همسران و فرزندان، مانع آن‌ها شده و با سوگند می‌گفتند:تو را به خدا هجرت نکن و عده‌ای می‌پذیرفتند و می‌ماندند. این آیه نازل شد و مردان را از پذیرش این خواستِ همسران و فرزندان که مخالف فرمان رسول خدا بوده برحذر داشت. همسر و فرزندی که مانع انجام وظیفه شوند، آخرت و بهشت انسان را می‌گیرند و این گونه همسران و فرزندان دشمن شمرده شده اند. در تمام قرآن، هیچ کجا کلمات عفو و صفح و مغفرت، پشت سر هم نیامده است، جز در مورد زندگی خانوادگی با همسر و فرزند. یعنی حتی در موردی که هم فکری نیست و باید از آنان بر حذر بود، باز هم عفو و صفح و مغفرت را باید مراعات کرد. با توجه به شأن نزول، معیار شناخت دوست از دشمن، تشویق به کار‌های خیر یا مانع تراشی در برابر انجام عمل خیر است. کسی که به خاطر منافع خود، دیگری را از انجام وظیفه اش باز می‌دارد، دشمن اوست. بعضی از مهاجران، به همسر و فرزند خود می‌گفتند:ما هجرت می‌کنیم و اگر شما پشیمان شدید و هجرت کردید، ما در مدینه شما را تحویل نخواهیم گرفت؛ لذا ادامه آیه می‌فرماید: گرچه آنان در مکه مانع هجرت شما بودند، ولی اکنون که به شما ملحق شده اند، گذشته آنان را ببخشید و سرزنش نکنید. مشابه این آیه را در سوره نور آیه ۲۲ نیز می‌خوانیم: «وَ لْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللّهُ لَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ» مردم باید عفو و گذشت کنند، آیا دوست ندارید که خدا شما را ببخشد و خداوند بخشنده و مهربان است. (آری اگر ما دیگران را بخشیدیم، خداوند نیز ما را می‌بخشد) گرچه عفو کردن «تَعْفُوا» و سرزنش نکردن «تَصْفَحُوا» مهم است، ولی به کلی نادیده گرفتن خطا «تَغْفِرُوا» مهم‌تر است؛ لذا اولاً کلمه «تَغْفِرُوا» بعد از آن دو آمده است که نشان دهنده مرحله بالاتری از عفو و صفح است. ثانیاً در پایان آیه خداوند به «غَفُورٌ» توصیف شده است، با این که خداوند به دو صفت دیگر نیز متّصف شده است: «کانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُوراً» و یا در دعا می‌خوانیم: «یا کریم الصفح». در رهبری امت نیز قرآن به پیامبرش سه دستور می‌دهد: «فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ»؛ یعنی علاوه بر گذشت و به کلی صرف نظر کردن لغزش‌ها و بالاتر از همه مشورت کردن و شخصیت دادن به مردم لازم است. از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است:زمانی خواهد آمد که هلاک مرد به دست همسر و فرزندش خواهد بود. زیرا آنان مرد را به خاطر فقرش سرزنش می‌کنند و او برای تأمین خواسته‌های آنان، به هر کاری دست می‌زند و هلاک می‌شود. «یسخرانه بالفقر فیرکب مراکب السوء فیهلک»
🔽پیام‌های آیه ۱۴ سوره تغابن: ۱- لازمه ایمان واقعی، مقاومت در برابر خواسته‌های عاطفی و به ناحق همسر و فرزند است، گرچه ممکن است دشمنی آنان را به همراه داشته باشد. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ وَ أَوْلادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ» ۲- تنها بعضی از همسران و فرزندان، مانع تراشی می‌کنند، نه همه. «مِنْ أَزْواجِکُمْ» ۳- باید مراقب بوده و فریب همسران و فرزندان نااهل را نخورد. «فَاحْذَرُوهُمْ» ۴- گرچه نباید تسلیم خواسته‌های نابجایی همسر و فرزندان شد، ولی رابطه عفو و گذشت و بخشش را مراعات کنید. «فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا» ۵-در مسیر خطاپوشی، تا آخرین مرحله پیش روید؛ ببخشید، سرزنش نکنید و به یاد خودتان هم نیاورید. «تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا» ۶- تعادل میان وظیفه و غریزه در زندگی خانوادگی لازم است، نه به خاطر عواطف و غرایز، دست از وظیفه و هجرت و جهاد بردارید و نه به خاطر انجام وظیفه، عواطف خانوادگی را نادیده بگیرید. «فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا» ۷- به دنبال عفو و مغفرت شما، عفو و مغفرت الهی است. «إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» ۸-مغفرت الهی، همراه با رحمت و الطاف ویژه است. اگر شما دیگران را ببخشید، خداوند هم شما را می‌بخشد و هم مورد لطف ویژه قرار می‌دهد. «فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»
🤔نشانه‌های تقوا چیست؟  ✅قرآن به ما پاسخ می دهد... ▫️بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ آنان که (به درگاه الهی) عرضه دارند: پروردگارا: (به کرم خود) گناهان ما ببخش و ما را از عذاب جهنّم نگاه دار. 💢تفسیر آیه ۱۶ سوره آل عمران حلبی گفت: امام صادق (ع) این آیه را خواند، امّا سخن خداوند: «کَمَنْ هُوَ خالِدٌ فِی النَّارِ»؛ یعنی آیا پرهیزگاران مانند کسانی هستند که پیوسته در ولایت دشمن آل محمّدند که همان آتشی است که هرکس داخل شد، داخل در جهنّم شده است. 🔽پیام‌های آیه ۱۶ سوره آل عمران ۱-متّقین، همواره در انابه و دعا هستند. «یَقُولُونَ» -ایمان، زمینه عفو الهی است. «آمَنّا فَاغْفِرْ لَنا» ۳-عفو، از شئون ربوبیّت و لازمه تربیت است. «رَبَّنا... فَاغْفِرْ لَنا» ۴-ترس از قهر و عذاب خداوند، از نشانه‌های تقواست. «قِنا عَذابَ النّارِ» ۵-به کار‌های خوبتان اعتماد نکنید. با آنکه اهل تقوا هستید، باز هم از قهر الهی باید ترسید. «قِنا عَذابَ النّارِ» 💚↝•|@mahdaviat_haqiqi