✅ عرضی با عزیزان فعال در تشکل‌های دانشجویی انتخاب قالب برنامه‌های علمی، نیازمند این است که نسبت به شرایط روز مشرف باشیم. عزیزان تشکلی معمولا در ایام حوادث در برنامه‌های خود به قالب‌هایی نظیر میزگرد و مناظره رو می‌آورند. من فکر می‌کنم این قالب‌ها مناسب روزهایی است که ما دو یه چند چارچوب نظری متقن موجود داریم و در شرایط انتخاب هستیم. میخواهیم عیار هر چارچوب نظری و ایده‌های عملیاتی‌اش را بدانیم و درنهایت به یکی حق بدهیم. مثلا در مورد مذاکره با آمریکا، ما نیاز داریم بدانیم هر مبنای فکری در این خصوص موضعش چیست. این جا می‌شود از قالب مناظره یا میزگرد استفاده کرد. اما گاه ما در شرایطی قرار داریم که باید با چراغ به دنبال یک چارچوب نظری بگردیم تا اولاً برای ما بصیرتی فراهم آورد و سپس بتوانیم بر مبنای آن راجع به بایدها و نبایدهای آینده گفتگو کنیم. در این شرایط (که من این را شرایط کنونی می‌بینم) نباید با فرمت‌های ساندویچی یا هیجانی امکان تولد و خلق چنین چارچوب‌هایی را سلب کنیم. در این روزها نیاز داریم حرف‌های تفصیلی بشنویم. نیاز داریم ارائه‌های جامع‌تر با صغری و کبری‌اش را بشنویم. در خصوص حجاب و بسیاری مسائل مربوط به زنان ما در نقطه‌ی یافتن #راهکار و سیاست نیستیم! بلکه پیش از نیازمند کشف راهبرد و باز پیش از آن نیازمند تدوین یک چارچوب نظری هستیم. لذا این روزها پیشنهاد من این است که جلسات دانشجویی سیاق ارائه‌محور با رویکرد نقد و تکمیل چارچوب‌ها بگیرند و رویکرد تعمق و تولید را جایگزین رویکرد «گفتگو برای گفتگو» کنیم. @Mahdi_Takallou