سلام عزاداری‌هاتون قبول🏴 همه‌ی ما تو این ایام، درگیر احساسات ناشی از اغتشاشات بودیم. یه عده کف میدون و بیش‌تر و یه عده هم توی خونه و کمتر. و دوباره به همه‌ی ما تو این ایام، ضربه‌ها و آسیب‌های این اغتشاشات رسیده، یکی کم‌تر و یکی بیش‌تر. تو این چند روزه هم که همه پیگیر اتفاقات و حوادث کشور بودیم، من چند سری یادداشت با موضوع #آسیب‌های_اغتشاشات نوشتم که خواستم تو کانال‌های تلگرام و ایتا منتشر کنم اما به‌خاطر غلیان فراوان احساسات (که ناشی از اغتشاشات هست) فعلاً دست نگه داشته بودم تا کمی تب این احساسات بیاد پائین و به دور از حواشی، بتونیم نگاهی منطقی به این حوادث داشته باشیم و با این آسیب‌ها مواجه بشیم. بنابراین ان‌شاءالله از امروز، این یادداشت‌هارو به مرور منتشر می‌کنم. لطفاً بعد از خوندن، تو خونده شدنش هم کمک باشید. دمتون گرم ✋🏻 یاعلی

#آسیب‌های_اغتشاشات 📝 یادداشت اول اولین یادداشت تعلق می‌گیرد به اولین و به‌نظر این قلم‌زن، مهم‌ترین #آسیب_اغتشاشات. یعنی آسیبِ از میان رفتن جان‌ها. از میان رفتن جان‌ها (از هر طیف) موجب خسارت معنوی برای خانواده و خسارت مادی برای کشور است. پدر، مادر، دختر، پسر، همسر و بستگانی که عزیزجان و پاره‌ی تن‌شان را از دست می‌دهند، صاحبان این خسارت معنوی هستند که هرگز قابل جبران نیست. برای کشور و حکمرانی هم که مردم، سرمایه‌های آن هستند خسارتی بس سخت و ضربه‌زننده است. تصور کنید از میان رفته، با کرور کرور آرزو و آمال مادر و شوق پدر رشد می‌کند و به کسوت همسر در می‌آید و با ذوق پدر یا مادر می‌شود و می‌خواهد شیرینی زندگی در کنار عزیزان‌ش را بچشد که ناگهان آن هنگام که برای خرید روزانه‌ی منزل خارج می‌شود، روح هم از بدنش خارج می‌شود و به سبب اغتشاشات، جان شیرینش از بدن جسمانی فارغ. این خسارت با هیچ ریال و دلار و دیناری قابل جبران نیست. چراکه جان عزیز است و فقط یک‌مرتبه! خسارت این جانِ از میان رفته برای حکمرانی هم است، آن‌جا که این جان مسئولیتی در اجتماع نیز دارد، مدیری، وکیلی، کارمندی، پلیسی، کارگری در این جامعه است و در حرفه‌ی خود زحمت را از دوش دیگر مردمان بر می‌دارد؛ اما ناگه دیگر نیست. سال‌ها باید بگذرد و عقربه‌ها به دنبال یکدیگر بِدَوَند تا جان دیگری در حد او تجربه کسب کند و حرفه بیاموزد تا جای آن پُر شود. بدا که در این کیان، نرخ زاد کم است و نرخ ممات کثیر. خلاصه آن‌که جان شیرین آدمی به صرف هیجانی لحظه‌ای و بدون منطقی در میانه‌ی اغتشاشات، خونی می‌شود در جوی خیابان شهر و تمام. و در این فجازی و آن حقیقی، خداوندگار نگذرد از آن که می‌گوید: هزینه باید داد و جان آدمی را هزینه می‌شمارد نه سرمایه... تمام/ این آسیب، اولین و به گمان قلم‌زن، مهم‌ترین آسیب‌های اغتشاشات است که سرمایه‌ای غیرقابل جبران پَر می‌کِشد. تا نوشتن از آسیب‌های بعدی، منت گذارید و این یادداشت را فکر کنید و دیگران را اول به #خواندن و دوم به #فکر_کردن دعوت کنید🍃 📥 @mahdiizadi_ir

#آسیب‌های_اغتشاشات 📝 یادداشت دوم ایجاد دودستگی و شکاف اجتماعی بین افراد جامعه، دومین #آسیب_اغتشاشات است. اغتشاشات (فارغ از اینکه حق با کدام طرف این گیسکِشی باشد) میوهای کرمخورده ثمر میدهد به نام شکاف و دودستگی. میوهای که بذر آن در اوایل اعتراضات و با شاخ و دندان نشان دادن طرفین به دیگری کاشته میشود و در اوج صفکِشیهای خیابانی، رشد میکند و به ثمر میرسد. میوهای که تلخیش کام تمام جامعه را زهر میکند و ضررش، بدن کشور را بیمار میکند. حتی پس از پایان اغتشاشات، این میوه تا مدتها در ابدان طرفین باقی خواهد ماند و دلهارا از صاف شدن مانع میشود. پیامد این میوهی جهنمی، میشود نشنیدن حرفهای دیگری، آسیب مادی و معنوی به طرف مقابل به نیت زخم زدن نه اصلاح. پیامدهایی که جامعه را از حرکت به سمت جلو باز نگاه میدارد و آن را درگیر زخم زبان و نیش و زخم به طرف دیگر میکند. پیامد دیگر این میوهی منحوس، پررنگی نقاط اختلاف و کمرنگی نقاط اشتراک جامعه میشود. پررنگی که خواست دشمن قسم خورده است و کمرنگی که تمنای دشمنِ دوست‌نماست. آن هنگام که پررنگی و کمرنگی نمایان شد، وقت پُر کردن آن شکاف است. و چه پُرکردنی بهتر از نفرت برای دشمن؟! مع الأسف می‌بینیم که برخی دوستان هم در این آتش دودستگی می‌دمند و شکاف را عمیق‌تر می‌کنند. از دشمن انتظاری نیست اما از دوست چرا... تمام / تا نوشتن از آسیب‌های بعدی، منت گذارید و این یادداشت را فکر کنید و دیگران را اول به #خواندن و دوم به #فکر_کردن دعوت کنید🍃 📥 @mahdiizadi_ir

سلام و ارادت🌺 پوزش بابت وقفه‌ی ایجاد شده در انتشار یادداشت‌ها، ان‌شاءالله یادداشت سوم از سری یادداشت‌های #آسیب‌های_اغتشاشات، تا پایان امشب منتشر خواهد شد😊

#آسیب‌های_اغتشاشات 📝 یادداشت سوم سومین #آسیب_اغتشاشات (که با فاصلهای تقریباً یکماهه از دو آسیب قبلی منتشر میشود) آسیب نگاه امنیتی حاکمیت به حوادث و اتفاقات بعدی است. در جوامع مدنی، وقتی تجمعات اعتراضی جایش را به تهاجمات اغتشاشی میدهد، نگاه مدارا کنندهی حاکمیت بهصورت خودکار به رفتار امنیتی شیفت میشود، فرقی هم ندارد که این حاکمیت تحت لوای اسلام باشد یا بلاد کفر اِمریکا. حکم اغتشاش مشخص است و مدارا با آن حماقت! اما آن‌چه که آسیب لابدّ منه این رفتار است، تسلط نگاه امنیتی به هرگونه اصلاح، تجمع، گردهمایی یا حتی دورهمی است. در میانه‌ی این اغتشاشات، اگر فردی، گروهی، یا حتی حزبی داعیه‌ی اصلاح یا حتی گفت‌و‌گوی طرفینی یا برپایی مناظره داشته باشد، باید مارپیچ نگاه امنیتی بر سرتاسر کشور را تحمل و از گردنه‌هایش به سلامت عبور کند. در این میان، تقصیری هم بر گردن امنیت‌سازان نیست؛ چراکه در هنگامه‌ی غبار، باید دست به عصا حرکت کرد و به هر حرکت هر جنبده، بدبین بود إلّا این‌که خلافش ثابت شود. وقتی به پلیس و بسیجی و حتی زن و بچه‌ی مردم عادی خیابان‌ها رحم نمی‌شود و همه در معرض گلوگله‌های خصم هستند، کارکترهای واقعی سریال گاندوهم مجبورند که عینک بدگمانی بر چشم بزنند و لبخند از روی لب جمع کنند تا بتوانند کشور، مردم و اصول را از این گردنه‌ی مه‌آلود به ساحل امنیت برسانند. حال شما، خواننده‌ی این متن ردای قضاوت به تن کنید و چکش عدالت به دست بگیرید و قضاوت کنید که امنیت‌سازان را گناه است یا امنیت‌سوزان؟! تمام/ تا نوشتن از آسیب‌های بعدی، منت گذارید و این یادداشت را فکر کنید و دیگران را اول به #خواندن و دوم به #فکر_کردن دعوت کنید🍃 📥 @mahdiizadi_ir

سلام تا الآن سه یادداشت با موضوع #آسیب‌های_اغتشاشات در کانال‌های ایتا و تلگرام منتشر شد. لطف کنید داخل شخصی نظرات‌تون رو بفرمائید 🌹

#آسیب‌های_اغتشاشات 📝 یادداشت چهارم چهارمین #آسیب_اغتشاشات که خواسته یا ناخواسته دامن تمام ایران را می‌تواند بگیرد، امیدواری به اثرگذاری فشارها و تحریم‌هاست. چرا؟! چراکه نقطه‌ی اوج اثرگذاری فشارها آن‌سان است که خصم ببیند ایرانی با ایرانی در نزاع است، زیرا نزاع است که اتحاد را از بین می‌برد و اتحاد رمز تاب‌آوری در مقابل فشارها و شکستن زنجیر تحریم‌هاست. برای همین پیاده‌نظام بی‌وطن، دستور می‌گیرد که اتحاد را خراش بیاندازد. به هر خراشی، چه خراش دینی باشد، مثل شیعی و سنی؛ چه خراش قومی باشد، مثل کرد و بلوچ؛ چه خراش ظاهری باشد، مثل محجبه و شل‌حجاب و چه خراش‌های دیگر. فقط ابزار خراش متفاوت است؛ اما مقصود یکی‌ست: خراش اتحاد. اتحاد یک امت اگر زخم شود، محل تجمع موریانه و کرم و حیوانات موزی‌ست تا از آن زخم، چرکی پدیدآورند که تمام بدن را بگیرد و از پای بیاندازد. زین سبب است که بی‌وطن‌ها، خراش می‌اندازند و اتحاد را زخمی می‌کنند تا دشمن موزی، این زخم را کثیف کند و هم بزند تا چرک بالا بزند و تمام مام وطن را در برگیرد. پس اگر می‌بینید که حیوانات رسانه‌ای دشمن نظیر بی‌بی‌سی یا ایران‌اینتل‌نشنال دارند بلوچ بلوچ یا سنی سنی یا شل‌حجاب شل‌حجاب می‌کنند، بدانید که دنبال زخمی کردند هستند تا تحریمِ بیش‌تر و فشارِ مضاعف بر دوش این ملتِ آزادی‌خواهِ اسلام‌جو بنشیند و کمر بشکند. و در همین هنگام است که عقل وطنی ندا سر می‌دهد: دست یکدیگر بگیرید تا زخم نشود این مام وطن! پایان / تا نوشتن از آسیب‌های بعدی، منت گذارید و این یادداشت را فکر کنید و دیگران را اول به #خواندن و دوم به #فکر_کردن دعوت کنید🍃 📥 @mahdiizadi_ir