#انگاره‌های_عوامانه متاسفانه در بین برخی از مردم باورهای و مفروضاتی نهادینه شده است که نتایج زیان باری در سیاستهای کلی دفاعی و نهایتا تهدید موجودیتی ایران اسلامی دارد. اینکه می نویسم تهدید موجودیتی به این دلیل است که مردم پشتیبان انقلاب اسلامی و کشور هستند و سستی و مساله دار شدن بدنه پشتیبان می تواند در نوع کنش طبقات بالاتر اثر بگذارد. چند مورد ازاین مفروضات این است که : امور منطقه مثل فلسطین لبنان به ما چه؟ چرا ما باید هزینه بدهیم در حالیکه خودمان نیازمند داریم؟ مسائل کشورهایی چون عراق و سوریه به ما چه مربوط است و چرا در آنجا حضور داریم؟ اگر ما کاری به آنها نداشته باشیم آنها هم به ما کاری ندارند! و... در ادامه قصد دارم بصورت سلسه وار در نوشتاری با هشتک #انگاره‌های_عوامانه این شبهات و مسائل را مطرح و پاسخ بدهم. @mahmoudbgaheri1

#انگاره‌های_عوامانه مسائل کشورهای منطقه مثل فلسطین و لبنان و عراق و سوریه به ما چه ارتباطی دارد؟ در کنار الزامات دینی که ما را به کمک ضعیف و مسلمین در رنج ملزم می کند، یک موضوع جدی وجود دارد که آن را نادیده می گیرند و آن اینکه قدرتها بصورت ذاتی مانند مار بوآ، کشورهای دیگر را می بلعند در گذشته بیشتر اشغال می کردند و در ادامه دست نشانده تربیت کردند تا مقدرات یک کشور را بدست بگیرند. #تاریخ هم گواه این واقعیت تلخ است و نگاه به صحنه #اکنون جهان و جهانخواران هم همین را تصدیق می کند. در این دنیایی که قدرت تنها عامل بازدارندگی دشمن از بلعیدن ایران مستقل است، نفوذ منطقه ای و حمایت از گروهها مقاومت یکی از مولفه های مهم قدرت و بازدارندگی است. وقتی دشمن از تجهیزات پیشرفته ای برخوردار است که تو را از دور تهدید می کند، تو هم در بیخ گوش او نیروهایی داری که در صحنه از جان و مال و اهل خود مایه گذاشته و حضور دارند. در محاسبات خود آن را لحاظ می کنند. ضمن اینکه روابط خوب با کشورهای هم‌پیمان مثل عراق در کنار آورده‌های اقتصادی، در دور زدن تحریم ها اثر دارد. مقایسه عراق و آذربایجان، از نظر اقتصادی، امنیتی و جغرافیای سیاسی، بخوبی گویای اهمیت حمایت از گروههای همسو و کشورهای همراه دارد. مثلا اگر یک حکومت همراه در آذربایجان داشتیم، موضوع تامین گازی و نفتی اسرائیل و حضور بی ثبات کننده این رژیم در نزدیکی ایران و موضوعات و چالش های جغرافیای سیاسی برای ترانزیت شرق به غرب و بلعکس در موضوعاتی مثل دانال زنگزور نداشتیم. درک اینکه اگر ما حضور فعال در منطقه نداشته باشیم، کاری به ما ندارند، یک درک ساده انگارانه و در واقع رویاپردازانه از واقعیتی است که پیرامون ما را فرا گرفته است. بنابراین اولاحضور منطقه ای ما و حمایت از کشورها و گروههای همسو و طرفدار ایران، هزینه جداگانه محسوب نمی شود بلکه به مانند هزینه هایی که در آموزش و پرورش و آموزش عالی و فراجا و نیروهای مسلح ... می شود، جزئی از هزینه های جامعه محسوب می شود ثانیا، این هزینه ها، آورده های امنیتی و اقتصادی و ... دارد. @mahmoudbgaheri1