امشب، شبِ جشنِ مفعول‌صفت‌هاست. آن‌ها که مفعول بودن جلوی ارباب را قبول کرده‌اند، از آن لذت می‌برند و دوست دارند همه مثل آن‌ها فاتحه عزت‌شان را بخوانند و به پیشگاه ارباب آن‌ها سجده کنند. امشب شب جشن آن‌هایی است که هویت‌شان بردگی است. برده اختیارِ خوشحالی و ناراحتی خودش را ندارد. خوشحالیِ ارباب خوشحالی اوست و غمِ ارباب هم غم او. حاضر است دست در دستِ ارباب، در غمِ جمعیِ مردمِ کشورش قهقهه بزند و پایکوبی کند. در جشنِ پیروزی ارباب، او رقاص و ملیجکِ ماجراست. ما اما در پیروزی و شکست، غم و شادی، سختی و آسانی، خودمان هستیم نه ضمیمه‌ی ارباب‌هایِ ریز و درشت. ما -بازنده یا برنده - رقیبِ ارباب آن‌ها هستیم‌. مفعول‌صفت‌ها ضمیمه‌ی ارباب‌‌شان هستند و ما هویتی مستقل. اگر می‌بازیم خودمان می‌بازیم، بردمان هم برای خودمان است. بعد از شکست دست روی زانو می‌گذاریم و بلند می‌شویم و باز می‌جنگیم. اینجا اصلِ قصه، آزاد و رها جنگیدن است؛ پیروزی و شکست فرع ماجراست. آزاد و رها از بندِ ارباب شکست خوردن، سگش شرف دارد به پیروز شدن در لباس بردگی. بارِِ ناراحتی و غمِ «وطن» را کشیدن، سگش شرف دارد به خوشحالی و جشنی که مقدمه‌اش قبولِ خیانت به میهن و «بی‌وطنی» است. وقتی صدای پایکوبیِ برده‌ها در جشنِ پیروزیِ ارباب‌‌شان می‌آید، غمِ آزادانه باختن، پلاک شرافت است، سند افتخار است. 🆔 @naneveshteha

چالش جذابی است. اعتصاب کنند ببینیم بود و نبودشان چقدر برای جامعه لازم و ضروری است؟ ببینیم اگر چندصباحی نباشند چه اتفاق خاصی در کشور میفتد؟ جوری با اعتماد به نفس می‌گویند «اعتصاب می‌کنیم» انگار خودشان هم باورشان شده وجودشان مهم و ضروری است. اعتصاب وقتی اهمیت دارد که اعتصاب‌کننده برای رفع نیازهای جامعه یک عنصر مفید و ضروری باشد و نبودش یک نیاز اساسی مردم را لنگ بگذارد. آتش‌نشان و کارگر و رفتگر و بقال و مکانیکی و نانوا اگر تهدید به اعتصاب کنند، باید حرف‌شان را جدی گرفت چون نبودِ هر کدام از این‌ها، روزمره اکثر مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نظم جامعه را مختل می‌کند. آن‌ها ارزش واقعی خلق می‌کنند پس بود و نبودشان مهم است. تهدیدِ اهالی خانه سینما به اعتصاب اما بیشتر کمدی است. ده روز و ده هفته که سهل است، اگر همه‌شان با هم ده ماه اعتصاب کنند باز هم در مملکت آب از آب تکان نخواهد خورد. چرا؟ چون این جماعت هیچ نیاز واقعی از روزمره مردم را برطرف نمی‌کنند، هیچ ارزشی خلق نمی‌کنند و نتیجتا بود و نبودشان در زیست روزمره مردم خیلی تفاوتی ندارد. آنقدر در رسانه برای همدیگر نوشابه باز کردند و از واقعیت زندگی مردم دور بودند که کم کم توهمِ مهم بودن زده‌اند اما در واقعیت علی‌آقا مکانیکی محله ما تاثیر اعتصابش صدبرابر اعتصابِ این‌هاست. چرا؟ چون علی‌آقا لب و دهان نیست. مفید است. هویتش اینستاگرامی نیست، یک روز نباشد کار ملت لنگ اوست و اهالی محل دلتنگش می‌شوند.‌ جماعتی که نه مفید هستند، نه خالق ارزشند و نه به زیست واقعی مردم نزدیک هستند را چه به این گنده‌گویی‌ها؟ بی‌خاصیت‌ها را چه به اعتصاب؟ 🆔 @naneveshteha

لَسنا نَدری ما قَدَّمنا...

دم زدن از علی، جگری چون جگر حمزه میخواهد. دلی به پهنای آسمان، صبری به اندازه صبر علی در احد وقتی چشمش به شهدا افتاد. در مقابل سوختن گل اش وقتی دوره اش کرده بودند. در آن شب تاریک وقتی با دستان خیبر گشا تکه دیگری از خودش را در دل خاک پنهان کرد. شیعه بودن تاوان دارد. شیعه تافته جدا بافته است. تقدیرش با همه فرق میکند. مثل ۱۰ سالگی علی، عقایدش را به سخره می گیرند. بوی خطر که مشموم می شود، تنهایش میگذارند. و تنهایش میگذارند. و تنهایش میگذارند. برشی از کتاب «حیدر» @ir_tavabin

باز کدومشون پاشو گذاشته رو شلنگِ نت؟؟

بسم‌الله... #نامه_ای_از_زاده_های_روزهای_شلوغ خداجان احضارِ ندامت و استغفار برایِ تمامِ سرشلوغی هایی که بدونِ خیالت گذشت... برایِ تمامِ درس ها کتاب ها آزمون ها پایان نامه ها مشغله ها برایِ تمامِ بندگی نکردن هایم برایِ تمامِ لهو و لعب ها برایِ ساعاتی که گذشت و فکر کردم چقدر خوب گذراندمشان ( چه خیال خامی) برایِ غفلت ها و بی گدار به آب زدن ها استغفرالله.... استغفرالله، که میدانم هرکجا بروم و هرچه را بجویم، عاقبت تویی و بی هوده کشتی در غیر به آب زده‌ام... استغفرالله ، برایِ این روزها روزهایِ شلوغ و آشفته و آفتابی! بماند که یادم باشد، کلید و کیمیا دور نیست... که یادم باشد ، خودم هیچم و اللهُ یعلم و انتم لا تعلمون! #بازماندگان_امیدوار #یادم_بمونه #یار_در_خانه_و_ما_گرد_جهان_میگردیم #راستی_خانه_ی_دوست_کجاست #گشتم_نبود_نگرد_نیست #خسته_نباشم #خدا_دوستت_دارم

#ناشناس خدای من همه پست های کانالو پاک میکنی؟😓 ---- فک می‌کنم روزی یه پست، کافی باشه برای ارضای نوشتن و دیده‌شدن. وقتایی که بیشتر می‌شه حس می‌کنم باید اضافه‌ها پاک بشن.

منم دارم مبتلا میشم.... مبتلا به پاک کردن!!

خدایا ما رو هم؟

سر کلاس مبانی سیاست یکی از بچه‌ها به شوخی گفت «استاد، میدونید ۲۲ بهمن چه روزیه؟ روزی که جمهوری اسلامی به ایران حمله کرد». استاد ۶۵ ساله‌مون -که خیلی هم ناراحت شد از این حرف- برگشت بهش گفت «نفرین نمیکنم؛ ولی هر کی واقعا به این جمله اعتقاد داره دعا میکنم که خودش حکومت پهلوی رو تجربه کنه!»

بهش میگفتید حمله کردن شما رو از دستِ پهلوی نجات دادن بیچاره ها 😂