#درس_مهدویت_ش18 بیانی جامع و زیبا از زبان عصمت بخشی از بیانِ زیبای پیشوای هشتم، حضرت رضا(علیه السلام) را که درباره مقام امام و ویژگی های اوست: « آنها {که در امرامامت اختلاف کردند و گمان کردند که امامت امری انتخابی است} نادانی کردند... مگر مردم ، مقام ومنزلت امامت در میان امت را می دانند تا روا باشد که به اختیار و انتخاب ایشان واگذار شود؟ همانا امامت، قدرش والاتر و شأنش بزرگتر و منزلتش عالی تر و مکانش رفیعتر و عمقش ژرف تراز آن است که مردم با عقل خود به آن برسند یا با ارای خود ان را دریابند... همانا امامت ، مقامی است که خدای عزّ و جل، بعد از رتبه نبوّت و خلّت ( مقام خلیل اللهی) در متبه سوم به ابراهیم (ع) اختصاص داد...امامت، خلافت خدا و خلافت رسول خدا(ص) و مقام امیرالمؤمنین(ع) ومیراث حسن وحسین (ع) است . به راستی که امامت، زمام دین و مایه نظام مسلمین وصلاح دنیا و عزّت مؤمنان است... کامل شدن نماز، روزه، حج و جهاد و... نیز حفظ مرزها به سبب امام( و پذیرفتن ولایت) است. امام، حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام می کند( و مطابق حکم واقعی پروردگار، حکم می کند) و حدود الهی را به پا می دارد و از دین خدا حمایت کرده و با حکمت و مؤعظه نیکو ودلیل رسا به راه پروردگار دعوت می کند. امام مانند خورشید طلوع کننده است که نورش عالم را فرا می گیرد و خودش درافق است به گونه ایی که دست ها ودیدگان به او نرسد. امام، ماه تابان، چراغ فروزان، نور درخشان و ستاره راهنما در شدت تاریکی ها و در راه های شهرها و کویرها ودر گرداب دریاها ( و نجات دهنده از انواع فتنه ها و نادانی ها) است... امام انیس، همراه و پدر مهربان وبرادرتنی و مادرنیکو کاربه فرزند کوچک وپناهگاه بندگان در مصیبت های بزرگ است. امام کسی است که از گناهان پاک و از عیب ها برکنار است. او به دانش مخصوص و خویشتن داری و حلم نشانه دار است... امام ، یگانه روزگار خویش است و کسی به ساحت او نزدیک نمی شود و هیچ دانشمندی با او برابر نمی گردد. نه کسی جای او را می گیرد ونه برای او مثل و مانندی یافت می شود... پس کیست که بتواند امام را بشناسد و یا انتخاب امام بر ای او ممکن باشد؟ هیهات هیهات در اینجا خردها گمگشته و عقل ها سرگردان وحیران گردیده است ( دراینجا) دیده ها بی نور، بزرگان کوچک، حکیمان متحیر... و سخن دانان در مانده اند ازاینکه بتوانند یکی از شوؤن یا فضیلت های امام را توصیف کنند و آنان همگی به عجز و ناتوانی اعتراف می کنند... کافی ج1- باب 15- ح1. https://eitaa.com/mahdavibavar