فرمودند: خدا بر شما واجباتی قرار داد، پس انجام‌شان بدهید، و حدودی معیّن کرد، پس نباید از آنها تجاوز کنید، و از اموری سکوت کرد، و سکوتِ او از جهل و نادانی نیست، پس متعرّضِ آنها نشوید. بندگان خدا هم اینگونه‌اند؛ گاهی درباره‌ی اموری سکوت می‌کنند، ولی سکوتِ آنها از روی جهل نیست، بلکه مبنایی دارد و حکمتی و ثمره‌ای. پس بهتر است مسائلِ مسکوتة را چوخ قوتدالامیاخ. ‌ ‌

مشاجره: منازعه. و شجر را شجر گفته‌اند چون شاخه‌هایش با یکدیگر در نزاع‌اند. تفسیر ابوالفتوح رازی علیه‌الرحمة

‌ «آیا گمان می‌کنی خداوندی که همه‌ی کارهای مردم را به امام زمان علیه‌السلام سپرده است، چیزی را از او پنهان نگه می‌دارد؟» ‌ ‌

‌ و ما مِن يوم نوروز إلا نحن نتوقع فيه الفرج، لأنه من أيامنا، حفظَته الفرسُ و ضيّعتموه ‌

برای من جالب بود، گفتم شما هم ببینید. فَرَنگ را برده به باب استفعال، و ازش مستفرنگان ساخته، به‌معنی غرب‌زدگان. (واعظ خانواده، تاج لنگرودی) ‌ ‌

اما از هرچه بگذریم، در شب اول ماه مبارک رمضان، و بلکه در هر شب و هر روز و هر آن، سخن دوست خوش‌تر است. این أبیات زیبا تقدیم به چشم‌های زیبا و دل‌های نورانی شما ‌ ‌صلی‌الله علیک یا أباعبدالله حسینون عشقینون کیم‌دور حریفی انبیا ایچره؟ حسین‌ تک عشقیده بی‌غلّ‌وغش‌، کامل‌عیار اولسون اگر موسادی، گلسون قتلگاهه بیر دئسون «أرنی» تمنا مَظهری قان‌لُجّه‌سین‌دن آشکار اولسون اگر عیسادی گلسون جلوه‌گاهِ عشقِ جانانه وئریم داری نشان، آماده‌ی وقتِ فرار اولسون اگر نوح ادّعای عشق ائدور، نفرین نه لازم‌دور؟ دعا ائتسون‌ حسین‌تک شیعه‌سین تا رستگار اولسون خلیل‌الله اگر عاشق‌دی، قُوی سجاد تک یانسون نه اینکه نارِ نمرودی دولان‌سون لاله‌زار اولسون تک اسماعیل‌ قانیلن بویان‌ماز دورد آغاج تربت گرک یئتمیش‌ایکی‌ قربان مِنایه رهسپار اولسون مرحوم منزوی ‌

‌ قَالَ رَسُولُ الله صلی الله علیه و آله لِجَابِرِ بْنِ عَبْدِ الله: یَا جَابِرُ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ مَنْ صَامَ نَهَارَهُ وَ قَامَ وِرْداً مِنْ لَیْلِهِ وَ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ کَفَّ لِسَانَهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَخُرُوجِهِ مِنَ الشَّهْرِ فَقَالَ جَابِرٌ: یَا رَسُولَ الله مَا أَحْسَنَ هَذَا الْحَدِیثَ! فَقَالَ رَسُولُ الله صلی الله علیه و آله: یَا جَابِرُ وَ مَا أَشَدَّ هَذِهِ الشُّرُوطَ! ‌

‌ لَـكِ یـٰا مَـنـٰازِلُ فِی ٱلْـقُـلُـوٓبِ مَـنـٰازِلُ.. ‌ ‌

‌ معروف است (بلکه صوت‌اش نیز موجود است) که آیت‌الله ناصری از قول آیت‌الله بهجت نقل کرده که ایشان رفیقی داشته بالای شصت‌سال، که خدمت صاحب‌الزمان علیه‌السلام مشرف می‌شده، و در یکی از این تشرفات از ایشان شنیده که از او سال‌خورده‌ترها نیز ظهور را درک خواهند کرد. الآن مدت‌هاست آقای بهجت از دنیا رفته، و نیز مدتی است که آقای ناصری هم رحلت کرده. عرض‌ام این است که در مقابلِ «کذب الوقاتون» که معصوم گفته است، هیچ سخنی تابِ مقابله و معارضه ندارد. بلکه اگر تمام مسلمین إجماع کنند بر امری که مخالف سخن امام است، تمام مسلمین را باید به دیوار زد، و سخن امام علیه‌السلام را گرفت. ‌

. درست نوشتم؛ سخنِ تمامِ مسلمین را نه، بلکه خودشان را باید به دیوار زد. ‌

. . فرض کنید کلّ یا جلّ‌ِ علمای کنونی شیعه (أعزهم الله) با توجه به شرائط سیاسی و اجتماعی و اقتصادی دنیا به این نظر برسند که ما الآن قطعاً در زمانه‌ی ظهور هستیم و در کمتر از ده‌سالْ امرِ ظهور اتفاق خواهد افتاد. وظیفه‌ی ما طبق صریحِ روایات چیست؟ اینکه العلماء ورثة الأنبیاء، و ما باید از علمای مذهب تبعیت کنیم و در این نگاه‌شان آن‌ها را تصدیق کنیم؟ یا مطابق با کَذِبَ الوَقّاتون بگوییم شما حق تعیین وقت ندارید پس ما شما را تکذیب می‌کنیم؟ این مغالطه‌ای آشکار است که کسی بگوید «تو بیشتر می‌فهمی یا این‌همه علماء و بزرگان؟»، چون صحیح‌اش این است که پرسیده شود «امام صادق علیه‌السلام بهتر می‌فهمد یا علماء و بزرگان؟». بحث ظهور و زمان‌اش البته صرفاً یک مثال است، برای تحصیل و تثبیتِ یک اصل مهم و روشن و بدیهی و فراموش‌شده: سخن امام علیه‌السلام بر سخنِ جمیعِ مَن خَلَقَ الله (کائناً من کان) مقدم است. ‌