دو شب پیش رفته بودم حرم ، صحن غدیر. نشسته بودم رو به روی چایخانه و چای سومم را میخوردم. رفیقم هم کنارم بود و گپ می‌زدیم. عبایم را کنار زدم و تسبیح را از جیبم بیرون آوردم و مشغول جا به جا کردن دانه های آن بودم که چشمم به این فسقلی خورد. دیدم در حال و هوای خودش است و میچرخد و میخندد. به رفیقم گفتم : امیر! خدایی بیا بدزدیمش‌. اما خب متاسفانه همکاری نکرد. بعد از چند دقیقه دیدم این کوچولو زد زیر گریه ، هر چی گشتم دیدم خبری از مامانیش و باباییش نیست! شوکولات و امثالهم هم پیشم نبود... . با حرکات سر و صورت و قیافه کمی آرامش کردم که یکهو باباییش آمد. طلبکارانه ، همراه با کمی چاشنی لبخند به پدرش گفتم : مومن دلت میاد تنهاش گذاشتی ؟ اگه بدزدنش میخای چیکار کنی ؟! که اون بنده خدا هم کمی لبخند زد و گفت اون ما رو گم کرد ما داشتیم نگاش میکردیم .🤦‍♂ مخلص کلام این باشه ک : باباشو گم کرد ، گریه کرد از دوری پدر. تو از دوری پدرت چی می‌کنی ؟ یادشی؟ امام زمان ... #سفرنامه_۳