📌زندگینامه مختصر #حاج_حسین_یکتا محمدحسین حسینی‌یکتا متولد ۱۳۴۶/۹/۶ در #قم است. 🔰دهه اول عمر وی از سال ۴۶ تا ۵۶ به کودکی و در قم و کوچه پس کوچه‌های خاکفرج و خیابان چهار مردان گذشت. دنیای کودکی و بازی‌هایش همسایه دیوار به دیوار بانو و حرم پر از مهربانی‌اش بود. با همبازی‌هایش از مغازه پدر تا میدان آستانه و از بازارچه شیخان تا آخر گذرخان مسابقه می‌داد و روزی چند بار این کودکانه‌ها را مشق می‌کرد. 🔰آغاز دهه دوم عمرش در سال ۵۶ با روزهای انقلاب رنگ هیجان به خود گرفت و پایش را به #انجمن_اسلامی مسجد صاحب الزمان محله خاکفرج باز کرد. شد رفیق گرمابه و گلستان جعفر، پسر #آیت_الله_احمدی_میانجی. دهه‌ای که با انقلاب شروع شود اگر با جنگ و جبهه تمام شود خیلی عجیب نیست. پسربچه‌ای که عاشق صحنه انفجار کوکتول مولوتوف بود چند سال بعد اسلحه به دوش مقابل دشمن بعثی ایستاد و در عملیات‌های والفجر ۳ و ۴، بدر، والفجر ۸ ، کربلای ۱ و ۴ و ۵ و نبرد دریا، شاهد یک شبه مرد شدن خودش و همبازی‌های دوران کودکی‌اش بود و سخت‌تر از آن شاهد پروازشان. 🔰دهه سوم از سال ۶۶ تا ۷۶ با تلخی قطعنامه شروع شد. پایان دهه سوم با رحلت امام از آغازش تلخ‌تر بود. روزهای خداحافظی از جبهه و بازگشت به زندگی شهری. دوباره هم گام پدر به مغازه رفتن و کمک کردن. ورود به #مدرسه_علمیه_معصومیه و چشیدن طعم #طلبگی. راه اندازی گردان حضرت معصومه با همرزمانش در مدرسه. شروع فعالیت‌های فرهنگی و سفر به بعضی از کشورهای منطقه جهت ارتباط‌گیری با دیگر مسلمانان. 🔰دهه چهارم از سال ۷۶ تا ۸۶ روزهای حضور در دانشگاه‌ها و #روایتگری از روزهای جنگ و آغاز راه پر نورِ #راهیان_نور. راه‌اندازی موسسه طلایه داران نور و مجموعه‌های تابع، همچون ستاد راهیان نور شهید صیاد و شهید نادر مهدوی و شهید آوینی. سازماندهی خادمین در بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس. راه‌اندازی و دبیری ستاد مرکزی راهیان نور کل کشور. 🔰و اما دهه پنجم از سال ۸۶ تا ۹۶ گذراندن روزهای پر التهاب #فتنه۸۸ و راه‌اندازی جبهه فرهنگی انقلاب تحت عنوان بنیاد فرهنگی خاتم الاوصیا و کمک در شکل‌گیری سازمان اوج و سراج و شبکه تلویزیونی افق. راه اندازی بنیاد کرامت امام رضا (علیه آلاف تحیه و الثناء) در آستان قدس رضوی. در نهایت راه‌اندازی جمعیت امام رضایی‌ها جهت محرومیت‌زادیی، هدایت کمک‌های خیرین و یاری‌رسانی به آسیب دیدگان حوادث طبیعی مثل زلزله و سیل. به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است…