#درس_مهدویت_ش3 دو: بعد اجتماعی بشر از روزی که روی زمین قرار گرفت، پیوسته در ارزوی یک زندگی اجتماعی سعادت بخش بوده است. اگر این خواسته امکان تحقق خارجی نداشت، هرگز چنین ارزو وامیدی در نهاد وی نقش نمی بست؛ همانطر که اگر غذا یا آبی نبود، تشنگی وگرسنگی هم نبود... « مهدویت »، فکر واندیشه ای است که اثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین انها، از بین بردن یأس ونا امیدی از پیکره ی اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امید واری به اینده ای روشن وپیامی رهایی بخش به بشر سَر خورده و ستم دیده واینکه روزی یک مرد الهی خواهد امد و انچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید. یک مسلمان، باور قطعی دارد که تنها نظام اجتماعی که می تواند به خواسته های مشروع او به طور کامل پاسخ دهد ونظامی را بر اساس حق و عدالت شکل دهد، نظام زیبای حکومتی اسلام است که شکل کامل ان در عصر ظهور ولی عصر (عج) تحقق خواهد یافت. این، یعنی امید، نشاط وزندگی. این اندیشه انقدر روشن است که حتی برخی از مستشرقان ( نظیر ماربین فیلسوف المانی ) هم بدان تصریح کرده است: «از جمله مسائل اجتماعی بسیارمهم که همیشه { می تواند } موجب امید واری ورستگاری { باشد} همانا اعتقاد به وجود حجت عصر وانتظار ظهور اواست». بنابراین اعتقاد به وجود مقدس مهدی موعود (عج) امید را در دلها زنده می کند. انسانی که معتقد به این اصل است، ناامید نمی شود، چون می داند که یک پایان روشن حتمی وجود دارد...سعی می کند که خودش را به ان برساند3 و از حرکت نمی ایستد بلکه سعی درتحقق بخشیدن آن دارد و ازاین رو در برابر سختی ها وناملایمات تن به شکست نمی دهد. این بزرگترین ره اورد اجتماعی برای بشر درپرتو اعتقاد به مهدویت است. https://eitaa.com/mahdavibavar