🌺 2 واحد «زن در اسلام» . . . 🌱تنها مکتبی که زن را جنس دوم نمیداند نگاه اسلام انقلابی ست. باید برای نگاه اسلام انقلابی به زن ، همین جلسه ی ساده، صمیمی و دبش را مثال آورد. این جا بیت نیست. همین جا که بین زن و مرد حتی دیوار نکشیده اند، بیت نیست. اینجا #سنگر است. مجاهدان اسلام پس از عملیات به جلسه ی «خسته نباشید» #فرمانده رفته اند. اینجا جنسیت در لایه ی دوم معنا و فهم می شود. آنچه مهم است هویت انسانی ست؛ به واسطه ی آن که خدا انسان را از نفس واحد آفریده و این انسان فارغ از جنسیت، رابطه ای دارد با خدا، با وضعیت امروز اسلام، و ولایت. . . . 🌱این تفکر اسلام انقلابی ست که هم، زن را از پستوهای محافظه کارانه ی ظاهراً مقدس بیرون آورد و هم از آن طرف، از دستاویز هوس آلود اندیشه غربی دور نگاه داشت. نه قبول کرد که زن باید در خانه بماند و فقط به فرزندداری و شوهرداری بپردازد. چه اگر این را هم اصل بدانیم ، بدون نگاه تمدنی و جبهه ای به اسلام، زن حتی در تربیت فرزند هم موفق نخواهد بود. یعنی اصلا معلوم نیست فرزندش را به چه جهت و به چه قصدی دارد تربیت میکند. تربیت مقصد دارد هدف دارد جهت دارد. و معلوم نیست شوهرداری اش به نفع کجا تمام خواهد شد. از سویی دیگر، نه زیر بار آن رفت که به بهانه های دروغین آزادی و حقوق برابر، زن را به عرصه های مردانه بکشاند و از زن، مردواره های دیگری بسازد. . . . . 🌱اسلام انقلابی چیز عجیب و غریبی نیست. دارم در مورد تقریر متعالی انقلاب اسلامی از اسلام صحبت میکنم. اسلام حقیقی که انقلاب اسلامی به دنبال آن ست. که نه نگاه سنتی مخلوط با شرع را به زن برای زن می پذیرد و نه نگاه مسموم مدرن را. حقیقت جایگاه زن در اسلام همین است. زن و مرد ، مساوی در تکالیف اجتماعی اسلام، اما نا متشابه. مساوی در رابطه با حکم جهاد اما نامتشابه ( و جاهدو فی الله حق جهاده ). مساوی در نسبت با ولی اما نامتشابه. دوشادوش با مردها در مبارزه در همه عرصه ها اما نامتشابه. هم عرض با مردها در تکالیف اجتماعی اما نامتشابه. . . . . 🌱زن در اسلام همین است که در این جلسه ی ساده می بینیم. بدون هیچ حرف اضافه. زن و مرد هر دو مسئول در پیش برد جبهه اسلام که کمال حقیقی بشر از این مجرا تامین می شود. خواه در عرصه ورزش. خواه عرصه های دیگر #زن #زن_در_اسلام #رهبر #سیدعلی_خامنه_ای #فمینیسم #حقوق_زنان #آزادی #سگرمه 囧 @segerme

🔸بهانه... 🔹چه وقتی که در علم و صنعت بودم، چه الان که دانشگاه تهرانی حساب می شوم،‌ کمتر محافل علمی و جلسات آزاداندیشی درست و درمان دیدم. مناظره ها نوعاً به رجزخوانی و طعنه پراکنی میگذرد تا تبادل حرف حساب. دقیقاً مثل مناظره های ریاست جمهوری. پیروز میدان آن گروه است که بیشتر روی طرف مقابل، نقاشی کند. گاهی هم این میدان، به نبرد فیزیکی مبدل میشود. 🔹این جوزدگی و هوچی گری ها نشان میدهد،‌ دانشجوی امروز، بیشتر از آن که دست اندر کار دانش و معرفت باشد، کنشگر و عمله ی سیاسی است. فقط به درد آن میخورد که شعار بدهد و کادر منوتو و آمدنیوز و مصیح را پر کند. دانشجو اینجا ابزار است،‌ #بهانه است. از خود بیگانه است. 🔹اما از آن مهم تر،‌ ماجرای دیروز #دانشگاه_تهران،‌ بار دیگر نشان داد،‌ #حجاب هم بهانه و ابزار است. قرار نیست حول حجاب،‌ مباحثه شکل بگیرد. بوقچی ها نانشان در هیاهوست. اما هر چه در آتش امر اجتماعی بیشتر بدمند و هر چه پیاز داغ امنیتی بودن آن را بیشتر کنند،‌ جمع بندی یا اجماع سخت تر خواهد بود. هر چه جلوتر برود، حل مسأله هم سخت تر خواهد شد. اینجا قانون پوشش هم به خودی خود موضوعیت ندارد. مسأله توفّق و فتح سنگر به سنگرهای جمهوری اسلامی است. 🔹پس بهانه ها تمام نشده. غرض از همه ی اینها، براندازی ست. غایت همه جهتگیری ها نفی جمهوری اسلامی است و اینجا #زن هم ابزار است و بهانه... بار دیگر ثابت شد آنها وقتی می گویند #حقوق_زنان، منظورشان برخی زنان است، و بخش دیگر زنان شایسته مشت و #لگد هستند. #آزادی یعنی آزادی خودشان و حتی برای حفظ ظاهر هم حاضر نیستند اعتراضشان را مسالمت آمیز نشان بدهند. 🔹دانشجو،‌ چپی یا راستی، لیبرال یا حزب اللهی در محیط آرامش بلدند مباحثه کنند و سنگهایشان را از هم وا کنند. اما در شرایط التهاب و گرد و غبار،‌ محصول یک چیز است: تحریک گسست های اجتماعی و زمینه چینی برای جنگ و تقابل داخلی. چه فیزیکی و چه روانی، یعنی تولید هر چه بیشتر نفرت... 囧 @segerme

چگونه فمینیست نباشیم؟! من اعتقاد ندارم هر کس که تابلوی دفاع از #حقوق_زنان را به دست گرفت و در فحوای کلامش نحوی از اعتراض خوابیده بود، به قرائت های فمینیستی متعلق است. فمینیسم، به ویژه در دوران پسامدرنش کم درگیر تکثرات نشده است؛ آن قدر که به راحتی نمیتوان از آن برای برچسب زدن استفاده کرد. به نظر هم می رسد این خط کشی ها و وصله زدن ها بیشتر برای عرصه ی سیاست مناسب باشد تا بستر دانش. اما برای برائت از سویه های فمینیسم باید ابتدا سنت حکمی معرفتی خود را مشخص کرد. فمینیسم نبودن اگر به معنای هر چیزی بودن و هر چیزی گفتن و التقاط است، که هر یک از ما برای خودمان مکتب های یک نفره هستیم با تعدادی فالوور که کم و بیش قبولمان دارند. نمی شود همان موقع که فاقد تخصص در فقه و اصول هستیم، فقه، فقها و صاحب نظران را عقب مانده تلقی کنیم، چه اگر واقعا هم این چنین باشد این مدعا را باید برای اهلش فروگذاشت. نمی شود گزاره های مدرن را در بسته بندی های گزینشی از روایات تزئین کرد و یا با گزیده خوانی از بیانات امام و رهبری و سایر علما، غسل میت داد. نمی شود رهبران جنبش های فمینیستی و جوادی آملی و مطهری را سر یک سفره نشاند. باید با شناسنامه های اصیل و شفاف وارد بحث های این چنینی شد. اما مع الاسف حوزه مباحث نظری در این عرصه آلوده است. جای پا در این عرصه به طرز غیرمنصفانه ای شیب دار است و رویکردهای سنت ستیزانه غلبه دارند. در شرایطی که تبیین مواضع اسلامی از هویت و حقوق زن دائماً در معرض اتهامات سنت گرایی و واپسگرایی، محافظه کاری و تحریف است، تبادل نظر به سرعت به دعواهای استادیومی تغییر کاربری میدهد. یک جنبه اش این است که روشنفکران و پژوهشگران با مواضع گرایشی شخصی وارد میادین بینشی می شوند؛ در حقیقت این گرایش ها و تمایل ها هستند که صحنه ی علم را مدیریت میکنند و در این شرایط مباحث مفصل انسان شناختی، جهان بینی و ایدئولوژیک به مجادلات عوامانه ی اینستاگرامی تقلیل می یابد. و از سوی دیگر بحث ها بدون اجماع در لایه های بنیادین معرفت و از مجادلات کف صحنه و روزمره آغاز می شود که هیچ گاه نتیجه یکسان به دست نمی دهد. قبل از هر چیز باید معیارها را مشخص کرد. قبل از اعلام موضع در مورد سنت، تفاوت های جنسیتی، حضور اجتماعی، و جزئیات هویتی و حقوقی دیگر باید در بنیادین ترین سطوح بحث بنا را بر مداقه و مباحثه گذاشت. حوزه زنان نیاز به تلاشهای علمی دارد و تنها در این صورت است که کنش علمی کرده ایم و به این ترتیب است که از گزاره های زرد روزنامه نگارانه دور شده ایم. 囧 @Segerme