🔴خاطره از سفر کربلای محیایی ها #خاطره_2 یک شنبه شب بود اخرین شب حضور در نجف اشرف.قرار بر این شد که نماز مغرب وعشا را در حرم بخوانیم وبعد از زیارت جلو ایوان طلا جمع شویم.با هم اتاقیم بعد از نماز مغرب وعشا به صحن حرم امدیم ،در یکی از حجره ها روبروی گنبد نشستیم.عجب شادی در حرم حضرت امیر به دل انسان القا می شود!خلاصه شب اخر ودل کندن بودخیلی سخت بود،باز بلند شدیم گفتیم یک بار دیگر وارد ضریح شویم وباز یکزیارت دیگر بکنیم داخل که رفتیم شلوغ بود با همراهم تصمیم گرفتیم که خیلی جلو نرویم واز همان فاصله روبروی ضریح ایستادیم.در این حین دیدم خانم عربی چهره اش کبود شده،وخیلی سخت نفس میکشد همراهش نگران است وبا دست وچادر او را باد می زند،دورش شلوغ وخانمهای ایرانی پیشنهاد می دادند که به هلال احمر ببرندش،به لطف ائمه از جلسه وفرمایشات استاد وجلسه اخر که کمی در مورد طب سوجوک گفته شد،با اشاره گفتم به سینه در قسمت غده تیموس ضربه بزند اما او که فارسی نمی فهمیده وبنده هم نمی توانستم عربی صحبت بکنم😔لحظه ای خودم دستم را مشت کرده وبه سینه اش کوبیدم بعد از چند ضربه دیدم نفسش بهتر شد چند ضربه دیگر زدم،شروع کرده نقطه انطباقی قلب در کف دست را ماساژ دادن دیدم رنگش بهتر شد به هر حال چسبیدم به دستش وبه کمک همراهش اوردیمش در حیاط وهوای باز اما لبها هنوز کبود بود فشار خون وغلظتی که داشت هنوز ضعف در بدن بود وباز از اموخته های استاد کمک گرفتم سوزن با خودم نداشتم به لباس خودش نگاه کردم باز ندیدم ،به کش چادر خانم ایرانی سنجاق قفلی دیدم گرفتم وبه سر انگشتان زدم تا خون تحریک شود.خلاصه دیدم حالش بهتر است اما نمی دانستم چطور بگویم زالو بیندازد یا چه بخورد،چه نخورد پس با همان زبان اشاره پیشنهاد ماساژ کف دست وضربه به غده تیموس در این مواقع را دادم وان دو به زبان خودشان برای بنده حقیر دعا می کردند روبه حرم.برایم لذت دو برابر شده بود وهر چند غم فراق سخت اما شیرینی این خاطره برایم ماند. اینچنین است که بنده معتقدم استاد در زیارت و.... هر کدام از ما شریک هستند واگر بیشتر نباشد اجرشان قطعا کمتر نیست. با ارزوی موفقیت روز افزان برای ایشان وهمه همسفران.🤲 https://eitaa.com/joinchat/2627469312Ce79e470920