هر آنچه درون توست زیباست؛ حتّی تلاش‌های ناموفقت برای پنهان کردن غم‌هایت
و به نظرم این خیلی زیباست.
@Majaleh_Banovan
#کافه_نادری
شب؛ ماهیت آدم‌ها را عوض می‌کند. تمام این آدم‌های قدرتمند و تلاشگری که در طول روز می‌بینید، شب‌ها همه‌شان کودکان ترسیده و غمگینی‌اند که دلش آغوشی می‌خواهد برای آرام گرفتن...
شب، چیز عجیبی‌ست؛ تو داراترین و موفق‌ترین هم که باشی، شب‌ها تنهاترینی و بی‌پناه‌ترین! حتی اگر تمام جهان برای آرام کردنت آغوش باز کرده‌باشند...
شب‌ها بی‌اختیار به همه چیز فکر می‌کنی و مدام از خودت سوال می‌پرسی و می‌پرسی و می‌پرسی و به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسی که در این سیاره واقعا چه می‌خواهی و آمده‌ای چه‌کار کنی و این‌همه می‌دوی و می‌جنگی و تلاش می‌کنی، آخرش که چی؟!
@naderi_cafe | ماهور
میدانيد قشنگترین جای زندگی کجاست؟
آنجاست که به دلتان فرصت میدهيد!
به دلتان این جرأت را میدهيد که دوباره به زندگی اعتماد کند،
بدى ها را فراموش_کند،
دوباره منتظر يک اتفاق ناگهانی خوب باشد
منتظر يک آدم تازه كه به او فرصت میدهيد گذشته را با همه بدى هايش ببخشد و بگذارد اتفاقات گذشته، در گذشته بماند.
اینجا قشنگ ترین جای زندگی است،
جایی که از صفر شروع ميكنيد،
جایی که دوباره متولد مى شويد...
@Majaleh_Banovan
#ماهور
گاهی دلت می‌خواهد فریاد بزنی و کمک بخواهی،
در حالی که نه سِیلی‌ست، نه دریایی‌ست، نه آتش مهیبی‌ست و نه سانحه‌ای.
گاهی از درون در حال فروپاشی و سرریزی و دریچه‌های تحملت یک به یک مسدود شده.
دلت می‌خواهد جار بزنی و یاری بطلبی و از کسی بخواهی تو را نجات بدهد و تو را از دریای اندوه بیرون بکشد. اما نمی‌توانی.
نمی‌شود هیچ تشریح و نمودی برای آنچه گلوی روانت را بی‌رحمانه فشرده و تنفست را به شماره انداخته و تو را تا مرز نابودی و اضمحلال کشانده، پیدا کنی، چرا که بعضی سوانح، از درون اتفاق می‌افتند.
اینگونه است که تو روزی، جایی، برای همیشه می‌‌شکنی و تمام می‌شوی و کالبدت همچنان می‌خندد و راه می‌رود و ادامه می‌دهد.
من فکر می‌کنم عمر روان آدم‌ها خیلی کوتاه‌تر از عمر کالبد آدم‌هاست.
خیلی‌ها مرده‌اند، خیلی‌ها نیمه جانند و خیلی‌ها درحال جان دادن، در حالی که از بیرون، همه چیز عادی به نظر می‌رسد...
@Mahoor_Channel