#تلنگر ⛔️ ۳۰ سال پیش خرمشهر بعثی‌ها پیکر یک دختر شهید شده‌ی ایرانی رو عریان کردند و آویزون کردند روی میله برای پایین آوردن همون پیکر عریان سه تا شهید دادیم 😔 جدیدا یه سری غرب زده ها راه میفتن شلوار همو میکشن پایین به اسم چالش واقعا کجای کاریم ؟ 😒 https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1☘☘☘☘☘

نوک شاخ :یک عادت لانه سازی بسیار عجیب ( اما بدون شک بی خطر ) دارد. پرنده مادر درون قسمت توخالی درخت لانه می‌سازد. هنگامی که زمان تخم گذاری و جوجه کشی فرا می‌رسد، او با استفاده از گل و میوه درون لانه خود را می‌بندد. نوک شاخ دریچه‌ای بزرگ ایجاد می‌کند تا پدر بتواند مخفیانه غذا را برای او (و جوجه‌ها پس از بیرون آمدن از تخم) ببرد. 🦋https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1☘☘☘☘☘

من: در خوابگاه😂😏

حدیث🦋

نامه حاج قاسم برای یک خانواده سنی 🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋 https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1

تنها هنرمون برای نقاشی تو بچگی😂😂😂 https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت :5⃣0⃣1⃣ #فصل_یازدهم خدیجه با شیرین زبانی؛ خودش را توی دل همه جا کرده بود. حاج آقایم هلاک بچه ها بود. اغلب آن ها را برمی داشت و با خودش می برد این طرف و آن طرف. خدیجه از بغل شیرین جان تکان نمی خورد. نُقل زبانش «شینا، شینا» بود. شینا هم برای خدیجه جان نداشت. همین شینا گفتن خدیجه باعث شد همه فامیل به شیرین جان بگویند شینا. حاج آقا مواظب بچه ها بود. من هم اغلب کنار صمد بودم. یک بار صمد گفت: «خیلی وقت بود دلم می خواست این طور بنشینم کنارت و برایت حرف بزنم. قدم! کاشکی این روزها تمام نشود.» من از خداخواسته ام شد و زود گفتم: «صمد! بیا قید شهر و کار را بزن، دوباره برگردیم قایش.» بدون اینکه فکر کند، گفت: «نه... نه... اصلاً حرفش را هم نزن. من سرباز امامم. قول داده ام سرباز امام بمانم. امروز کشور به من احتیاج دارد. به جای این حرف ها، دعا کن هر چه زودتر حالم خوب بشود و بروم سر کارم. نمی دانی این روزها چقدر زجر می کشم. من نباید توی رختخواب بخوابم. باید بروم به این مملکت خدمت کنم.» دکتر به صمد دو ماه استراحت داده بود. اما سر ده روز برگشتیم همدان. تا به خانه رسیدیم، گفت: «من رفتم.» ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1

❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت :6⃣0⃣1⃣ #فصل_یازدهم اصرار کردم: «نرو. تو هنوز حالت خوب نشده. بخیه هایت جوش نخورده. اگر زیاد حرکت کنی، بخیه هایت باز می شود.» قبول نکرد. گفت: «دلم برای بچه ها تنگ شده. می روم سری می زنم و زود برمی گردم.» صمد کسی نبود که بشود با اصرار و حرف، توی خانه نگهش داشت. وقتی می گفت می روم، می رفت. آن روز هم رفت و شب برگشت. کمی میوه و گوشت و خوراکی هم خریده بود. آن ها را داد به من و گفت: «قدم! باید بروم. شاید تا دو سه روز دیگر برنگردم. توی این چند وقتی که نبودم، کلی کار روی هم تلنبار شده. باید بروم به کارهای عقب افتاده ام برسم.» آن اوایل ما در همدان نه فامیلی داشتیم، نه دوست و آشنایی که با آن ها رفت و آمد کنیم. تنها تفریحم این بود که دست خدیجه را بگیرم، معصومه را بغل کنم و برای خرید تا سر کوچه بروم. گاهی، وقتی توی کوچه یا خیابان یکی از همسایه ها را می دیدم، بال درمی آوردم. می ایستادم و با او گرم تعریف می شدم. یک روز عصر، نان خریده بودم و داشتم برمی گشتم. زن های همسایه جلوی در خانه ای ایستاده بودند و با هم حرف می زدند. خیلی دلتنگ بودم. بعد از سلام و احوال پرسی تعارفشان کردم بیایند خانه ما. گفتم: «فرش می اندازم توی حیاط. چایی هم دم می کنم و با هم می خوریم.» قبول کردند. ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1