‌#تلنگر بعضی وقتا جملاتی رو میگیم که ناخواسته از اجرِ خوبیامون کم میکنیم! ‌ مثلا وقتی کسی ازمون صدقه میخواد، میگیم: 🔴ما خودمون جای دیگه کمک میکنیم! 😌 تا بحث قرض دادن میشه، میگیم: 🔴قبلا فلان مبلغ به خیلیا دادم، بهم ندادن! ‌😒 یا مثلا میگیم: 🔴فلانی رو #من به راه راست کشوندم! ‌😎 و... ‌ کافیه تو این مواقع، یاد حدیث #امام_رضا (ع) بیفتیم که فرمودند: ‌ 💚یک كار نيك #پنهانی، با هفتاد کار_نیک [علنى] برابرى مى كند. 💖 (ثواب الأعمال : 213/1) ‌ 💚باید بپذیریم که هر کی به یه جایی رسیده، قبلش #مَنیّت رو توی خودش کُشته. امثال #محسن_حججی ها، شهید طهرانی مقدم ها و احمدی روشن ها رو کسی تا قبل شهادتشون نمیشناخت! 🌷🌷🌷🌷🌷

#من وتو ✍بـہ قــلـــم لــیــلـــے ســلـطــانـــے #قسمت:اول نگاهم رو از ڪتاب فیزیڪ گرفتم و از پشت میز بلند شدم. ڪتاب رو بہ قفسہ ے سینہ م چسبوندم و بہ سمت پنجرہ قدم برداشتم. رسیدم نزدیڪ پنجرہ،پردہ ے سفید رنگ رو ڪنار زدم و نگاهم رو بہ حیاط ڪوچیڪ مون دوختم. آسمون گرفتہ بود،ابرهاے خاڪسترے رنگ جلوے خورشید رو گرفتہ بودن. جمعہ بہ اندازہ ے ڪافے دلگیر بود با این هوا هم بهتر شدہ بود! برگ هاے درخت گوشہ ے حیاط زرد شدہ بود،برگ هاے زرد و نارنجے روے موزاییڪ ها رو پوشندہ بودن. با لبخند بہ منظرہ ے حیاط زل زدہ بودم. خونہ مون تو یڪے از محلہ هاے متوسط نشین تهران بود،پدرم ڪارمند بانڪ و مادرم خانہ دار. و من تڪ دختر و تہ تغارے خونہ،فقط یہ برادر بزرگتر از خودم بہ اسم شهریار ڪہ هفت سال ازم بزرگترہ دارم. خونہ مون ویلایے و یڪ طبقہ،یہ اتاق بزرگتر از دوتا اتاق پایین داشت ڪہ پلہ میخورد. اجازہ ندادم بہ عنوان انبارے ازش استفادہ ڪنن و از سیزدہ سالگے اتاق من شد. بے ارادہ نگاهم بہ سمت خونہ ے سمت چپ ڪشیدہ شد! خونہ ے عاطفہ دوست صمیمیم. آب دهنم رو قورت دادم و روے پنجہ ے پا ایستادم تا توے حیاطشون رو راحت ببینم. _هانیہ! با شنیدن صداے مادرم،صاف ایستادم و ڪمے از پنجرہ فاصلہ گرفتم. بلند گفتم:بلہ! صداے مادرم ضعیف مے اومد:بیا ناهار! آروم پردہ رو ڪشیدم،در همون حین نگاهے گذرا بہ دو تا حیاط انداختم. ڪتابم رو روے میز گذاشتم،بلوز بافت مشڪے رنگم رو مرتب ڪردم و بہ سمت در رفتم. دستگیرہ ے در رو فشردم و وارد راہ پلہ ے ڪوچیڪ شدم. اولین قدم رو روے پلہ گذاشتم،دامن چین دار قرمز رنگے ڪہ تا ڪمے پایین تر از زانوهام مے رسید با جوراب شلوارے مشڪے رنگ پوشیدہ بودم. چون آروم و موزون از پلہ ها پایین مے رفتم چین هاے دامنم آروم تڪون میخوردن و حرڪت موهاے مشڪے رنگ بافتہ شدم با حرڪت چین هاے دامنم همراہ شدہ بود. رسیدم بہ آخرین پلہ،آشپزخونہ با فاصلہ سہ چهار مترے سمت راست پلہ ها بود. دیوارے رو بہ روے راہ پلہ آشپزخونہ و راہ پلہ رو از پذیرایے جدا مے ڪرد. دستے بہ انتهاے نردہ هاے فلزے ڪشیدم و بہ سمت آشپزخونہ قدم برداشتم. آشپزخونہ مون ڪمے بزرگ بود،دور تا دور آشپزخونہ رو ڪابینت هاے چوبے گردویے رنگ گرفتہ بودن. همہ ے دیوارهاے خونہ جز آشپزخونہ ڪہ پوشیدہ با ڪاشے هاے قهوہ اے و ڪرم بودن،سفید بود. پام رو روے سرامیڪ هاے سفید گذاشتم. بخاطرہ لیز بودن سرامیڪ ها و پارچہ ے جوراب شلواریم با احتیاط قدم بر مے داشتم،رسیدم جلوے آشپزخونہ. مادرم ڪنار گاز ایستادہ بود،همونطور ڪہ پشتش بہ من بود گفت:چہ عجب اومدے؟ با تعجب وارد آشپزخونہ شدم و گفتم:پشتتم چشم دارے؟! نگاهے بہ آشپرخونہ انداختم،پدرم و شهریار نبودن. بہ سمت میز غذاخورے رفتم،صندلے چوبے رو عقب ڪشیدم و روش نشستم. _بابا و شهریار ڪہ نیستن! مادرم قابلمہ رو روے میز گذاشت و گفت:یہ ڪارے پیش اومد رفتن بیرون. صندلے رو عقب ڪشید و رو بہ روم نشست. دو تا بشقاب ڪنار قابلمہ بود،یڪے از بشقاب ها رو برداشت و گفت:تو افسردگے نمیگیرے همش تو اون اتاقے؟ همونطور ڪہ قاشق و چنگال از توے ظرف وسط میز برمے داشتم گفتم:نچ! مادرم همومنطور ڪہ غذا میڪشید گفت:چے ڪار مے ڪنے؟ _درس میخونم! ابروهاش رو بالا داد و چیزے نگفت،متعجب گفتم:مردم آرزونشونہ بچہ شون درس بخونہ،منم میخوام از الان خوب بخونم براے مهندسے عمران،صنعتے شریف! شاید حرفے ڪہ زدم براے خیلے ها آرزو و خیال بود اما براے من نہ! مطمئن بودم بهش مے رسم. غیر از درس خون بودن من انگیزہ و الگوش رو داشتم! مادرم بشقاب لوبیا پلو رو گذاشتم جلوم،بو ڪشیدم و با ولع گفتم:بہ بہ! بشقاب را روے برنج ها و لوبیاها ڪشیدم،قاشق رو نزدیڪ دهنم بردم اما قبل از اینڪہ قاشق رو داخل دهنم ببرم صداے برخورد چیزے با شیشہ پنجرہ باعث شد مڪث ڪنم! قاشق رو روے بشقاب غذا گذاشتم و با ذوق گفتم:بارونہ؟! از پشت میز بلند شدم و بہ سمت پنجرہ ے پذیرایے دویدم! مادرم با حرص گفت:هانیہ! چیزے نگفتم و از ڪنار مبل ها رد شدم. پردہ ے پنجرہ ے پذیرایے طرح سلطنتے بہ دو رنگ قهوہ اے تیرہ و شیرے بود. پردہ ے نازڪ شیرے رو ڪمے ڪنار ڪشیدم،با ذوق بہ حیاط نگاہ ڪردم. موزاییڪ ها خیس شدہ بودن. داد ڪشیدم:بارونہ! مادرم تشر زد:خُ ب حالا! پردہ رو انداختم و بہ سمت در رفتم. وارد حیاط شدم. دمپایے هاے سادہ ے سفیدم رو پاڪ ڪردم و رفتم وسط حیاط. سرم رو گرفتم بہ سمت آسمون،دست هام رو بردم بالا. قطرہ هاے بارون با شدت روے صورتم مے ریختن،بدون توجہ شروع ڪردم زیر لب بہ دعا ڪردن! شنیدہ بودم اگہ زیر بارون دعا ڪنے مستجاب میشہ! خواستم دعاے اصلے و آخر رو زمزمہ ڪنم ڪہ صدایے مانع شد!

#من وتو ✍بـہ قــلـــم لــیــلـــے ســلـطــانـــے #قسمت:دوم _آهاے خوشگل عاشق! سرم رو بہ سمت صدا برگردوندم. با حرڪت سرم موهاے بافتہ شدہ ے خیسم مثل شلاق روے شونہ م فرود اومدن. صدا از سمت خونہ ے عاطفہ اینا بود! همسایہ ے دیوار بہ دیوار و صمیمے مون. عاطفہ با خندہ از پنجرہ ے طبقہ دومشون نگاهم میڪرد. جدے گفتم:خجالت ن میڪشے خونہ ے مردمو دید میزنے؟! نچ ڪشیدہ اے گفت و ادامہ داد:هانے دستم بہ همین دامنت! بیا و من و نجاتم بدہ! ڪنجڪاو گفتم:چے شدہ؟ صداے مادرم از خونہ اومد:هانیہ! سرما میخورے،بیا خونہ! بلند گفتم:الان میام! براے اینڪہ بہ عاطفہ نزدیڪ تر باشم بہ سمت تخت ڪنار دیوار رفتم. دم پایے هام رو درآوردم و پاهام رو روے فرش خیس تخت گذاشتم. با این حال قدم تا آخر دیوار نمے رسید و خیالم راحت بود موهام بازہ از اون طرف دید ندارہ! دوبارہ رو بہ عاطفہ گفتم:چے شدہ؟ همونطور ڪہ شال سفید رنگش رو روے سرش مرتب میڪرد گفت:فڪ و فامیلامون اومدن دارن جهاز عطیہ رو آمدہ میڪنن،خستہ شدم. نگاهے بهش انداختم و گفتم:من ڪہ پاسوز توام! بلندتر ادامہ دادم:عاطفہ بیا خونہ ے ما ناهار! عاطفہ بشگنے زد و گفت:عاشقتم. با عجلہ از ڪنار پنجرہ رفت. از روے تخت پایین رفتم،جوراب شلواریم تا بالاے مچ ڪاملا خیس شدہ بود. با اڪراہ دم پایے هام رو پوشیدم. قطعا مادرم اینطورے خونہ راهم نمے داد! چند لحظہ بعد صداے زنگ آیفون اومد. قبل از اینڪہ مادرم از داخل در رو بزنہ بہ سمت در رفتم و در رو باز ڪردم. عاطفہ با عجلہ وارد شد و گفت:برو ڪنار خیس شدم. در رو بستم،دوید سمت خونہ مون،تو همون حین چادر سفیدش ڪہ گل هاے ریز آبے رنگ داشت رو از سرش برداشت و وارد خونہ شد. برعڪس عاطفہ من از خیس شدن خوشم مے اومد. با قدم هاے آروم بہ سمت خونہ رفتم،در خونہ رو باز ڪردم و وارد شدم،در رو بستم اما قبل از اینڪہ وارد پذیرایے بشم جوراب شلواریم رو درآوردم،دمپایے روفرشے هاے مادرم رو پوشیدم و با عجلہ بہ سمت حموم رفتم. بخاطرہ خیس شدن پاهام ڪمے درد گرفتہ بود. جوراب شلوارے رو داخل حموم انداختم. بہ سمت آشپزخونہ رفتم. عاطفہ روے صندلے ڪناریم نشستہ بود و با اشتها هم غذا میخورد هم با مادرم صحبت میڪرد! همونطور ڪہ روے صندلے مے شستم گفتم:خفہ نشے! لقمہ ش رو قورت داد و گفت:تو نگران نباش! مادرم با خوشحالے گفت:بالاخرہ روز عروسے رو تعیین ڪردید؟! عاطفہ ڪمے آب نوشید و گفت:آرہ خالہ جون! فڪ ڪنم ڪمتر از دوهفتہ دیگہ! مادرم با لبخند گفت:ان شاء اللہ! مشغول غذا خوردن شد. عاطفه با آرنج آروم بہ پهلوم زد و گفت:قسمت ما! با اخم ساختگے گفتم:چہ هولے تو! چشمڪے زد و گفت:تو خوبے! اخمم واقعے شد!__ #ادامه دارد 🍃🍃🍃🌹🌹🌹

✨الْحَمْدُ لِله الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ المَعصومین عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ✨ 🔸 سالروز اتمام نعمت و اکمال دین، عید بزرگ الهی و عید همه انبیا و اولیا، عید سعید غدیر را به ساحت مقدس حضرت ولی عصر "عجل الله فرجه" و همه پیروان مذهب حقه، تبریک و تهنیت می گوییم. -#من غدیری هستم. -#بیعت با امام