آن روزها چهار سالش بود، مادر بیمارش را نگاه‌ میکرد، و با بغض در کنار اسماء زانو‌ی غم بغل گرفته بود. مادر او را صدا زد و‌ نزدیک رفت. فرمود: دخترم؛ این دو بقچه اى كه به تو میسپارم، يكى متعلق به دختر ابوذر غفارى است، و ديگرى برای خودت است! پیراهنی در آن گذاشته‌ام؛ مال حسین‌علیه‌السلام است! زینبم؛ آن را نگهداری کن، و بدان زمانی كه این پيراهن را از تو طلب کرد، زمان وصل و همراهى شما، به پایان رسيده است... | بحرالمصائب‌،ج۳،ص۴۵_۴۶ #اباعبدالله