شعار زن زندگی ازادی را یک مشت کاسب سیاسی طراحی کردند یک مشت کاسب هوس تکرار کردند و در نهایت یک مشت کاسب اقتصادی سودش را بردند یک مشت جاهل هم آلت دست این میدان شدند فرآیند همه فتنه های عالم همین است از فراعنه سیاسی اغاز میشود وبه قارون های اقتصادی ختم میشود. بازیگرانش نیز جاهلان اند . پ.ن: لعنت به این کاسبی تان #بردگی #هرزگی #زن_زندگی_آزادی @mahdian_mohsen

چرا روسریت رو برنمی داری؟! @mahdian_mohsen

⭕️پیشنهادی به ناجا درباره کشف حجاب 1⃣یکم. درباره حجاب دو سوال برای این روزها قابل طرح است. سوال اول اینست که چرا کشف حجاب داریم؟ اما سوال دوم اینست که چرا کشف حجاب نداریم؟ توضیح می دهم. تمرکز این متن برخلاف تصور رایج روی کشف حجاب نیست و بلکه روی حفظ حجاب است. سوال ساده است. این روزها که از عدلیه و نظمیه خبری نیست؛ چرا مردم کشف حجاب نمی کنند؟ مطابق نظرسنجی همشهری 79 درصد پاسخ دهنده ها معتقدند حتی اگر الزام قانونی هم نباشد باز هم حجاب شان را برنمی دارند. 7 درصد هم پاسخ ندادند و اظهار تردید کردند.  2⃣دوم. مردم ما متدین اند. جامعه ما ایمانی است. بانوان ما در هر سطحی از حجاب آنرا حجاب می دانند. ولو در مصداق اشتباه کنند. به سخن ساده تر فردی با حجاب عرفی هم خود را با حجاب می داند و حاضر نیست مقابل خدا و دین او صف بکشد. ضدانقلاب جاهل تصور می کرد شل حجابی در ایران یعنی تقابل با نظام؛ تقابل با دین. از این جهت تصور کردند اگر الزام حجاب برداشته شود مردم به یکباره کشف حجاب می کنند. حال آنکه حجاب در ایران امری فطری و از سر حیا و عفاف است. بدحجابی به معنای متعارف نیز از سر سبک زندگی غربی است نه خدای نکرده فرهنگ بی حیایی و بی عفتی. از همین رو پروژه ضدانقلاب شکست خورد. تا آنجا که یک روز به خود آمدند و متوجه شدند که همین بدحجاب ها مقابل آنها ایستادند. امروز هم برخلاف تصورشان می بینند که مردم حجاب شان را حفظ کردند و محلی به اینها نمی دهند. تا حالا می گفتند مردم حجاب نمی خواهند و مدعی رفراندوم بودند و الان متوجه شدند اکثریت مردم خواهان حجاب اند. با این توضیح برهنگی و کشف حجاب تعرض به حقوق اکثریت است. روشن است. 3⃣سوم. تا اینجا مشخص شد جامعه ما عفیف و باحیاست. حالا یک سوال مطرح است. اگر برداشتن الزام حجاب سهمی در بی حجابی ندارد، چرا اصرار داریم قانون حجاب اعمال شود؟ پاسخ ساده است. علت اینست که ماجرا به اینجا ختم نمی شود. فرهنگ به مرور زمان تغییر می کند. اگر از آن صیانت نشود هیچ دلیلی ندارد فردا بهتر از امروز باشد. بنابراین نه اینجا و بلکه هرجای عالم برویم بالاخره یک مرزی برای حجاب قرارداد می شود و قانون از آن صیانت می کند. اساسا هیچ آدم عاقلی، تاکید می شود هیچ عاقلی اعمال قانون در مساله حجاب را مطلقا نفی نمی کند. مگر جریان هوسران و هرزه ای که همین ها نیز اگر پایش برسد برای خود و خانواده شان نسخه دیگری دارند. اما سوال اینجاست که حد و مرز الزام قانون کجاست؟ اینجاست که قانون شرع و عرف را توامان می بیند. 4⃣چهارم و اما یک پیشنهاد: نظمیه و عدلیه از انفعال خارج شوند. مساله حجاب مساله اول ما نیست اما قرار هم نیست اگر مساله ای اولویت نداشت مورد بی اعتنایی قرار گیرد. حجاب جزئی از دین است. حکم ضروری حق است. منطقا لازمست در کنار اقدامات فرهنگی و آموزشی، ساز وکار تذکر و نهی از منکر قانونی نیز طراحی شود. یک راه پیشنهادی اینست که ناجا خانم های معتقد، با انگیزه و با سعه صدر را در شهر مامور کند تا تذکر دهند. به هیچ ون و یا هیچ برخورد فیزیکی نیز نیاز نیست. کافیست بانوان پلیس مجهز به دوربین باشند. هرجا برهنگی و هرزگی و کشف حجاب دیدند کافیست تذکر لسانی دهند. اگر اصلاح شد که اغلب می شود هیچ و اگر اصلاح نشد بعدا متخلف به دستگاه قضائی فراخوانده شود و بدوا تعهد شفاهی و در مرحله بعد کتبی و در نهایت جریمه شود. حد و مرز تذکر را هم شورای عالی انقلاب فرهنگی تعیین کند که ناجا از برخوردهای سلیقه ای برحذر شوند. ✅خلاصه اکثریت مردم ما ایمانی اند و اهل دین و معنویت و اخلاق.  هیچ کجای دنیا آزادی عده ای حق تعرض به حقوق اکثریت ندارد؛ اینم استدلال حقوق بشری. استدلال دینی و قانونی اش بماند. لطفا اقایان مسوول به حکم مردم سالاری یا دموکراسی یا هرچه اسمش را می گذارند، قانون را اجرا و از خواست اکثریت صیانت کنند. @mahdian_mohsen

🔴مراقبت این علائم در خود باشید در آرامش و با طمانینه به درون خود رجوع کنیم و ببینیم امروز ذهن مان مشغول چه خبرهائی بوده است و این خبرها چه میزان اهمیت دارند. 👈حالا به این چند سوال فکر کنیم. 1⃣یکم. آیا هر خبر مثبتی را با یک برداشت تلخ و منفی بازنمایی می کنیم؟ 🔸مثلا خبر توافق با یک کشورهای همسایه را شنیدیم و بعد در رقابت حزبی و جناحی این دولت و آن دولت آنرا روایت کردیم؟ 🔸یا اینکه خبر کمک ایران به مردم زلزله زده ترکیه وسوریه را شنیدیم و آنرا با این ادعا که از کمک به زلزله خوی کم گذاشتند مورد انتقاد قرار دادیم؟ 2⃣دوم. آیا در کنار هر خبر مثبتی دنبال یک خبر حاشیه ای و منفی هستیم؟ 🔸مثلا خبر آبگیری دریاچه ارومیه را بعد از سالها شنیدیم و با ادعاهایی شبیه اینکه تامین این آب به معنی خشک کردن جای دیگری است این خبر را نادیده گرفتیم؟ 🔸و یا خبر پادرمیانی چین در توافق ایران و عربستان را رها کردیم و روی کافر بودن چین متوقف شدیم؟ 3⃣سوم. آیا از آن دسته ایم که خبر منفی را چندین برابر بزرگنمایی و به نظام تعمیم می دهیم؟ 🔸مثلا خبر مسمومیت را می شنویم و آنرا پروژه نظام برای محدود کردن دختران تلقی می کنیم؟ 🔸یا خبر برخورد غلط یک لباس شخصی با متهم را به حساب دستگاه نظمیه و امنیه کشور می گذاریم؟  4⃣چهارم. آیا اصلا میتوانیم خبرهای مثبت را ببینیم؟ 🔸مثلا خبر رفع مشکل آب شرب بوشهر با طرح آب‌شیرین کن را شنیدیم؟ 🔸یا خبر افتتاح فاز 14 پالایشگاه پارس جنوبی به عنوان ایرانی ترین فاز این مجتمع گازی را دیدیم؟ 🔸یا پروژه ابرسانی به کردستان و حل مشکل آب خوزستان با پروژه غدیر مورد توجه مان بود؟ 5⃣پنجم. آیا در کنار اخبار منفی خبرهای مثبت در همان حوزه را می بینیم؟ 🔸مثلا اخبار مهاجرت را رصد می کنیم اما بازگشت 2700 نخبه و حل 300 مساله اصلی کشور توسط انها را پی گیری نمی کنیم؟ 🔸یا اینکه خبر دلار 60 هزار تومانی  بی تاب مان می کند و زمین و زمان را در آن مقصر می دانیم اما سقوط دلار را خیالی و غیر واقعی می بینیم و حواله می دهیم به نقاط موهوم؟ 6⃣ششم و بدتر اینکه نعمت ها و داشته های تان را به تمسخر می گیریم؟ مثالش بماند 7⃣هفتم. آیا اعتماد به نفس بیان خبرهای خوب را داریم؟ 🔸مثلا خبر توزیع کالابرگ و بازگشت قیمت کالاهای اساسی به سال 1400 را دیدیم و نگفتیم؟ 🔸آیا کشف لیتیوم به عنوان یک دستاورد علمی جدید در حوزه انرژی و یا تولید موشک هایپرسونیک را دیدم و حاضر نشدیم آنرا توزیع کنیم؟ 8⃣هشتم و سوال آخر؛ آیا به شنیدن اشکالات و ضعف های دشمنان مان بی تمایلیم؟ 🔸مثلا اگر از مابخواهند درباره شکستن پروژه ایران هراسی آمریکا در منطقه و شکست پروژه براندازی ایران توسط غرب سه خط بنویسیم، برای مان میسر است؟ اساسا تمایل داریم؟ 👈اگر این نشانه ها را در خود داریم حتما به بیماری خودخوارپنداری گرفتاریم. مهم نیست این بیماری را چه صدا می زنیم. مثلا ممکن است اسم خود را آرمانخواه بگذاریم اما این آرمانخواهی که بی اعتنا به واقعیت ها و دارایی های یک ملت است افسانه ای توهمی وخیال انگیز بیش نیست. نام این بیماری مازوخیسم سیاسی است. متاسفانه باید بگویم رسانه های سادیسمی ضدانقلاب که از تحقیر ملت ایران لذت می برند روی مازوخیست های داخلی که از تحقیرشدن لذت می برند حساب ویژه باز کردند. ✅اما درمان؛ 👈این 3 دسته عامل را مراقبت کنید 1⃣الف. مراقبت کنیم رقابت های سیاسی و جناحی باعث نشود موفقیت ها را نبینیم. 2⃣ب. مراقبت کنیم سیاه نمائی های رسانه ای که صرفا به دنبال کاسبی لایک و دیده شدن هستند گرفتار بدبینی مان نکند. 3⃣ج. مراقبت کنیم پروژه یاس افکنی دشمن باعث نشود واقعیت های امیدآفرین را نبینیم و یا گرفتار بزرگ نمایی خطاها شویم. @mahdian_mohsen

⭕️دیکتاتورها جز از هرزه ها یارگیری نخواهند کرد. متحد راهبردی مستکبرین تنها و تنها مسلوب الاراده ها هستند. اینم سرنوشت انقلاب پوشالین شان. تمام @Mahdian_mohsen