شيخ مفيد مى گويد: وقتى مالك ابن نُیسر كندى با شمشير ضربتى بر سر مبارك امام حسين«ع»فرود آورد و او را ناسزا گفت! امام عليه السّلام كلاه خود را انداخت و قطعه اى پارچه و كلاهى ديگر خواست و سر مبارك را با آن پارچه بست و كلاه را پوشيد و بر آن عمّامه نهاد، شمر و همراهانش به جاى خود بازگشتند
🔰🔰
آن گاه حسين عليه السّلام دست هاى مباركش را به آسمان بلند كرد و عرضه داشت:
«اللّهمّ أمسك عليهم قطر السماء و امنعهم بركات الأرض، اللّهمّ فإن متّعتهم إلى حين ففرّقهم بددا، و اجعلهم طرائق قددا، و لا ترض الولاة عنهم أبدا، فانّهم دعونا لينصرونا ثمّ عدوا علينا فقتلونا»
👇👇ترجمه
«خدايا!
اين مردم را از باران رحمت و بركات زمين محروم گردان و اگر به آنان عمر طبيعى داده اى، به بلاى تفرقه و پراكندگى مبتلايشان نما و هيچ گاه حكّام و فرمانروايان را از آنان خشنود نگردان، آنان ما را با وعده نصرت و يارى به اين ديار دعوت كردند، ولى سپس به جنگ با ما
برخاسته و ما را قتل عام كردند».
سه مرتبه امام حسین(ع) این قوم رانفرین فرمودن
یکی درزمان شهادت علی اکبر(ع)
دیگری درزمان شهادت حضرت علی اصغر(ع) طفل شش ماهه امام حسین(ع)
ودیگری هنگام شهادت عبدالله ابن الحسن😔⚫️
